เธโอนั่งอยู่ในรถกับเฟรซึ่งระบบรถกำลังขับพาทั้งคู่มุ่งหน้ากลับสู่เมืองสิญา ตอนนี้เป็นเวลาเกือบหนึ่งทุ่มแล้ว ท้องฟ้ากลายเป็นสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำมองไม่เห็นแสงอาทิตย์อีก เธโอยังไม่อยากให้เฟรกลับบ้านเผื่อว่าจะยังมีคนของตระกูลดามาเช่ตามพวกเขามาจากเมืองเนมุส เขาจึงเลือกที่จะให้รถขับมุ่งหน้าไปยังร้านเดอะโมเมนโตก่อน
ไฟหน้ารถส่องสว่างตัดความมืดที่ปกคลุมถนนหนทาง เฟรที่กำลังนั่งมองวิวนอกหน้าต่างรู้สึกถึงบรรยากาศอันเงียบงันภายในรถ เธอหันไปมองที่เบาะด้านข้างก็เห็นเธโอกำลังหลับสนิท ท่าทางตอนหลับของเขาสงบนิ่งไม่ดิ้นไม่กรน ที่จริงออกจะสงบนิ่งเกินไปจนน่าใจหาย เธอลองยื่นมือไปอังจมูกเขาเพื่อให้แน่ใจว่ายังมีลมหายใจอยู่
มีลมเบาๆ สัมผัสที่ปลายนิ้วของเฟรทำให้เธอรู้สึกโล่งอก เฟรเห็นเธโอหลับสนิทจึงกล่าวกับสกอเลอร์
“สกอเลอร์ยังอยู่ใช่มั้ย”
“ฉันไม่ได้หลับ มีอะไรหรือเปล่า”
“คุณอยู่กับเธโอมาตลอด ฉันก็เลยอยากถามว
