เสียงเตือนสายเรียกเข้าดังขึ้นในตอนเช้าปลุกให้เธโอผุดลุกขึ้นนั่งบนเก้าอี้นวมอย่างงัวเงีย เขารู้สึกปวดหัวราวกับมีใครตอกค้อนลงกลางกระหม่อมเบาๆ เป็นจังหวะ เขานั่งนิ่งอยู่พักหนึ่งจึงกดเปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่สะท้อนอยู่บนผิวโต๊ะรับแขก ชื่อของเควินปรากฎขึ้นบนจอในฐานะเจ้าของสายเรียกเข้า เธโอย่นคิ้วแปลกใจเพราะไม่เคยเห็นเควินโทรมาตั้งแต่เช้าตรู่ตอนที่เขาพึ่งตื่นนอนแบบนี้มาก่อน เขากดรับสาย
“สวัสดีครับ” เสียงของเธโอแหบแห้งจนอีกฝ่ายเอ่ยทัก
“เธอพึ่งตื่นหรือ”
“นี่พึ่งจะเจ็ดโมงไม่ใช่หรือครับ” เธโอกล่าวตามความเคยชินของเขา เขามักจะตื่นเวลาเจ็ดโมงเช้าแต่เควินแย้งขึ้นเสียงแข็ง
“นี่มันจะเก้าโมงแล้ว เกิดอะไรขึ้นทำไมพึ่งตื่นเอาป่านนี้”
“เก้าโมงหรือครับ” เธโอพูดย้ำพลางเหลือบมองเวลาบนจอคอมพิวเตอร์ เขาลุกพรวดยืนขึ้นด้วยความตกใจ “สายขนาดนี้แล้วหรือครับ”
“ใช่ แล้วก็เกิดเรื่องแล้วด้วย”
“เรื่องอะไรหรือครับ”
“เม
