Hindi ako makatulog dahil sa naging pag-uusap namin ni Sebastian. After ng sinabi ko, hindi na siya kumibo pero 'yung reaksyon ng mukha niya ang hindi ko malimutan.
Apura biling na ang ginagawa ko sa kama pero itong utak ko, binabalik ako sa pwesto ko doon sa restaurant, habang kaharap si Sebastian at matapos kong sabihin 'yon. Paulit-ulit na para bang sirang plaka.
Magsinungaling man ako. Hindi ko talaga matatakasang mahal ko siya. Pero bakit ganito? Effective ba ang pagsisinungaling ko sa sarili at sa kanya? May mahal siyang iba, pero hanggang ngayon, buhay pa ko.
Hindi naman sa gusto kong mamatay pero nakapagtataka lang kasi. Bakit gano'n? Wala akong nararamdaman. Hindi ako nanghihina at lalong-lalo na, hindi natutuyo 'tong puso ko. Pakiramdam ko nga ay tumatalon-talon pa 'to tuwing
