"Okay ka lang ba, Cyntia?" Nilapitan ko siya na ngayon ay nakadukdok lang sa kanyang pwesto. Nakokonsensya ko. Ako na naman ang dahilan kung bakit may matatanggal.
"Siguro ma'am gano'n talaga. Kailangan ko ng tanggaping tapos na ang masasayang araw ko." Bigla siyang tumayo, hinang-hina at lumakad na palayo sa akin nang walang paalam.
Para siya ngayong zombie na isang taon ng hindi nakakakain ng tao. Bumangga pa siya sa salamin na ikinangiwi ko sabay iwas agad ng tingin.
"Ayos lang ako!" sigaw niya saka tumakbo na palabas.
Hindi ko naman kasi matawagan si Sebastian, cannot be reach. Tapos sinubukan ko na rin siyang i-text pero hanggang ngayon wala pang reply.
Pagdating ko sa bahay, naabutan ko si Leonardo na nakahiga sa sofa. Nakataas ang isang paa sa sandalan at may dyaryo ngayon na
