บทที่ ๑๕ ความสงบช่างสั้นนัก

1655 Words

อารามหวงหลิงตั้งอยู่บนยอดเขาซานปิน อยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองหลวงแห่งแคว้นเว่ย ใช้เวลาเดินทางจากจวนจิ้งโหวเกือบสามชั่วยามในที่สุดจิ้งฮูหยินก็พาลูกสะใภ้มาถึงอารามหวงหลิงเสียที ก้าวลงจากรถม้าเจียงซูเหยาก็เอาแต่มองไปรอบๆ ด้วยสภาพอากาศกับความเงียบสงบของสถานที่แห่งนี้ทำให้จิตใจสงบลงไม่น้อย ดังนั้นสีหน้าแววตาจึงดีกว่าเมื่อครั้งที่อยู่จวนโหวมากนัก เห็นสะใภ้มีสีหน้าดีขึ้นจิ้งฮูหยินพลันถอนใจก่อนจะจับจูงลูกสะใภ้ไปกราบไหว้ขอพรพระพุทธองค์ สิ่งที่จิ้งฮูหยินวาดหวังมีเพียงขอให้ชีวิตคู่ของบุตรชายกับลูกสะใภ้อยู่ด้วยกันอย่างปรองดองและมีความสุข ส่วนเจียงซูเหยานั้นหวังแค่ให้ตนมีชีวิตราบเรียบ ไม่ต้องมีความสุขและไม่ต้องทุกข์ระทม ส่วนกับสามีผู้นั้นไม่ได้เอ่ยสิ่งใดกับพุทธองค์สักครึ่งคำ ไหวพระ ขอพร ฟังธรรมะจนจิตใจสงบ ล่วงเข้ายามเว่ยสองเค่อจิ้งฮูหยินก็พาลูกสะใภ้ไปพำนักยังเรือนหลังนี้ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันออ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD