EP : 3 : วันไนซ์สแตนด์
1453 Words
“เอ่อ พี่แมะ...พี่คะ” พอถูกจูงมือออกมาถึงหน้าผับฉันก็รีบเรียกเขาแต่กลัวเรียกชื่อแล้วเขาจะรู้ว่าฉันสนใจเลยรีบหยดปากทัน
“มีอะไร”
“พี่จะจูงมือหนูไปไหน” ฉันฝืนตัวไว้ทันทีที่พูดจบทั้งที่ฉันเดินตามเขาออกมาตั้งนานจนคนมองกันทั้งผับ
“เงียบ ๆ เถอะ” เขาดุแล้วก็ดึงให้เดินตามต่อซึ่งมันเกิดคำว่า อีหยังวะ? กับใจฉันมาก
“เอ้า! หนูไม่ได้ใจง่ายนะพี่ ปล่อย” ฉันรีบบิดข้อมือออกทันทีทำให้เขาหยุดเดินแล้วหันมามองด้วยสายตาดูหงุดหงิด
“แล้วที่ปล่อยให้จูงมือออกมานี่คือ?” เออว่ะ โดนผู้ชายตอกกลับซะไปไม่เป็นเลยขมิ้นเอ๊ย -///-
น่าอาย น่าอายที่สุด! T^T
“ก็...ก็หนู หนูงง กำลังมึน ๆ ด้วย แต่หนูไม่ได้วันไนซ์สแตนด์นะ”
“อืม เดี๋ยวพาไปส่ง”
“ไม่ต้องค่ะ” ฉันปฏิเสธแบบไม่คิดทันที ชอบพี่เขานะเขาหล่อมาก ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งแทบละลายในความหล่อเกินมนุษย์แต่จะให้ไปกับเขาง่าย ๆ ก็คงไม่เอา สติมายังไม่ค่อยครบหรอกค่ะแต่ก็พอคิดได้อยู่
พาเดินออกมาพอบอกว่าไม่วันไนซ์สแตนด์ก็จะพาไปส่งง่าย ๆ นี่นะ ไม่เชื่อหรอก ไม่ต้องโกหกเลยฉันอ่านนิยายกับดูละครมาเยอะเดี๋ยวอีกสักพักพออยู่กันสองต่อสองพี่เขาก็จะทำให้ฉันเคลิ้มตามจนยอมพลีกายถวายซิงให้เขาเป็นของแถมแล้วก็เป็นของเล่นด้วย
“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า เธอบอกไม่ฉันก็ไม่เหมือนกัน” น้ำเสียงเขาดูรำคาญขึ้นมา แต่เขาหล่อมากนี่เนอะ แค่เกิดมาหล่อก็มีโอกาสเลือกแล้ว พอโดนปฏิเสธเขาจะไม่เซ้าซี้ให้เสียชั้นเชิงก็ไม่แปลกหรอก
“ขอบคุณค่ะแต่หนูมากับพี่รหัส หนูกลับกับพี่รหัสหนูดีกว่า”
“คนเมื่อกี้ที่เพื่อนฉันทักใช่ไหม”
“ค่ะ”
“ไม่ต้องรอหรอก คืนนี้พี่รหัสเธอคงกลับกับผัวเขา”
“คะ?” งงกว่าเดิมอีก กลับกับผัวไหน? เจ้เบเบ้ของฉันไม่มีผัวแต่ถ้าอยากมีผัวอันนี้ไม่เถียง -_-!
“ถ้างั้นก็โทรไปถาม แต่ไม่ต้องโทรดีกว่าเสียเวลา”
หมับ!
“เฮ๊ย! พี่จะทำอะไรเนี่ย!” ฉันร้องโวยวายทันทีเพราะพูดจบเขาก็จับมือฉันแล้วดึงให้เดินตามทันที ถามเสียงดังเลยนะแต่เขาไม่ตอบ!
อะไรของไอ้พี่คนนี้วะ! พูดเองเออเองไปหมดเลย! ที่สำคัญทำตัวไม่น่าไว้ใจอีกต่างหาก!
“พี่! ปล่อย! ปล่อยสิ!”
กริ๊ก!
ผลัก!
“โอ๊ย! ทำบ้าอะไรเนี่ย!” ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ฉันถูกเขาดึงให้เดินตามได้แค่ไม่กี่ก้าวเขาก็เปิดประตูซุปเปอร์คาร์ที่ฉันไม่แน่ใจยี่ห้อแต่รู้แค่มันคือซุปเปอร์คาร์สีดำสนิทจากนั้นเขาก็ยัดฉันเข้าไปจากฝั่งคนขับ!
มันไม่ใช่แค่ยัดฉันเข้ามาฝั่งคนขับนะแต่เขาเบียดตัวเข้ามาด้วยฉันเลยต้องรีบปีนไปด้านข้างคนขับแบบทุลักทุเลให้เร็วที่สุด!
ปัง!
เขาปิดประตูรถแล้วพร้อมกับมือฉันที่พยายามจะเปิดประตูเพื่อหนีออกไป มันน่ากลัวเกินไป สิ่งที่เขาทำมันโคตรน่ากลัว!
กึก!
มันเปิดไม่ได้! ทำไมมันเปิดไม่ได้ล่ะ! แล้วนี่มันปลดล็อคตรงไหนวะ! ชาตินี้ทั้งชาติอย่าว่าแต่นั่งเลยแค่เดินเฉียดใกล้ ๆ ก็ยังไม่เคยชาตินี้ทั้งชาติเคยนั่งแต่รถญี่ปุ่นก็เลยไม่สามารถรู้ว่ามันปลดล็อกยังไง! T^T
“ปลดล็อคเดี๋ยวนี้เลยนะพี่!” ฉันหันไปตะโกนบอกเขาเสียงดังแต่เขากลับสตาร์ทรถหน้านิ่ง
“คาดเข็มขัดถ้าไม่อยากหัวทิ่ม”
“บอกให้ปลด...”
บรื๊น!!!
“ว้าย!!!” จะตะโกนบอกเขาแต่เสียงรถของเขาดังสนั่นและมันมาพร้อมกับการออกตัวที่ไม่อ่อนโยนเลยสักนิด ไม่ใช่แค่หัวด้วยที่ทิ่มแต่ตัวฉันถูกแรงกระชากของรถทำให้กระแทกไปที่คอนโซนทั้งตัว
ปัก!
“โอ๊ย!” เจ็บ! มันเจ็บมาก ๆ
“ก็บอกแล้วไง” เสียงเขาพูดออกมาสั้น ๆ ติดดุด้วยแต่ตอนนี้ฉันไม่ควรกลัวเจ็บเท่ากับกลัวเขาพาไปทำมิดีมิร้ายหรอกนะ คนหล่อไม่ได้นิสัยดีมีความเป็นสภาพบุรุษทุกคนนะขมิ้น
ฉันมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของเขาที่ดูนิ่งเย็นชา เป็นความเย็นชาแบบที่ฉันชอบ ฉันชอบผู้ชายลุคเย็นชาเพราะดูมีเสน่ห์น่าค้นหาดีแต่เวลานี้ฉันกลับเริ่มกลัว ไม่รู้ว่าตัวเองจะถูกพาไปไหน เราไม่รู้จักกันเลย เขาเป็นใครก็ไม่รู้ รู้แค่สองอย่าง หนึ่งเขาชื่อแม็คเวล และสอง...เขาหล่อมาก
หยุด! หยุดเรื่องหล่อเอาไว้เดี๋ยวนี้ขมิ้น หล่อให้ตายก็พาแกไปตายได้เช่นกันจำไว้!
พอคิดเรื่องตายขึ้นมาฉันก็เริ่มน้ำตาคลอ เบียดตัวไปหาประตูเพื่อให้ห่างจากเขาให้ได้มากที่สุดจากนั้นก็เริ่มขยับปากช้า ๆ
“...พี่จะพาหนูไปไหน อย่าทำอะไรหนูเลยนะ หนู...หนูมีผัวแล้ว” ฉันบอกเขาเสียงสั่น ผู้ชายหล่อเกินมาตรฐานแบบนี้คงไม่อยากกินผู้หญิงที่มีผัวแล้วหรอก พอบอกออกไปเขาก็หันมานิดหน่อยแล้วมองด้วยหางตาทันที
...น่าจะได้ผลนะคะ
“มีผัวแล้ว?” นั่นไง! ได้ผลแน่ ๆ
“ค่ะ หนูมีผัวแล้ว ผัวสองลูกสามหลานอีกห้า พี่ปล่อยหนูไปเถอะนะคะ เครื่องหนูไม่ฟิตแล้วล่ะอย่าทำอะไรหนูเลย เอาหนูไปปล่อยที่เดิมแล้วควงคนอื่นกลับดีกว่า”
“ผัวสองลูกสามเลยเหรอ?”
“...ค่ะ” อายนะ แต่ต้องบอกว่ามีเยอะ ๆ พี่เขาจะได้รังเกียจที่ต้องกินเมียผู้ชายคนอื่นถึงสองคนไง ฉันพยักหน้ารับแล้วจ้องเขาไม่ละสายตาไปไหน ใช้สายตามองเพื่อให้เขามั่นใจว่าฉันไม่ได้โกหก เขาได้ยินคำตอบก็หันมามองฉันอีกครั้ง คราวนี้หันมามองตรง ๆ เต็มหน้าเลย รังเกียจแล้วสินะ โอเคสำเร็จ จอดรถเลยพี่ปล่อยลงตรงนี้หนูก็ไม่เกี่ยง ขอแค่หนูรอดก็พอจะปล่อยตรงไหนหนูก็โอเคทั้งนั้น
“หนูมีผัวสองคน ฟังดูแปลก ๆ ใช่ไหมคะ แต่ผัวหนูสองคนเข้ากันดีค่ะพี่ เขาเข้าใจกันดีแต่ถ้าพี่ทำอะไรหนูเขาคงไม่แฮปปี้แล้วก็คงตามล้างแค้นแน่ ๆ” ฉันรีบอธิบายเพิ่มเติมให้เขาเข้าใจว่ามีผัวแล้วสองแต่ผัวไม่ได้อยากให้มีผัวเพิ่ม พอพูดเขาก็ยิ่งมองหน้า อึ้งล่ะสิ ขอโทษนะคะสุดหล่อแต่ถ้าพี่เริ่มต้นความสัมพันธ์ได้ดีกว่านี้คงไม่เป็นแบบนี้หรอก
“...ปัญญาอ่อน”
“คะ?” ปัญญาอ่อนเหรอ? เขาด่าฉันทำไมเหรอ? ฉันแค่บอกว่ามีผัวสองกับลูกอีกสามเองนะ
“ปัญญาอ่อนไง...สั่นขนาดนี้คิดว่าฉันดูไม่ออกรึไงว่าเธอโกหก”
“เอ่อ...”
“เลิกพูดมากแล้วคาดเข็มขัดบอกไม่ทำอะไรก็คือไม่ทำอะไร จะพาไปส่ง” เขาดูรำคาญที่ต้องพูดซ้ำนะคะ ดูจากสายตาก็น่าจะใช่ว่ารำคาญชัวร์ ๆ
“จะไม่ทำอะไรหนูจริง ๆ ใชไหมคะ”
“หรืออยากให้ทำ?”
“มะ ไม่ค่ะ ไม่อยากค่ะ พี่อย่าเพิ่งรำคาญได้ไหมหนูกับพี่ไม่รู้จักกันอยู่ดี ๆ พี่ดึงหนูออกมาจากผับแล้วบอกจะไปส่งหนูก็ต้องกลัวเป็นธรรมดา”
“อืม ฉันรู้ ถ้ากลัวก็บอกทางกลับบ้านเธอมา ถึงบ้านจะได้เลิกกลัว”
“...พาไปส่งที่ผับได้ไหมคะ หนูห่วงพี่รหัสหนู”
“เขาไปกับผัวเขาแล้วไม่ต้องห่วงหรอก”
“พี่สาวหนูไม่มีผัวค่ะ” ไม่มีจริง ๆ รู้จักกันตั้งแต่ปีหนึ่งจนอยู่ปีสองกำลังจะขึ้นปีสามก็ไม่เคยเห็นว่าเจ้เบ้มีผัว อย่าว่าแต่ผัวเลยคนคุยยังไม่มี มีอย่างเดียวก็คือ...อยากมีผัว ^_^!
“อืม ไม่มีก็ไม่มี ช่างพี่รหัสเธอเถอะ”
“ถ้างั้น... / แต่ถ้าเธอยังไม่รีบบอกทาง...คืนนี้เธอมีผัว”
- Writer
