ร่านรัก (คุณลุงขา)

ตอนที่ 2 ป๋าดินของหนูเกล

ป๋าดินหรือหัสดิน ที่เกวลินคิดถึงคือหนุ่มใหญ่เจ้าของธุรกิจโรงแรมยักษ์ใหญ่ทั่วประเทศ ครองตัวเป็นโสดแม้อายุมากแล้วเขามุ่งมั่นแต่ทำธุรกิจให้ประสบความสำเร็จมีความใคร่อยากก็แค่ซื้อกินปลดปล่อยเท่านั้น ทำไมต้องเอาเมียมาให้ปวดหัวเงินสิบันดาลได้ทุกสิ่ง

กว่าเขาจะมีวันนี้ได้มันไม่ง่ายจากที่ธุรกิจโรงแรมที่พ่อแม่โดนโกงจนล้มละลายต้องไปเช่าบ้านหลังเก่าๆอยู่อดมื้อกินมื้อ พ่อและแม่ที่ทนกับสภาพแบบนี้ไม่ได้จึงตัดสินใจฆ่าตัวตายทิ้งลูกชายวัย 13 ปีให้สู้กับความลำบากอยู่เพียงลำพัง ดีที่เขามีเพื่อนที่ดีอย่างแทนไทคอยช่วยเหลือ ครอบครัวของแทนไทช่วยเหลือเขาทุกอย่างทุกๆเรื่องจนเรียนจบสร้างเนื้อสร้างตัวมีทุกวันนี้ได้ เขาจึงรักเพื่อนอย่างแทนไทมากแม้ตายแทนได้เขาก็ยอม

คอนโด สุดหรูย่านสุขุมวิทเสียงหอบหายใจฟืดฟาดเร็วแรงอย่างกับคนไปวิ่งมาเหนื่อยๆเสียงเนื้อเสียดสีกันสวบสาบ เสียงเหมือนคนคุยกันแต่ก็คุยกันไม่เป็นคำ ไม่เป็นภาษาฟังไม่รู้เรื่อง

"อ๊อกๆๆ บ๊วบๆๆ" ตามมาด้วยเสียงเหมือนมีอะไรใหญ่ๆมาติดคอต้องจะคลายออก เหมือนดูดอะไรแรงๆเวลาปล่อยแล้วมันติดปากออกมาเสียงดัง 'น่ากลัว'

"อ๊าาสส แบบนั้นแหละ อืมมม...ดี"

ร่างสูงโปร่งเปลือยเปล่าใบหน้าหล่อเหลาหนวดเคราครึ้มดำ คิ้วเข้มตาคมดังเหยี่ยว ริมฝีปากแดงอมชมพูหน้าหลงใหล กำลังหลับตาแหงนหน้านั่งพิงพนักอยู่บนโซฟาหนังราคาแพง

กล้ามเนื้อแน่นแข็งแรงอกกว้างครึ้มด้วยไรขนไล้ลงมาถึงหน้าท้องเป็นลอนสวย เอวสอบกำลังยกดันขึ้นลง เพื่อให้สาวเจ้าที่กำลังดูดกินความแข็งกร้าวของลำเอ็นเนื้อขนาดใหญ่มีเส้นเลือดปูดขึ้นน่ากลัว กลืนหายหลุบเข้าไปในปากของหญิงสาวเข้าออกแบบนั้นนานหลายนาที จนปากเธอเริ่มชาไปหมดแล้วเขาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จสม

วันนี้บุษบาดาราสาวถูกเรียกตัวมาเพื่อบำเรอความใคร่ แต่เขาสั่งให้ใช้แค่ปากเท่านั้นไม่ได้ยินยอมให้สอดแท่งร้อนทั้งแข็งทั้งใหญ่ทั้งยาวเข้ามาในช่องแคบที่ฉ่ำวาวโพรงสวาทสั่นระริกด้วยความกระหายอยาก บุษบาไม่กล้าร้องขอมากกว่านั้นถ้าเขาไม่ยินยอม แค่มีโอกาสได้ใกล้ชิดเธอก็พอใจแล้ว

หัสดินเป็นเหมือนบ่อเงินบ่อทองของเธอ อีกอย่างเธอก็ติดใจในรสสวาทของเขาจนไม่กล้าขัดใจหรือแสดงความเป็นเจ้าของ อย่างที่เคยเห็นผู้หญิงคนอื่นๆที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปไม่เคยโดนเรียกซ้ำ เธออยู่ได้นานสุดแล้วจึงคาดหวังว่าสักวันเธอต้องได้เป็นตัวจริง ผู้ชายอะไรหล่อรวย จวยใหญ่ยาวกระแทกมาแต่ล่ะทีถึงมดลูก ครบเครื่องถูกใจเธอขนาดนี้เรื่องอะไรจะยอมปล่อยไป

"จ๊วบบบ บ๊วบๆ อื้มมมคุณดินขาชอบที่บุษทำไหมคะ"

"อื้มมม อ่าาดีแบบนั้นแหละดีมากๆอ่าา ใกล้แล้วๆ" ว่าแล้วก็กดหัวหญิงสาวลงกระแทกแท่งร้อนเข้าไปในลำคอ "อ๊อกๆๆๆ"

"อ่าาใกล้จะเสร็จแล้ว " มือใหญ่จับหัวหญิงสาวกระแทกเข้าออกอย่างแรงจนหญิงสาวแทบจะขาดใจตายกับความดิบเถื่อนของเขาแต่ก็ชอบเงินของเขาเลยต้องทน

กริ่งงงงงงงงง~~~~

เหมือนกำลังจะแตะสวรรค์อยู่รำไรแล้วก็มีมือมากระชากให้กระแทกตกนรกลงมา เสียงโทรศัพท์ดังต่อเนื่องไม่มีท่าทีว่าผู้โทรมาจะย่อท้อ จนเขาทนไม่ไหวต้องหยุดกิจกรรมอันแสนโสภาเอาไว้ด้วยความหงุดหงิด

"ฉิบ!! ใครโทรมาตอนนี้ว่ะ" หัสดินเอ่ยอย่างหัวเสียพลางหยิบโทรศัพท์มาดูปรากฏว่าเป็นเบอร์เพื่อนรักที่โทรเข้ามา สายนี้ไม่รับไม่ได้เสียด้วยจำต้องหักห้ามอารมณ์เอาไว้ก่อน

"ฮัลโหลไอ้แทนว่าไงว่ะ"

"เออมึงยุ่งอยู่รึเปล่าว่ะ กูมีเรื่องจะรบกวน" แทนไทน้ำเสียงร้อนรนพูดจนไม่สนใจน้ำเสียงเพื่อนที่ดูหงุดหงิดเช่นกัน หัสดินได้ยินแบบนั้นสงสัยต้องคุยกันยาวจึงทำมือเป็นสัญลักษณ์ให้บุษบาหยุดทำรักและกลับออกไป

พร้อมเปิดลิ้นชักหยิบเงินมาปึกหนึ่งโยนให้อีกฝ่าย บุษบาถึงแม้จะค้างคาแต่พอเห็นเงินก็ชื่นใจอารมณ์ดีขึ้นคงต้องยอมครั้งหน้ายังมี แต่ถ้าทำให้หัสดินไม่พอใจเธออาจไม่มีครั้งหน้าบุษบาว่าง่ายอยู่เป็น แบบนี้เลยอยู่ได้นานกว่าคนอื่นๆ คิดได้พลางรีบเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจาย เก็บเงินแล้วเดินไปล่ำลาแบบรีบๆ ' จุ๊บ' ก่อนออกไป

"ว่าไงว่ะเสียงมึงไม่ค่อยดี"เขาถามขึ้นเมื่อจัดการหญิงสาวแล้ว

"หนูเกลไม่รับสายกูว่ะ ไม่ยอมให้กูไปส่งที่โรงเรียนด้วยกูว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆ"

นั่นไงเขาคิดเอาไว้แล้วเชียว ไม่มีเรื่องอะไรที่ทำให้แทนไทหัวเสียไม่เป็นอันทำอะไรเท่าเรื่องลูกสาวสุดที่รักที่ขยันสร้างเรื่องให้ปวดหัว เขาต้องตามดูให้ตลอดเพราะแทนไทอยู่กระบี่จึงไม่สะดวกลงมากรุงเทพและไม่ไว้ใจใครให้ดูแลลูกสาวแทนด้วยนอกจากเพื่อนรัก

"หนูเกลอาจจะยุ่งอยู่รึเปล่า มึงคิดมาก" พยายามปลอบใจคนหวงลูกสาวขึ้นสมองจนดูเยอะไปหมด เขาคิดว่าเกวลินก็โตแล้วแถมก๋ากั่นเอาแต่ใจเสียด้วย แต่งตัวก็อวดนั้นโชว์นี่ไม่ได้มีความเรียบร้อยอะไรเอาเสียเลย

ถ้าเป็นผู้หญิงที่เขาควงก็คงคิดว่าเรื่องปกติที่แต่งตัวยั่วยวนผู้ชายแบบนี้ แต่นี่มันลูกหลานเห็นมาตั้งแต่ตีนเท่าฝากหอยจนตอนนี้หอ...เท่าฝ่าตีนนั่นล่ะเขาไม่อยากให้เพื่อนปวดหัวเลยรับปากจะช่วยดูเกวลินให้ระหว่างเรียนอยู่ที่นี่

"ไม่รู้ล่ะมึงอยู่กรุงเทพ มึงต้องไปดูหลานถ้ามีผู้ชายมาวอแว ฆ่าทิ้งให้หมด"

นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่เขาปวดหัว แทนไทหวงแหนลูกสาวแม้แต่มีคนมองก็ไม่ได้ที่ยอมให้มาเรียนไกลถึงกรุงเทพทั้งที่อยู่กระบี่เพราะทนลูกอ้อนของลูกสาวไม่ได้แต่ก็มิวายส่งคนมาสอดแนมทุกฝีก้าว

รอบที่แล้วโดนเกวลินจับได้จึงโดนสั่งห้ามถ้ายังส่งคนไปอีกจะหนีไปไม่ให้ผู้เป็นพ่อเห็นหน้าอีก แทนไทเลยตกเป็นแพะรับกรรมจำยอมดูแลให้ระหว่างที่เรียนอยู่เพื่อความสบายใจของเพื่อนรัก

"เออๆกูไปดูให้มึงเอง ไม่ต้องคิดมาก" เขาบอกให้เพื่อนสบายใจ

"ขอบใจมึงมาก กูไว้ใจมึงนะ" แทนไทพูดดักคอ

"กูรู้แล้วครับเพื่อนรัก แค่นี้นะครับ"

เขาพูดประชดแล้วกดวางแทนไทควรจะห่วงเขามากกว่านะเพราะแม่ลูกสาวสุดที่รักของแทนไทจ้องจะเขมือบเขาอยู่เจอเป็นอ่อยจะข้ามรุ่นมาเอารุ่นพ่อเสียให้ได้ทุกที