หญิงสาวลอบมองชายหนุ่มไม่ยอมหลับตา เธอกลัวว่าเขาจะหนีออกไปตอนเธอหลับ บวกกับนอนมาตลอดทั้งวันทำให้ไม่สามารถข่มตาลงได้
“ทำไมยังไม่นอน” เสียงเข้มถามดุ ๆ เมื่อเดินเข้ามาในห้องพบกับคนป่วยที่นอนตาแป๋วหน้าซีด ๆ มองเขาอยู่
“เปาะแปะรอคารอส” หล่อนกลัวเขาออกไป
“ดื้อ จะรอทำไมอดหลับอดนอนแบบนี้เมื่อไหร่จะหายสักทีวะ” มาเฟียหนุ่มบ่นหญิงสาวที่นอนมองเขาตาแป๋วอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ก็เปาะแปะนอนไม่หลับ คารอสโกรธเปาะแปะมากเลยหรอ เปาะแปะขอโทษนะคะ” หน้าหวานเริ่มงอแก้มพองเมื่อถูกดุ นอนไม่หลับก็ผิดด้วยอย่างนั้นเหรอ
“พอ ๆ เลิกพูดมากได้แล้ว นอนซะพรุ่งนี้จะได้หายไว ๆ อย่าดื้อให้มันมากนัก” มาเฟียหนุ่มพาร่างของตนเองมานอนข้าง ๆ หญิงสาวพร้อมกับเอามืออังที่หน้าผากของหญิงสาวก่อนจะนอนลงเมื่อมั่นใจว่าไข้จะไม่ขึ้นสูงอีก
“คารอส” เงียบไม่มีเสียงตอบกลับจากมาเฟียหนุ่มที่แกล้งหูทวนลมไม่ตอบ
“คารอส หลับจริง ๆ หรอ” หญิงสาวเรียก
