3
783 Words
“เฮ้ยพี่ ทำไมนิ่งไปเลยอ่ะ”
‘นายแพทย์ภูดิศ’ เพื่อนรุ่นน้องถามกลั้วหัวเราะ เมื่อเห็นว่าอนลยังคงนั่งเงียบ หลังจากตนรายงานกำหนดการกลับมายังไทยของณัฐธัญญาให้อีกฝ่ายฟัง
‘นายแพทย์อริยะ’ เพื่อนรุ่นพี่ร่วมก๊วนอีกคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม มองไปยังคนถูกถามก่อนพูดหยอกเย้ายิ้ม ๆ “สงสัยคงดีใจจนช็อกไปแล้วมั้งที่รู้ว่าแฟนกำลังจะกลับมา รอบนี้เราสองคนกับยัยมายด์ก็คุยกันดี ๆ หน่อยเถอะ อย่าทำเป็นใจร้อนใส่กันอีก ลำบากคนรอบข้างต้องมาคอยช่วยลุ้นให้หายงอน”
อนลแทบไม่ได้คุยอะไรกับกลุ่มเพื่อนหมอสองคนนั้น หลังจากที่ออกมานั่งดื่มด้วยกันตามคำชวนของภูดิศ ในร้านเหล้าของพรรคพวกกันร้านประจำที่ไม่ได้ห่างจากโรงพยาบาลเท่าไรนัก
อนลกำลังพุ่งความสนใจไปที่โทรศัพท์ของเขาต่างหาก เพราะหลังจากส่งข้อความหาใครคนนั้นไปแล้ว เขาดันได้ความเงียบตอบกลับมา ไม่มีการอ่าน ไม่มีการตอบกลับแบบเหนียมอายอย่างทุกที
นายแพทย์อนลเลิกสนใจช่องสนทนาหนักขวาช่องนั้นแล้วปิดหน้าจอลง เขาดันตัวขึ้นนั่งตรง ๆ เอ่ยถามภูดิศนอกเรื่องจากเมื่อครู่นี้ไปไกลลิบ ราวกับเรื่องที่ภูดิศบอกไม่ได้เข้ามาในหัวในหูของเขาเลยด้วยซ้ำ
“หอแถวโรง’บาลมีหอไหนมั่งวะ”
“พี่ถามทำไมครับ” ภูดิศถามกลับก่อนหรี่ตาลงมองอย่างจับผิด “นี่พี่มีพิรุธแล้วนะเนี่ย รู้ตัวไหมครับ”
อนลที่ถนัดพูดสั้น ๆ บอกปัดอย่างรำคาญใจ “แค่ถาม”
ภูดิศวางแก้วเหล้าลง ยกนิ้วชี้ขึ้นมานิ้วเดียวแล้วส่ายไปมาประกอบคำพูดของตัวเขาเอง “ไม่ใช่หรอกพี่ พี่ไม่ได้แค่คำถามหรอก แต่พี่กำลังเล็งใครอยู่ต่างหาก นี่ผมก็แว่ว ๆ มาหลายทีแล้วเหมือนกันนะครับว่าพี่แอบคบสาวในโรง’บาลเรา ใครหรือครับ หมอจากแผนกไหน หรือน้องพยาบาลคนสวย ๆ หรือน้องพีอาร์ น้องคนไหนครับ ช่วยบอกบุญผมทีเหอะ”
นายแพทย์อนลเบนสายตาไปทางอื่น บอกปัด “ไม่มี”
อริยะที่รอฟังคำตอบถึงกับลอบถอนลมหายใจออกมาอย่างลุ้น ๆ “ดีแล้วเหนือ เพราะเดี๋ยวเรื่องไปถึงหูยัยมายด์ ได้เป็นเรื่องกันอีก ยัยมายด์แค่ขอเวลาห่าง ๆ จากเรา พี่เองก็คอยดูยัยมายด์ตลอด ไม่ได้คบหาใครเลย นานแค่ไหนแล้วที่ห่างกัน สี่ปีได้ไหม”
อนลครางตอบแทบไม่ได้ยินเสียง อริยะมองไปยังภูดิศก่อนลากสายตามามองที่เพื่อนรุ่นน้องคนที่คบ ๆ เลิก ๆ กับญาติผู้น้องของตนอยู่
“มายด์คงดีใจถ้าไปรับ”
“นั่นดิพี่ พี่ไปรับเหอะ พี่ต้องไปนะพี่” ภูดิศเซ้าซี้ อนลตอบปัด ๆ ไป “เดี๋ยวดูก่อน”
ได้ยินคำตอบแบบนั้นแล้ว ภูดิศร้องว้า ตามองไปยังอริยะ แล้วแกล้งกระเซ้าต่อไม่เลิก “เฮ้ยพี่ ทำไมต้องดูก่อนอะ ยังไม่หายงอนงี้”
“โตแล้วนาเราอะ เบา ๆ มั่งเหอะไอ้พวกทิฐิอะ” อริยะได้ทีสอนไปด้วยเลย เพราะได้รับคำฝากจากญาติผู้น้องให้ช่วยเกลี้ยกล่อมอนลเรื่องนี้ คงแว่วข่าวของอนลเหมือน ๆ กับพวกตน เรื่องที่อนลแอบคบหาหญิงสาวปริศนาอยู่
อนลนั่งรอให้คนที่ส่งข้อความหาอ่านเสียที แล้วรีบตอบกลับมา แต่แล้วก็ไม่มีการปฏิกิริยาตอบกลับแบบใดเลย
อย่าบอกนะว่าเขากำลังถูกปั่นหัว
อนลนึกถึงหน้าสวยแต่ก็เป็นแบบเรียบ ๆ นึกถึงแววตาเศร้า ๆ เหงา ๆ แล้วจมอยู่ในความคิดของตนเอง แล้วลุกออกจากโต๊ะไปก่อนใครพวก ได้ยินเสียงถาม เขาบอกเพียงจะกลับไปนอนยังห้องชุดไม่ไกลจากร้านเหล้าแห่งนั้น
แต่แล้วก็ไม่วายพารถคันหรูขับวนไปยังหน้าหอพักที่ในซอยข้างโรงพยาบาล ที่เขาวานคนตามสืบ จนรู้ว่าหญิงสาวที่หลับนอนด้วยกันพักอยู่ที่นี่ เขารออยู่พักใหญ่ตรงหน้าตึก แล้วถึงได้สติ ถามตัวเองว่าจะรอต่อไปถึงเมื่อไร ถึงเช้าเลยไหม พอได้คำตอบหยิ่งทะนงตนกลับมาว่าให้เลิกรอ รถคันหรูของนายแพทย์อนลถึงได้เคลื่อนตัวออกจากตรงนั้นไป
- Writer
