2
1272 Words
‘พี่โอนเงินให้แล้วนะ’
ปัญญารัตน์อ่านจบแล้วถอนลมหายใจออกมาเบา ๆ เธอพิมพ์ตอบกลับเขาไป ‘ขอบคุณค่ะ’ ก็ค่อยพิมพ์บอกปลายทางเพิ่มออกไปอีกประโยค ‘แพงได้งานทำแล้ว พี่ไม่ต้องโอนให้แล้วนะคะ’
ทางนั้นก็คล้ายกับจะรออ่านข้อความของเธออยู่ ทันทีที่เธอส่งไป เขารีบพิมพ์ตอบกลับมาแบบทันทีทันใดเช่นกัน
‘ได้งานทำก็ส่วนได้งานสิ แต่นี่คือเงินที่พี่ให้หนูเอาไว้ใช้ไง’
ปัญญารัตน์อ่านทบทวนแล้วก็ไม่รู้จะพิมพ์ตอบอะไรเขาไปดี ไม่นานเขาส่งมาอีกข้อความ
‘อีกไม่กี่เดือนพี่ก็จะได้กลับแล้วนะ’
ปัญญารัตน์ยิ้มกับข้อความนั้น ตอบกลับด้วยสติ๊กเกอร์คำว่า‘ค่ะ’
ปลายทางเอ่ยถามกลับมา ‘มารับพี่ไหม’
หญิงสาวคลายรอยยิ้มลงช้า ๆ ตอบกลับอย่างแบ่งรับแบ่งสู้กลับไป ‘แพงไม่เคยไปที่แบบนั้นเลยค่ะ เลยไม่แน่ใจว่าจะไปถูกไหม’
‘ไม่เป็นไรครับ งั้นหนูทำงานเถอะนะ’
ปัญญารัตน์อ่านข้อความสุดท้ายนั่นจบแล้ว ตัดสินใจลบทิ้งจนหมด ค่อยหย่อนโทรศัพท์มือถือเครื่องกลางเก่ากลางใหม่เข้าไปในกระเป๋ากระโปรงของชุดทำงาน แล้วเดินตรงไปเก็บแฟ้มที่วางไว้บนเคาน์เตอร์พยาบาล หญิงสาวนำไปวางใส่ที่บนรถเข็นจนครบ ค่อยพารถเข็นคันโตตรงไปยังลิฟต์ตัวใหญ่ที่ใช้สำหรับขนย้ายตรงบริเวณซอกตึกของชั้นนั้น
ลิฟต์มาถึงหลังจากเธอเรียกไปไม่นาน มีพยาบาลสองคนยืนอยู่ด้านในสุด พวกเขาน่าจะลงมาจากหอผู้ป่วยหนักชั้นบน
เสียงคุยของพยาบาลสองคนที่อยู่ในลิฟต์ก่อนหน้าเธอพูดคุยกันท่าทางเคร่งเครียด ราวกับกำลังถกปัญหาวิชาการกันอยู่
“ไม่พี่ คือมันมีความเป็นไปได้แค่ไหนล่ะ ที่ยาคุมจะไร้ประสิทธิภาพจนทำให้เกิดภาวะการตั้งครรภ์ได้น่ะ”
เสียงคุยของบรรดาพี่พยาบาลกระทบเข้ามาในโสตประสาทของเธอ
“ก็ต้องมีแหละ ไม่อย่างนั้นเขาจะรณรงค์ให้ใช้ถุงยางอนามัยกันหรือหนู ขนาดถุงยางนะ มันยังกันไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เลย ได้แค่โรคค่ะลูก”
“ถึงว่าเนอะ ทำไมถึงได้ลางานถี่ ๆ ขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าท้องแล้วหรือ”
เสียงพูดคุยกันของสองพยาบาลสาวในลิฟต์ยังคงวนเวียนสนทนากันด้วยเรื่องเหล่านั้น จนลิฟต์หยุดเคลื่อนตัวลงที่ชั้นชั้นหนึ่งของตึก ประตูเปิดออกอีกครั้ง ตรงนั้นมีแพทย์และพยาบาลกลุ่มใหญ่ยืนรอเพื่อจะเข้ามาในนี้ด้วย พวกเขาน่าจะรู้จักกัน ได้ยินเสียงทักทายตั้งแต่ยังไม่เข้าลิฟต์มา แล้วพูดคุยด้วยเรื่องสัพเพเหระ รวมถึงเรื่องซุบซิบที่ทุกคนต่างก็กำลังพูดถึงกันอยู่ในตอนนี้
“ได้ข่าวเรื่องหมอมายด์กันหรือยังทุกคน”
“ได้ยินแล้วจ้า ใช่ที่ว่าหมอมายด์กลับมาแล้วใช่ไหมเอ่ย”
“ยังค่ะพี่ ยังไม่มา แต่ก็คงภายในสัปดาห์นี้แหละมั้ง”
“นึกถึงตอนกลับมาแล้ว เขาคงง้อกันฉ่ำเลยเนอะ น่ารักดีอะ”
“นั่นสิพี่”
“แต่หนูไม่ชอบเลยพี่ หนูอยากให้หมอเหนือแกอยู่โสด ๆ แบบนี้แหละดีกว่า หมั่นไส้หมอมายด์นะ นึกอยากเลิกก็เลิก เป็นยังไงล่ะ พอไปไม่รอด ต้องกลับมาซบอกหมอเหนือของหนูเหมือนเดิม”
“หมอเหนือของเธอหรือไง ตลกนะจ๊ะ ของเจ้ต่างหาก”
ปัญญารัตน์กำที่จับรถเข็นแน่นขึ้น ตอนที่พวกเขาพูดคุยด้วยเรื่องพวกนั้น จนเสียงคุยหายไปพร้อมคน นาทีนั้นเองที่เรื่องเรื่องหนึ่งในบรรดาหลากหลายเรื่องที่พวกเขาพูดกัน จุดความกังวลใจให้กับเธอ
หญิงสาวไม่ได้อยู่เวรในช่วงเย็นของวันนั้น และเมื่อเลยเวลาเลิกงานแล้ว ปัญญารัตน์จึงเลือกที่จะเดินเข้าไปในร้านขายยา ก่อนถึงทางเข้าหอ หญิงสาวไล่สายตามองหาสินค้าได้ไม่นานก็เจอ แล้วรีบหยิบแท่งตรวจการตั้งครรภ์ออกมาสามอันสามแบรนด์ เพื่อตรวจดูว่าสิ่งที่เธอกังวลใจอยู่นั้น ผลจะออกมาเป็นอย่างไร ทันทีที่กลับถึงห้อง พบว่าประตูเปิดอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว
ปัญญารัตน์ขยับตัวเข้าไปมองที่หน้าประตู เห็นว่ามันถูกผลักออกช้า ๆ ก่อนตามมาด้วยเสียงร้องเพลงจากด้านใน ค่อยผ่อนลมหายใจออกมายาว ๆ ด้วยความโล่งอก
“Happy Birthday จ้ากองแพง ขอให้เพื่อนรักคิดหวังสิ่งใดสมความมุ่งมาดปรารถนาทุกอย่างเลยนะจ๊ะ แล้วก็...ถ้ามีแฟนแล้วก็บอกด้วยล่ะ”
“ขอบใจมากจ้ะตุ๊กติ๊ก” ปัญญารัตน์บอกแล้วยิ้มให้เพื่อนสนิทของตัวเองที่เจอกัน ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่งยันเรียนจบ ก็ยังคบหากันอยู่ แล้วยังได้มาทำงานที่โรงพยาบาลเดียวกันอีก จึงเช่าห้องพักอยู่ด้วยกัน ค่อยเอ่ยปากถามเพื่อน
“วันนี้ติ๊กไม่ได้ขึ้นเวรหรือ”
“ไปจ้ะ แต่เอาของมาฉลองวันเกิดให้กองแพงเพื่อนเลิฟก่อนนี่ไง เสร็จแล้วก็จะอาบน้ำไปขึ้นเวรต่อเลย ยังคิด ๆ อยู่เลยนะตอนเดินกลับหอมา ว่าจะเจอเพื่อนแพงไหม คืนก่อนกลับมาก็ไม่เจอ อย่าบอกนะว่ามีแฟนแล้วอุบเงียบไม่บอกกันน่ะ” กิตติกานดาได้ทีถามเรื่องที่เธอหายไปจากห้องตอนดึก ก่อนวางมือจากถุงส้มตำ เดินตรงมาหาเธอ ถามด้วยสีหน้าสงสัยปนห่วงใย “แพงเป็นอะไร ถามแค่นี้ ทำไมต้องหน้าซีดด้วย”
ปัญญารัตน์ยิ้มให้เพื่อนแล้วอ้อมแอ้มตอบออกไป “แพงแต่งหน้าน้อยไปหน่อยมั้ง แต่จริง ๆ ก็เวียนหัวหน่อย ๆ แหละ สงสัยเมื่อคืนนอนดึก”
“งั้นแพงอย่ากินเลยอันนี้ เดี๋ยวมันไปทำปฏิกิริยาในท้องแล้วจะเป็นเรื่องเอา นอนดึก นอนไม่พอล่ะสิท่า บอกแล้วว่าอย่าไปรับเวรแทนคนนั้นคนนี้นักก็ไม่เชื่อ”
“ไม่เป็นไรหรอกติ๊ก แพงกินได้ กำลังอยากกินอยู่พอดีเลย”
ปัญญารัตน์แกล้งบ่ายเบี่ยงไม่ให้เพื่อนบ่นเรื่องงานของเธอ แล้วยิ้มพยักหน้าตอบรับเพื่อนไป กิตติกานดาเห็นแล้วอดบ่นให้ไม่ได้ “อย่าเอาแต่ทำตัวสนิมสร้อยแบบนี้นะ ระวังเหอะ ระวังคนเขาจะรังแกเอา”
“ไม่หรอก” ปัญญารัตน์บอกปัดเสียงเบา
“มา ๆ งั้นอยากกินอะไรก็กินเลย เอาเค้กไปกินก่อนไหม ติ๊กซื้อเค้กไอติมมา เดี๋ยวมันจะละลายหมด แล้วเดี๋ยวไม่อร่อย”
ปัญญารัตน์พยักหน้าตอบเพื่อน นั่งลงละเลียดกินอาหารที่เพื่อนซื้อมาเลี้ยงวันเกิดที่ห้อง แล้วลองเอ่ยถามเพื่อนเรื่องซุบซิบที่กำลังคุยกัน ได้ความว่าหมอหญิงสาวที่เป็นแฟนเก่าของอนลกำลังจะกลับมาจริง ตอนนั้นเองที่สีหน้าของปัญญารัตน์ค่อยดูขรึมลงไป
เธอเฝ้ารอจนกิตติกานดาออกจากห้องแล้ว ค่อยหยิบเอาแท่งตรวจการตั้งครรภ์ออกมาทดสอบในสิ่งที่ค้างคาใจเธอมาตลอดทั้งสัปดาห์
และเมื่อผลของการตรวจออกมาตรงกันหมดทั้งสามอัน หญิงสาวค่อยจ้องมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกเงาอยู่แบบนั้นเป็นนาน พร้อมด้วยแรงทอดถอนลมหายใจออกมายาว ๆ
- Writer
