แผ่วเบาจากปลายนิ้ว

คุณเหนือฟ้า

11:41 PM.

นับครั้งไม่ถ้วนแล้วที่ร่างสูงสง่าของคุณหมอคนสวย จะยกนาฬิกาขึ้นเพื่อรอดูเวลาอย่างใจจดใจจ่อ

ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้นัดกันไว้ก็จริง แต่คำบอกเล่าที่ว่าหล่อนมาที่นี่ทุกวัน บวกกับที่พริ้งบอกว่าหล่อนเป็นเจ้าของคลับ เหนือฟ้าเลยมั่นใจเป็นอย่างยิ่ง...ว่าอย่างไรเสียหล่อนก็ต้องมาที่นี้แน่

แต่เวลาที่ล่วงเลยจนกระทั่งใกล้ถึงเวลาปิดของคลับเริ่มทำให้คนรออย่างเธอรู้สึกกระวนกระวายใจจนแทบจะบ้าคลั่ง...เพราะหัวสมองกำลังตีกันรวนกับเรื่องของดาวเหนือที่สะบัดเท่าไหร่ก็ยังไม่หลุดพ้นเสียที

นี่เป็นครั้งแรกที่คุณหมอรู้สึกกระวนกระวายใจจนนั่งกระดิกขาไปมาอย่างอยู่ไม่สุข เนื่องจากที่เธอทั้งเรียนและทำงานทางด้านการแพทย์ เธอนั้นย่อมรู้ดีว่าการนั่งสั่นขานั้นมันไม่ดีงาม ทั้งยังทำให้ติดเป็นนิสัย ทั้งยังทำให้บุคลิกดูไม่สง่างามไม่เหมาะกับการเป็นคุณหมอ

แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถจะบังคับตัวเองให้นั่งอยู่เฉยได้ เพราะเรื่องของหล่อน...ดาวเหนือ ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอตลอดเวลาจนแทบไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างหรือบุคลิกภาพอะไรของตัวเองอีกแล้ว! 

แม้ว่าจะมีไวน์รสโปรดที่เธอชื่นชอบ แสงสีของคลับที่เธอหลงใหล หรือแม้กระทั่งสาว ๆ เปลือยกายที่เธอนั้นชื่นชอบนักหนา และมันทำให้เธอยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นไปอีกที่ตัวเองรู้สึกเหมือนกำลังคลั่งคน ๆ หนึ่งเอามาก ๆ ที่เพียงเพราะเจ้าหล่อนนั้นตรงสเป็คเธอทุกประการและยังไม่ได้ครอบครองร่างกายของเจ้าหล่อนดั่งที่ใจเธอปรารถนา! 

“บ้าจริง!” เธอวางแก้วทรงสูงลงที่โต๊ะอย่างรุนแรงจนมันแทบจะแตกละเอียดคามือ

และยกมือกุมขมับเอาไว้อย่างคนที่หงุดหงิดถึงขีดสุด หล่อนเป็นใครกัน...ถึงทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจได้มากมายถึงขนาดนี้!

“คุณเหนือฟ้าคะ” เสียงร้องเรียกที่ดังมาจากข้างตัว จำให้เธอต้องรีบเงยหน้าขึ้นสบในทันทีอย่างคนมีความหวัง

เจ้าของใบหน้าสวยอย่างคุณหมอเหนือฟ้ามองสบลงไปที่หน้าอกของคนไม่คุ้นหน้า ก่อนจะพบป้ายชื่อติดอยู่กลางอก แถมเจ้าหล่อนยังนุ่งน้อยห่มน้อยเหมือนจงใจมายั่วกันเสียด้วย

“มีอะไร?” เธอถามอย่างไม่สบอารมณ์ ทั้งยังยกเครื่องดื่มขึ้นกระดกอีกครั้งเพราะรู้สึกถึงความผิดหวังที่ไม่ใช่คนที่เธอนั้นเฝ้ารอ

“วันนี้คุณเหนือฟ้า...มีใครไปด้วยแล้วหรือยังคะ? วันนี้ดูคุณหมออารมณ์ไม่ดีเลยน้า...” เจ้าหล่อนเสียงอ่อนเสียงหวานแถมยังส่งยิ้มอย่างน่ารักมาให้

และมันทำให้คนที่อารมณ์กำลังหงุดหงิดถึงขีดสุดหยุดคิดตามคำถามของเจ้าหล่อนในทันที

ทำไมเธอถึงจะต้องมานั่งรอคนเพียงแค่คนเดียวด้วย?

ทั้ง ๆ ที่ใคร ๆ ต่างก็มาเสนอตัวให้เธอกันทั้งนั้น... 

ถ้าจะเล่นเกมส์กัน...ก็ต้องลองดูเสียแล้วว่าใครจะเหนือกว่า!

“แล้วน้องอิง...จะไปกับฉันเหรอคะ?” อารมณ์ความหงุดหงิดของเธอหายไปเป็นปลิดทิ้งราวกับสั่งได้ แม้ในใจยังคงขุ่นมัวอยู่หน่อย ๆ ก็ตามที

เหนือฟ้าขยับกายเล็กน้อย ก่อนจะตบที่ว่างด้านข้างตัวให้คนที่ยืนอยู่ต้องส่งยิ้มหวานมาให้ ทั้งเจ้าตัวยังนั่งลงเคียงข้างและซบอกของเธออย่างออดอ้อนในทันที

“จะเป็นเกียรติของอิงมาก ๆ เลยนะคะ ถ้าได้คุณเหนือฟ้าที่ใคร ๆ ต่างก็หมายปอง”

“หนูก็พูดเกินไปค่ะ...เรียกว่าพี่เหนือฟ้าสิคะ”

“พี่เหนือฟ้า...”

“น่ารักจังเลยค่ะ” เหนือฟ้าซุกใบหน้าลงกับกลุ่มผมของคนด้านข้างและสูดดมความหอมหวานจากแชมพูยี่ห้อที่เจ้าตัวนั้นเลือกใช้

ชั่ววูบหนึ่งที่สมองของเธอกำลังร้องประท้วงและบอกว่ากลิ่นน้ำหอมยี่ห้อหรูของหล่อนคนนั้นน่าสูดดมกว่าเป็นไหน ๆ

กระนั้นคุณหมอเลยผละร่างของเจ้าหล่อนออกเล็กน้อย และแปรเปลี่ยนไปหยิบแก้วขึ้นมาลิ้มเครื่องดื่มรสโปรดแทน

“เดี๋ยวหนูรินให้นะคะ” เจ้าหล่อนว่าเช่นนั้น ก่อนจะยื้อแก้วไปจากมือของเธอ “ว้าย!” แต่เพราะเธอไม่ทันตั้งตัว แก้วใบนั้นเลยคว่ำมาหกใส่เธอจนเสื้อราคาแพงนั้นเปื้อนเป็นรูใหญ่ “หนูขอโทษนะคะ...จะเช็ดให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ!”

เจ้าหล่อนกระวีกระวายวางแก้วลงไปที่โต๊ะดังเดิม ก่อนจะนั่งชันเข่าขึ้นให้เหนือฟ้ามองการกระทำของเธอทุกอย่างเต็มทั้งสองตา

แม่เด็กสาวตรงหน้าขยับเข้ามาใกล้ตัวของเธอ ก่อนที่เจ้าหล่อนจะวางมือลงไปที่ลาดไหล่สวยของคุณหมอทั้งสองข้าง อิงโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ให้เธอต้องมองตาม สายตาของหล่อนหวานเยิ้มและเชิญชวน...

เจ้าหล่อนใช้ลิ้นโลมเลียไปที่เสื้อเชิ้ตราคาแพงของเธอ หล่อนลากมันขึ้นลงแผ่วเบาจนคนมองตามนั้นเผลอใจสั่น

นี่มันก็หลายวันแล้วที่เธอไม่ได้ทำเรื่องอย่างนั้นแบบเต็มใจ...ถ้าไม่นับเมื่อคืนที่เธอไร้ซึ่งสติแหละนะ

บางทีเธอควรจะหยุดวิ่งตามใครคนนั้น และกลับมาเป็นตัวของเธอที่ไม่ต้องสนใจใครดังเดิมเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว

อิงขยับตัวขึ้นและขึ้นคร่อมร่างของเธอเอาไว้ เจ้าหล่อนนั่งอยู่บนหน้าขาให้ตัวเองนั้นอยู่สูงกว่า หน้าอกหน้าใจที่ผ่านพ้นออกมาจากเนื้อผ้าแสนบางนั้นทำให้เหนือฟ้ามองเห็นจุกสีชมพูหวานล่อใจอยู่ตรงหน้าให้อยากลิ้มรส

“อืม...เช็ดเสร็จแล้วเหรอ?” เหนือฟ้าแหย่ถามแต่เจ้าหล่อนกลับใช้หน้าอกดันเข้ามาใกล้กับเธอจนมันแทบจะชนหน้าของเธออยู่ร่อมร่อ

“ว้าย...เสื้อหนูก็เลอะแล้วเหมือนกันนะคะ” เจ้าหล่อนหันไปหยิบแก้วไวน์ที่ยังมีไวน์เหลืออยู่ก่อนจะเทลงที่ตัวเองบ้างอย่างเย้ายวน

เด็กมันยั่วขนาดนี้...ใครกันจะอดใจไหว

“เลียให้หนูบ้างสิคะ...เอาให้สะอาด ๆ เลยนะคะพี่เหนือฟ้า” สิ้นคำเชิญชวนนั้น...ก็ไม่มีสิ่งใดที่เธอจะต้องคิดอีกต่อไป

เหนือฟ้าโน้มใบหน้าเข้าหาอกสวยตรงหน้าเพื่อหวังจะเชยชมเจ้าลูกเชอร์รี่ที่อยู่ภายในเสื้อตัวบางของหล่อน

อิงใช้มือกดหลังหัวของเธอเอาไว้เพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว และเชิดใบหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อรอรับสัมผัสจากคนตรงหน้า

“พี่เหนือฟ้า...” หล่อนเอ่ยเรียกคนที่ยังคงไม่กระทำใด ๆ ทั้ง ๆ ที่เวลามันก็ผ่านมาแล้วช่วงหนึ่ง “พี่เหนือคะ...”

“ออกไป”

“อะไรนะคะ?”

“ฉันบอกให้ออกไป” ตามมาด้วยมือแข็งแกร่งของคุณหมอมือดีที่ผลักให้ตัวของหล่อนล้มลงไปก้นจ้ำเบ้ากับโซฟา

“พี่หมอ…”

“ออกไปได้แล้ว”

“ทำไม?”

“วันนี้เด็ก ๆ ของฉันบริการดีไหมคะ? คุณเหนือฟ้า...”