Chapter Twenty-seven
Hindi ko nakita si Angkol Fifth. Kaya naman mas pinili kong pumwesto sa couch. Ang ganda no'n at ang sosyal. Walang binatbat iyong couch ni Madam Neneta na bawal naming upuan. Pagkaupo ko roon ay may gumuhit na ngiti sa labi ko... pero may naalala ako.
Agad akong tumayo at sumalampak sa carpet. Baka ayaw rin ni Angkol Fifth na upuan ko ang couch n'ya. Mas mabuti ng dito na lang ako sa carpet, kagaya kapag nanonood kami ng TV doon sa mansion ng amo ko.
Nang makaramdam na ako ng antok ay humiga na rin ako sa carpet, kahit iyong idikit man lang iyong katawan sa gilid ng couch ay hindi ko ginawa. Baka pagalitan ako ni angkol eh.
Patulog na ako nang marinig ko ang mga yabag. Pinagbuti ko pa ang pagpikit, baka kapag nakita n'yang nakahiga ako sa carpet ay paalisin din n'
