บทที่ 10.2
คิดบัญชี
“เฉินซิ่วลี่ แกถีบฉัน นางหญิงหน้าหนา”
หลี่อันอันที่นอนเอามือกุมท้องไว้ เอ่ยเสียงลอดไรฟัน ก่อนจะพยุงตนเองลุกขึ้นมาชี้หน้าด่าทอเฉินซิ่วลี่อีกประโยค
"นางสตรีหม้ายไร้ค่า แกกล้าลงมือกับฉันหรือ"
“ฉันก็ไม่แน่ใจว่ากล้าหรือไม่ อย่างนั้นลองอีกสักทีก็แล้วกัน”
เฉินซิ่วลี่พูดพลางสาวเท้าเดินมาหาคนก่อนจะยกขาขึ้นถีบอีกฝ่ายตอกย้ำความกล้าของตนอีกที ในเมื่อการเจรจาสงบศึกอย่างสันติมันไร้ประโยชน์ ก็ใช้กำลังให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยก็แล้วกัน มือเรียวดึงแขนเสื้อของตนเองขึ้น เพื่อลดการดึงรั้งตวัดขาขึ้นคร่อมเอวบางของหลี่อันอันแล้วฟาดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าขาวนุ่มของอีกฝ่ายสุดกำลัง ทวงคืนบัญชีแค้นที่อดกลั้นเอาไว้ทั้งหมด
“โอ๊ย!”
"ไหนๆก็ลงมือแล้ว ฉันขออีกสักทีสองทีก็แล้วกัน"
หลี่อันอันไม่ทันโต้แย้งสองแก้มก็ชาหนึบ เฉินซิ่วลี่ปากเอ่ยบอกว่าขออีกสักทีสองทีแต่กลับลงมือจนนับไม่ถ้วน หม่าอิงหงที่ได้ยิ
