บทที่ 10.3
คิดบัญชี
เย่ชิงเหวินเร่งขับรถตามเฉินซิ่วลี่ออกมา ก่อนจะหยุดรถขวางทางเธอเอาไว้ มือของเฉินซิ่วลี่บีบคันเบรกจนตัวโก่ง ตวัดสายตาขุ่นมองคนที่ลงจากรถลงมาด้วยความไม่พอใจ
“คุณเย่! นี่คุณขับรถยังไงของคุณ”
“เรามีเรื่องต้องคุยกันขึ้นรถ”
เฉินซิ่วลี่อ้าปากค้างตอนอ่านนิยายบทบาทแบบนี้ของพระเอกให้ความรู้สึกกร้าวใจจนเธอเผลอจิกหมอน ไม่คิดว่าเมื่อได้พบเจอกับตัวกลับให้ความรู้สึกแตกต่างโดยสิ้นเชิง ข่มขู่ บังคับ เอาแต่ใจ
เหอะ ! บทแบบนี้เชิญเขาไปเล่นกับแม่นางเอกบัวขาวเถอะ อย่ามาวุ่นวายกับภรรยาตัวร้ายอย่างเธอเลย
“ขอโทษนะคะคุณเย่ แต่ฉันคิดว่าระหว่างเราไม่มีอะไรต้องพูดคุยกันเป็นการส่วนตัว หรือหากคุณมีธุระที่ต้องการพูดคุยกับฉันจริงๆ ก็เชิญพูดได้เลยค่ะ ต้องขออภัยด้วยแต่ฉันไม่สะดวกไปกับคุณ”
“เฉินซิ่วลี่... นี่เธอ!”
เย่ชิงเหวินเกิดมาพร้อมด้วยเงินทอง อำนาจ คำพูดของเขาหากบอกว่าขาวแม้ตรงหน้าจะเป็นสีดำก
