Yamaç bir ıslanmış üzerine bir de Öykü’ye baktı. Evden gelen gülme seslerini duymamaya gayret etti. Ne kuruntularla yolları aşındırmıştı. Bu karşılamayı beklemiyordu. Öykü hem özür diliyor hem de gülüyordu.
“Tam sopalıksın kızım”
“Abi vallahi istemeden oldu”
“Gülme bari”
“Nasıl gülmeyeyim, sıçan gibi oldun”
Yamaç söylenerek eve yürüdü. Parmağını Gökmen’e kaldırıp tek kelime etmemesi için uyardı. Gökmen’in zaten konuşacak hali kalmamıştı. Yine de peşinden gitmeyi ihmal etmedi. Yamaç ıslak üniformasını çıkartırken Gökmen yatakta oturup bugün olanları anlattı. Yamaç hem şaşırdı hem de mutlu oldu. Öykü için doğru olanı istiyordu. Kalbi doğrunun kendi yanlarında olduğunu söylese de hala ailesini görmemişti.
“Ya onları gördüğünde fikri değişirse. Sonuçta onlar kızlarını yanlarında isteyec
