Sabahın erken saatinde Yamaç, iç içe geçmiş ikiliyi gördü. Gülse mi kızsa mı bilemeden yanlarına gitti. Büyükler daha uyanmadan onları bulduğu için şanslılardı. Yoksa Gökmen’in eve girişine bile karışırlardı. Yanlarına gidip başlarında dikeldi. Gökmen yüzünü Öykü’nün saçlarına gömmüş mışıl mışıl uyuyordu. Her yerde uyuyabilirdi ama sıcak bir yatak varsa asla bırakmazdı. Belli ki yine Öykü’ye uymuştu. Gökmen’e macera olsun. Öykü’nün ağzı hafif açıktı. Oldukça da rahat gözüküyordu. Huzurlarını bozan kişi olmak istemese de az sonra kıyametin kopmaması için Gökmen’i dürttü. Gökmen başını yan çevirip kaşınan burnunu ovuşturdu sonra tek gözünü açtı.
“Yamaç…”
“Dua et benim… Manyak mısın diye soracağım ama gereksiz olacak”
Gökmen tulumun fermuarını yarıya kadar açıp doğruldu.
“Öykü burada uyum
