Eclipsed Whispers

C3

" Good morning" sagot ko kay Irina nang nakapasok na ako sa loob ng room namin.

" Dal anong nangyari sa paa at binti mo" she ask curiously.

" I was making a coffee nang nag black out at natapon yung coffee ko sa sarili kaya Ito" Saad ko nalang sa kanya she look at me with her sad eyes.

" Kawawa ka naman, by the way a bahay tayo mamaya para sa projects sa wednesday na yung deadline nun kaya dapat mag simula na tayo" Sabi niya at tumango ako.

" Sabay ka kanalang sa akin mamaya para sabay tayong makrating dun at ihahatid kanalang namin pag maka tapos tayo"

" Sige" Saad ko at nag antay nalang sa Prof namin.

Nang matapos ang klase ay sabay na kami ni Irina na pumunta sa bahay nila at gumawa nang project.

" Ako sa part na to, ikaw Cy ito sayo, Gen ito sayo at Jade ikaw dito at dito sa final ay si Dala dahil magaling siya dito at para ma itama yung mga mali natin" Sabi ni Irina at ayun nga nag simula na kami.

Malapit ng mag alas diyes ng matapos kami at tulad ng sinabi ni Irina at hinatid nga nila ako sa bahay.

" Salamat sa inyo ah" Sabi ko sa kanila at kumaway.

" No probs basta ikaw swerte namin ikaw naka grupo namin sure ball na ang grades" sabay pa ni Cy, siya yung nang iisang boy namin.

" Kayo talaga sige na thank you ulit bye see you tomorrow," I said then went inside the gate.

I tried to open the door but it's lock and wala ding lumabas nung nang doorbell ako.

Nag antay ako ng ilang pang oras pero wala pa talaga hangang sa makatulog ako sa kakahintay.

Nagising ako ng madaling araw dahil sa lamig sa labas tumayo ako at sinubukan kung buksan iyon pero locked parin.

Pumagilid ako sa dingding at natulog ulit kahit Ang lamig at mas lalong sumakut yung paso ko at paa.

Nagising ako twenty three past five at nakita kong bukas na yung pinto kaya agad akong pumasok at nag luto ng agahan nila.

Pagkatapos maihanda sa mesa ay umakyat ako para maligo at makapag bihis agad dahil maaga ang klase ko ngayon.

Napaiyak ako sa pagsout ng sapatos ko dahil sa paa kong na sprained.

It's sir Nash's birthday today kaya nandito lang ako sa room ko dahil hindi ako dapat makita ng ibang tao sa labas.

Marami ang invited at yung mga relatives nila ay umuwi pa talaga galing ibang bansa para maka dalo lamang.

Naka silip lang ako dito mula sa itaas at pag may tao ay isasardo ko agad ang pinto.

Marami akong nakitang naka formal attire na mga tao sa baba at meron ding mga babaeng nakasout nang ibat ibang desinyo ng gown ang ganda nilang tignan.

Nakita ko si sir Nash at yung boung pamilya niya na masayang nag uusap. Nakatingin lang ako sa kanila at sa kanilang mga kilos.

Maya maya ay tumayo si sir Nash at pumunta sa ibang table para maka halubilo.

Masaya ang tugtug ng kanilang musika. Kumain na sila at ang iba ay umiinom.

Nakita ko si sir Nash na pumunta sa ibang table ulit at dun sa mga kabarkada niya.

Napalaki ang mata ko nang napatingin si Marco sa banda ko kaya agad kong isinirado ang pinto at bumalik sa kama dahil sa kahihiyan.

NASH'S POV

" I saw Doll" Sabi ni Marco sa akin habang iniinom ko yung shot ko.

" Kanina pa siya naka tingin dito sa baba at makikita mo talaga yung ingit sa mata niya" patuloy niya.

" I don't care about her" Saad ko pabalik.

" Pinag kaitan niyo siyang maranasan ang ganitong pag kakataon di na kayo naaawa sa kanya?" Tanong niya na parang galit na.

" I would we?" Sabi ko bakit namin siya kakaawaan eh walang silbi yun.

" How would you feel pag na wala na siya?" Matagal bago ako nakasagot dahil alam kong impossible iyong sinasabi niya.

" Happy" I answered him without any doubt kaya napa tingin siya sa akin ng matagal.

" Hindi mo na yan masasabi pag dating ng panahon" Sabi pa niya.

" Can we just change the topic?" Sabi ko na naiirita na sa mga pinagsasabi niya.

" How much do you love your girlfriend?"

" 68%" sagot ko sa kanya.

" How about your sister?" Tanong niya parin.

" 0%" Wala siyang nagiing kibo doon at tumango tango lang as if may alam siyang di ko alam.

" Yeah, I see, because you don't even believe her, you don't care about her all you care ii your business and your family excluding her" bigla niyang sabi.

" If I was in your position I will love her, take care of her and cherish her. She's the kind of sister na dapat iniingatan kung ako lang talaga ang nasa position mo hindi ganun ang mararanasan niya I will give the world and everything she deserves, she's the kind of a sister that I always wish" napa tigil ako sa pag inom.

" I witnessed how she grow and takot siya sa lahat ng bagay"

"You are so lucky to have a sister like her but she's very unlucky to have a brother like you and a family you have, walang araw na di siya nag hihirap dahil sa inyo kung okay lang sana na itakas siya mula sa inyo ay ginawa ko na, just like this, you and your family is enjoying your ass here while siya nandun sa taas at naka tanaw lamang sa inyo na nag sisiyahan, takot na mahuli at baka saktan na naman....siya nag kukulong dahil ayaw niyong makita ng ibang tao bakit? Anong nakakahiya sa kanya? Nakakahiya ba ang pagiging mabait niya? Yung pagiging matalino niya? Yung pagiging masunurin niya? Yun ba ang nakaka hiya? Ha? ... Wag mo ipilit uli ang dahilan mong walang kwenta. Really? A two years old kid kinamumuhian niyo dahil lang sa pagkamatay ng kapamilya niyo? It's very clear mga police mismo ang nag sabing it was an accident hindi siya ang target. Hindi yun kasalanan ng kapatid mo dahil hindi siya ang bumaril! Matalino ka pero di mo makuha? Analyze it and think deeper. If you are in her position? Wala pang alam sa mundo pinag kaisahan na how would you feel? Every time you hurt her di kaba naawa? Every time you see her cry, every time you saw her bruises and every time you see her feeling worthless hindi kana nakokonsensiya? Yung sakit na nararamdamn niya araw araw di kana na himas masan? Maybe wala dahil wala kanamang pakialam kahit mamatay na ang kapatid mo, well di mo pala kapatid. Kung ikaw siya kaya mo kaya ang mga ganoong pangyayari?" Sabi niya at nag pipigil nang galit.

" Pasensyahan mo na dude naka inom na kasi" hinging paumanhin ni Harlen.

" No! Dapat matauhan ang g*gong yan!" Sigaw niya buti malakas ang music kaya di masyado marinig ng ibng tao.

" Tumingin ka sa itaas" sinunod ko yung sinabi niya at nakita ko si Dala na nakatingin dito sa baba particulary in my family's table.

" See how she envy other people, see how hurt she is looking at your family laughing, Alam mo kung ano iniisip niya ngayon? Iniisip niya kung kailan kaya siya masasali sa ganyang pagtitipon kung kailan siya matatangap ng inyong pamilya" nakatingin lang ako kay Dala habang sinasabi niya iyon.

Nakita ko yung pag tulo ng luha niya nang makitang nagyayakapan sila mom at pinsan ko. I see how broken she is.

Pumasok siya ulit sa room niya at sinirado ang pinto.

NASH'S POV

Hindi parin tapos yung party at nandito parin ako nakikinig kay Marco.

" Bakit nga ba di niyo naisipan na ibigay siya sa DSWD noon kung ganito rin lang pala ang trato niyo sa kanya mas masahol pa kayo sa hayop.

" Sa lahat ng nagawa mo sa kanya what's the worst?" Tanong niya at agad kong naalala yung pagtali ng lubid sa leeg niya.

" I choked her with a rope" sagot ko ng mahinahon.

" Bakit mo pa binuhay kung ganun? Pinatay mo na lang sana. Nash I don't think your still my friend after you confessed just now. Para mo na din siyang pinatay sa ginawa mo. Imagine how thin your sister is and imagine her choking with the rope, how does she look like? What did you do next? " He ask again.

" Tinali ko sa mesa"

" And what did she do?" Balik niyang tanong ulit pakiramdam ko na hotseat ako ngayon.

" She cried and pleaded" sagot ko remembered how cruel I was at that time.

" Cry, plead... That's what she always does. Did you ever ask for forgiveness? " Umiling ako bilang sagot.

" You're worst" Sabi niya at umalis nang walang paalam. Sumunod si Harlen dito at di rin nag pa alam.

I felt like my birthday just ruined. Nagpaalam ako na aakyat na dahil masama ang pakiramdam ko kahit di naman.

Nang nasa itaas na ako ay napa hinto ako sa kwarto ni Dala and I saw her sleeping. Pumasok ako sa loob at tinignan siyang maigi napatulo yung luha ko ng naalala yung mga sinabi ni Marco sa akin. She suffered a lot.

Napansin kong di ma ayos ang pag lagay niya sa kumot niya at aayosin ko sana nang makita ang malaking paso niya, namamaga din ang paa niya at maitim dahil sa mga pasa. I look at her face, she looks very calm and peaceful pero pag makaharap mo siya ay takot ang laging namamayani sa mata niya. I look at her arm full of bruises.

Hinaplos ko yung paa niya na namamaga at unti unting menasahe nilagyan ko din ng ointment yung Paso niya.

I remember those days na sinasaktan ko siya wala siyang ibang ginawa kundi tanggapin ito at umiyak. Napa luha ako habang nakatingin sa kanya. How can I so selfish? How can I hurt this girl in front of me who did nothing but to be good daughter and sister? How I can be so cruel? Di ko man lang siya naipag tanggol.

Naramdaman kong nagising siya at agad na umatras sa head board at takot na takot sa akin. She looks very scared at nanginginig yung mga kamay niya.

" May kailangan ba kayong ipa gawa sa akin? Ano po iyon" agad niyang tanong at bumaba ng kama pero napasalampak sa sahig, agad akong tumayo para tulungan siya pero agad din naman siyang tumayo I saw how she wiped her tears at ngumiwi dahil sa sakit ng paa niya.

Paika ika siyang nag lakad patungo sa akin at tumungo.

" May nagawa po ba akong kasalanan? " Tanong niya na namumula ang mata at parang iiyak na sa takot. It hurts seing her like that. Seing how scared she is.

" You didn't greet me" I said para mawala yung bara sa lalamunan ko.

" Ha- hap- happy birthday po " putol putol niyang sabi sa akin.

" Where's my gift? " Tanong ko nag bibiro lang ako,agad siyang tumungo na parang hiyang hiya siya.

" Wala po kasi akong pera eh " Sabi niya at pinag lalaruan yung mga daliri niya.

" Can I hug you instead?" I ask and before she answers I huh her very tight. Ngayon ko lang naramdaman to. So this is how it feels to be hugged by your sister.

" You watch us from here" I said gusto ko pa sana mag pa tuloy pero bigla nalang siyang lumuhod sa harap ko at umiiyak.

" I'm sorry po, I'm sorry di ko na po uulitin, napa hiya po ba kayo dahil sa akin? Don't worry po sasabihin ko sa kanila na adopted lang po ako at katulong dito please po huhuuhu di ko po sinasadya please" Sabi niya at nasa sahig na at halos halikan na niya yung mga paa ko.

" It's okay" Yan lang yung sinabi ko na ikina gulat niya I smiled to her but she seems hesitant.

Napatingin ako sa karton na nasa ilalim ng kama niya, it caught my attention.

" Ano yun?" Turo ko sa karton pero di siya sumagot Kaya ako na ang kumuha.

And when I opened it I saw her certificates and trophies. I smiled. She's very great. I look at her only to see her wiping her tears and closing her eyes. I put it back in the cartoon.

" Why are you crying?" I ask her.

" You didn't tear it?" She ask me and it hit me. Takot siya na gawin ko ulit ang ginawa ko noon.