Eclipsed Whispers

" Packkk" Yan yung sumalubong sa akin pagkapasok ko sa bahay namin. " WHY ARE YOU LATE? GANITO BA DAPAT ANG UWIAN NG ESTUDYANTE? "sigaw niya. " I'm sorry po gumawa po kasi kami ng project nang classmate ko" Sabi ko sa kanya pero wala na siyang pakialam. " Project or landi?" Sabat naman ni mommy. Yes, they are my parents and I am their daughter but they are not treating me like how other parents treat their children. " YOU ARE WORTHLESS b***h" my dad shout in front of my face and slap me again. " YOU DON'T DESERVE TO BE LOVE" my mom shouted too. " YOU'RE SUPPOSED TO BE DEAD! WALA DAPAT ANONG KAPATID NA TULAD MO" my brother then meddle. And it hurts a lot hearing those words from them. As much as I wanted to cry di ko ginawa. I'm immune to that feeling. Ginawa mo naman lahat para magustuhan nila pero bakit laging si kuya lang ang nakikita nila? Simula nang mag mulat ako sa mundong Ito I never felt love kahit kailan di ko yun naramdaman. Maybe because I am the unwanted child and will always remain that way, even if I'll do everything di yun sapat sa kanila. " Wala kang kwenta sa amin! You are just a piece of s**t!" Kahit kailan di nila ako nagustuhan dahil napilitan lang naman sila sa na bouhin ako, it's my Lola's command, sinabihan sila na dapat may babae sa pamilya. Kung di na sana hiniling nu Lola yun di ko mararanasan lahat ng Ito. " Magluto kana! At linisin mo Ang boung kabahayan bago ka matulog" Wala along ibang ginawa kundi tumango. " Yes sir," I said, then do what they want me to do. DALARY'S POV Naglalakad pa lang ako sa hallway halos nasa akin na yung tingin ng ibang estudyante. " Congrats" " Congratulation" Yan yung naririning kong bati nila sa akin. I don't know why pero nag pasalamat nalang ako sa kanila. Wala akong kaaway pero wala din akong kaibigan dahil di naman ako tulad ng ibang estudyante na nagagawa ang mga gusto nilang gawin. Ako kasi ay limitado ang kilos dahil kung hindi bugbog na naman ako ng parents at kuya ko. Patuloy lang ako sa pag lalakad ng makita ko ang malaking kumpulan sa may bulletin board, at dahil curious ako nakisali din ako pero pansin ko na nagsiluwagan sila nang makita ako. Tinignan ko kung ano ang tinitignan nila sa bulletin board and I saw my name there on the top Dalary S. Conception. " I haven't heard na natalo siya sa ano mang competition palagi nalang siyang panalo" narinig ko sa isang nerd sa tabi ko. " Yes narinig ko nga at natalo din niya yung kabilang school kaya ingat na ingat ang Dean sa kanya dahil siya ang nagdadala palagi ng pangalan sa school sa anumang competition" Yan yung huling narinig ko. Malapit na ako sa room ko nang marinig ko ang nag patulo nang luha ko. " Diba ampon lang siya ng mga Conception? Ang swerte niya dahil sa sa mayamang pamilya siya na punta at nakikita din niya lagi si Nash ang gwapo pa naman nun" narinig ko sa isang bakla pertaining to my brother. " Yeah maswerte din yung nag ampon sa kanya dahil ang talino niya maganda pa at mabait wala ka talagang ma ipintas sa kanya no? But I haven't seen her laugh nor smile pwera nalang kung tatangap siya ng award" pumasok nalang ako ng tuluyan sa room dahil ang sakit talaga. I know di masama ang intension nila nang sabihin nila iyon pero nasasaktan kasi ako dahil tama lahat ng sinabi nila sa mata nang ibang tao ampon ako dahil yun ang pag papakila ng magulang ko, they have a share in this school and when someone ask them how I related to them they answered or announced it that I am their adopted child. Kahit kailan di ko naramdaman ma minahal nila ako. Pag uwi ko sa bahay nagulat ako ng makita yung daddy ko nakaabang sa akin. " Magandang hapon po" Sabi ko at yumuko. " Kanina pa ako dito at di pa ako nakakain dahil ang tagal mo" Sabi niya at sinampal ako ng ilang beses. " Sir I'm sorry po I didn't expect you to come this early akala ko kasi next week pa yung dating niyo galing Germany, I'm sorry po" paghingi ko ng paumanhin habang umiiyak dahil ang sakit na nang mukaha ko. " Dad nandito ka na pala" Sabi ng kapatid ko galing pa sa trabaho niya, hes the CEO of his own company. " Yes, son nandun yung pasalubong ko sayo sa kwarto mo" he said to kuya. " Really dad? Binili mo talaga Yun? It cost millions dad" my brother said happily and amazement is visible in his eyes. " Of course for you" Sabi ni dad at bumaling sa akin. " And you..mag handa ka ng pagkain" Sabi niya sa akin. " You haven't eat dad?" Tanong niya at nang sinabi ni dad na hindi pa ay sinuntok niya ako agad. " Sorry po talaga kuya mag luluto na ako dad wait lang po at mag luluto na ako" mag simula na sana ako mag luto ng bigla nalang akong natumba sa sipa ni dad at suntok ni kuya. Nakalimutan ko ayaw pala nila na tawagin ko sila ng ganun. " Dad? Kuya? Ang kapal mo ilang beses na namin sabihin sayo na hindi ka kabilang sa pamilya namin wala kang kwenta dito at pag makuha ko na lahat ng mana lalayas kana dito at mamatay kana dahil walang tatangap sayo! Ulitin mong tawagin akong kuya at tawagin si dad ng daddy di kana ma aarawan" Sabi niya at hinila ang buhok ko at iningudngud sa sahig. Iyak lang ako nang iyak. " Dalary!!" Agad along napatakbo sa kina rorounan ni sir Nash dahil sa sigaw niya. Ano na naman kaya ang kasalanan ko sa kanya. " Sir" I said then bow my head. " Where's my pen here?" Sigaw niya sa akin umiling ako dahil hindi ko alam nag linis lang ko kanina at wala akong nakitang ballpen kanina. " Hindi ko po alam, hindi ko po nakita nang maglinis ako dito kanina" Sabi ko na malumanay ang boses at takot baka saktan na naman ako niya. " Tang* na ka talaga wala kang silbi hanapin mo" Sabi niya at binonggo ako sa balikat. Bumalik ako sa paglilinis sa kusina at nag luto ng tanghalian. " Remember you are a maid in this house you get it?" Sabi niya sa akin at hinawakan ng mariin ang panga ko. " U- upo" Sabi ko napahikbi sa sinabi niya. Nandito na naman siguro ang kaibigan niya kaya sinabi niya na naman yun. " Now prepare a snack for us" Sabi niya at umalis na. Papalabas na ako sa kitchen nang makarinig ako nang tawanan, nandito na sila. Naka tungo ako habang nag dadala ng snack nila. " Hi Doll!" Sabi ni Harlen sa akin at kumaway pa. " Hello Dollie!" Sabi naman ni Marco, mga kaibigan sila ni sir Nash. Tinignan ko lang sila at tinanguan. " Our maid's name is Dal capital D-A-L and not Doll." Sir Nash corrected them. "Whatever we will call her Doll because she looks like a Barbie doll, she have adorable features a total perfect package " pag laban ni Marco. " And we all know she's not your maid dude, spare us she's your sister" Sabi ni Harlen at nagsimula ng kumain ng hinanda ko. " She will never be my sister" Sabi ni sir Nash. " What are you waiting for? Leave!" Sabi niya at sinipa ang paa ko. " Dude, let her.." pag tatangol sa akin ni Marco mula kay Sir Nash. "Aalis kami ngayon at wag kang matutulog kong di pa ako makakarating" Sabi ni sir Nash sa akin at nilampasan ako. Nagpaalam yung kaibigan niya sa akin na umalis at tumango lang ako. Dahil may free pa akong time at wala si sir Nash ay gumawa ako ng projects ko. May assignment ako pero tapos na since it's all about number, Business Administration kasi yung course ko. I've been waiting for sir Nash for almost 12 hours alas 12 sila umalis at madaling araw na wala pa rin siya hindi pa ako nakatulog dahil wala pa siya may exam pa naman ako bukas. Alas singko na siya nakarating at nadatnan niya ako sa may sala na nakaupo lang. Dahil hindi rin na naman ako makakatulog dahil umaga na ay nag handa na ako para papunta sa school. Nagluto ako ng agahan at naligo na pagkatapos. Pumasok ako sa paaralan na malaki ang eyebags ko dahil sa puyat. " Miss Conception, don't forget tomorrow na ang flight natin pa Canada, alas tres nang madaling araw" pag inporma ng professor namin, oo nga pala may international quizzes pa pala ako na gaganapin sa ibang bansa. " Yes ma'am," I said then continued my work. Pag uwi ko ng bahay ay nag impake na ako ng dadalhin kong gamit dalawang araw lang kami dun. Wala namang problem sa akin dahil sagot ng school ang travel ko. Hindi na ako mag aabalang mag paalam dahil wala din naman akong mapag paalaman dahil wala naman silang paki sa akin. " Yes pare, oo nga kung di kita nakita doon ay di pa tayo makapag usap uli" Sabi ng kaibigan ni dad. " I'm one of the judges sa isang competition doon at taga Philippines yung nanalo dun galing sa eskwelahan na ka associate mo, their representative is one of the best walang paltos na sagutan lahat" narinig ko pa niyang sabi, kasali pala siya sa mga judges noong nakaraang lingo. " Really? I haven't inform that, gaano ka talino ba? Mas lamang ba kay Nash? " Tanong niya ganyan naman palagi eh di sir Nash lang lagi nakikita nila. " Well I must say na mas matalino nga iyong babae no offense ha? Pero in my observation parang ganun na nga, but napansin ko na hindi man lang siya proud nang makuha niya yung award, you know ang mga ganoong kompetesiyon ay hindi basta basta" patuloy niya I don't intend to interrupt them pero madadaanan ko kasi sila dahil papasok ako sa loob ng bahay. " Wait wait pare hey! Hija diba ikaw yun? Dun sa Canada?" Tanong niya tumango lang ako. " What's your name hija?" Tanong niya. " I'm Dalary Conception po" Sabi ko at mag papa alam na sana ng pina hinto niya ako. " She's your daughter? Kaya pala eh!" Sabi niya kay sir Miguel my father. " No nagkamali ka pare she's not my daughter she's our maid here, Conception young dala niyang apilyedo dahil she's our adopted child" he said then look at me. I don't know kung naniwala ba yung kaibigan niya sa sinabi niya or hindi, umalis nalang ako at pumanhik na pataas para makapagpalit. Malapit na ako sa hagdanan ng kinaladkad ako ni sir Miguel sa hagdanan at hinayaan among nagpagulonggulong sa hagdan. " What is this dad?" Tanong nang kakapasok lang na si sir Nash. " Napahiya ako kanina kay Greg dahil sa kanya at naikumpara kapa sa babaeng ito na mas matalino daw kesa sayo" Sabi niya at hinawakan ng mariin ang buhok ko. " Hahahha malalamangan? No way! Nangangarap ka ba ng gising? You can't beat me up" Sabi ni sir Nash. " My son is a cumlaude in Harvard at top notcher din siya at kahit kailan di mo siya malalamangan" Sabi niya sa akin sinipasipa ako nila at sinuntok ilang sampal din ang natanggap ko bago nila ako tinigilan. " Ito yung pinag mamalaki mo huh? Ito huh! Ito?" Sabi niya at niwagayway yung mga certificates ko at isa isang pinunit at binasag yung mga trophy ko napaiyak ako nalang ako at nang Makita ko yung huling certificate na nasa kamay niya ay napa sigaw ako. " Wag po please huhuhu kahit yan lang please wag niyong punitin please nag mamakaawa ako pero di siya nakinig at pinunit ng ilang beses yun" napayuko nalang ako at humagulhol, Wala na..Wala na ang nag iisang certificate na pinaka iniingatan ko. Yun yung certificate na natanggap ko sa school at sila ang kasama ko noon sa pag kuha sa stage, nag iisang certificate na nakuha ko na may presence nila..Alam kong napilitan lang sila noon na samahan ako sa stage pero sa akin it's a very big blessing na matagal ko ng pangarap. Nagseselos ako noon kay sir Nash dahil pag siya ang may mga event na pupuntahan o mga awarding ceremony ay palagi siyang sinasamahan samantalang ako wala. But I don't have the rights to say that to them dahil mapapahiya lang ako at masasaktan. Hindi nila ako kapamilya that's what they always say. Iniwan nila ako dun sa sahig at sinipa muna nila ako bago tuluyang umalis. Umiiyak akong tinapon yung mga punit kong certificate pinaghirapan ko to pero ito lang pala ang bagsak nilinis ko ang kalat at nag luto na. Habang nagluluto ako ay patuloy lang ako sa pag hagulhol. Ginawa ko naman lahat eh bakit di parin sapat ano ba gusto nilang gawin ko para matanggap nila ako. Hindi ko naman kasalanan kung nandito ako ngayon eh gindi ko naman sinabi na ipanganak nila ako ngunit bakit nasa akin lahat ng galit nila? Every night I pray na sana kahit ilang oras lang hayaan ako nila na maging masaya at tanggapin na kabilang ako sa pamilya nila. Every birthday ko lagi akong humihiling na sana kahit sa araw lang na iyon bigyan nila ako ng halaga pero wala I end up celebrating my birthday alone. Kinabukasan ay pumasok ako sa paaralan na puno ng pasa I wore a jacket para hindi halata. My nag tatanong kung bakit ang dami kong pasa and I just tell them na nadisgrasiya ako kahapon pag uwi ko wala naman silang ibang sinabi bukod dun. " Congratulation" Yan yung halos naririning ko sa mga estudyante dahil kakatapos lang nung awarding and I'm happy I received 3 trophies and 8 certificate . Yes I'm happy dahil ma papalitan na yung pinunit nilang certificate at nabasag na mga trophy. I'm earning again. Pumunta ako sa rooftop ng mag lunch na at kumain dun ng mag isa. Hindi ako pede sa cafeteria dahil wala akong pera hindi ako binibigyan ng para pang baon o pamasahe. Kain lang ako ng kain at nag pahinga na nang matapos. Nag lalakad ako sa corridor at alam kong ako ang pinag uusapan nila dahil naririning ko ang pangalan ko. Umuwi ako ng bahay ng maaga dahil ayaw kong mapagalitan na naman. Ngumingiti pa ako habang papasok sa loob daladala ang certificates at trophies ko.