Eclipsed Whispers

C10

NASH'S POV

Every body is shouting with glee aside from us who is busy crying after what we heard.

" My Dala huhuhu I'm very sorry baby. I've been so hard to you" iyak parin ni mommy kaya nag excuse na kami bago pa mag wala si mom doing sa loob.

Nasuntok ko ang hood ng kotse ko sa sakit na nararamdamn ko ngayon.

" Where do you think she is?" Napa hinto ako sa tanong ni dad at staka lang ako napa isip, asan nga ba siya? Baka nandun lang siya sa bahay.

" Baka nasa bahay lang siya dad let's go" Sabi ko. Bigla naman lumiwanag yung mukha ni mommy sa akalang nandun nga si Dala.

Bumili kami ng napaka raming pagkain as celebration sa pag tapos no Dala. Mommy buy gifts for here and flowers mayroon din sa amin ni dad.

Pag dating sa bahay nakita pa namin yung kalat at dugo doon. Pupunta na sana ako sa taas ng pigilan ako ni mommy na mamaya nalang daw para ma surprise si Dala.

" Okay its settled now, let's go to her room" masayang sabi ni mommy na dala dala ang cake sumigaw pa kami ng surprise pero natahimik kami agad nang Wala kaming nakitang tao dun.

Tinignan namin lahat ng room soon at na libot na namin lahat pero Wala kaming nakita. We check the CCTV footage pero Wala kaming nakita.

One week kami nagluksa sa pagkawala ni Dala. Si mommy Ang lubos na naapektuhan dahil hindi na siya kumakain at iyak Lang ng iyak si dad naman di rin pumapasok sa opisina at lagi nalang tuliro.

They wanted to see Dala and ask for forgiveness.

Nag sisi talaga ako sa mga nagawa ko Kay Dala, she's the only sister I have pero ganun pa Ang trato ko sa kanya. I am an asshole no comment to that.

Nag pa imbistiga na kami pero Wala paring result hanggang ngayon.

Kamusta na Kaya siya? Tinotoo niya talaga ang sinabi niya na di na niya ipag pipilitan Ang sarili niya. Bakit ko pa kasi siya sinaktan ulit eh. Nandito pa sana siya Kung di ko siya sinaktan.

I remember her motto that she always say to me that is to do everything with a good heart, and expect nothing in return and you will never be disappointed. But I think yang motto niya na Yan napilitan na after what happened.

I got my phone in my pocket and stare her picture, this is the picture where we are in her room. Kahit sa katawan lang ay Kita mo Yung lungkot sa mga mata niya.

" How are you na Kaya? Are you doing good? San kana ba? We are all waiting for you" tanong kahit larawan Lang niya ako naka tingin.

"Kung kailan nag sisi na kami ngayon kapa nawala, we miss you so much princess, mom and dad are dying to see you" naiiyak na ako sa ginagawa ko ngayon.

She didn't do anything wrong in us. But what we did in return was unacceptable. She did her best in school and did her duty in our house. Hindi niya na enjoy yung kabataan niya dahil nakulong siya sa bahay.

Nahinto ako sa pag dadrama ko ng tumunog ang phone ko and I didn't expect this call. It's been a year nang hiking pag uusap namin and it didn't went good.

" M- mamita" I answered her call and was a bit scared.

" Where's Dalary? I need to talk to her. She needs to be aware and take care to her self dahil siya ang target ng kalaban niyo ngayon. My P.I informed me na may nag mamanman Kay Dalary Kaya dapat niyang malaman iyon. And I think it's better kung dito nalang siya sa pamamahala ko. I'll get her. Tell your dad I'll getting Dalary I'm sure he won't hesitate to give Dalary me to since you plant in her mind that she's not belong to the family. She's done with her studies so it's time to meet up with her. I haven't see her for almost 18 years now" Di ako makapag salita dahil sa narinig ko. How would I tell her na nawawala ngayon di Dala at di namin Alam Kung nasan siya?

" M- mamita D-dala is missing di namin Alam Kung nasan siya" sagot ko kahit nanginginig ako sa takot.

" How? What did you guys do to her?!!!" Sigaw niya at nawala nalang ang linya.

Gusto ko sana tawagan Ang mga kaibigan ko ngunit naalala ko na pinutol na pala nila Ang ugnayan namin dahil Kay Belle. That night hold a lot of sad memories to me. And now di Lang di Dala Ang nawala sa akin pati nadin Ang mga kaibigan ko.