Chapter 13 – แม่สื่อจำเป็น
“ครีมทางนี้”
เสียงตะโกนเรียกของใบชา ทำให้ฉันหันไปมองตาม ก่อนจะพาตัวเองเดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าโต๊ะกินข้าวของเพื่อน ๆ ทว่าพอหันไปมองธันย์ที่เดินไปกับผู้หญิงคนนั้น มือก็เผลอวางทาบลงบนโต๊ะเสียงดังอย่างโมโห
!!!
“อารมณ์เสียมาจากไหน”
ไวน์มีสีหน้าประหลาดใจในขณะที่จ้องมองใบหน้าฉัน ใบชาก็อีกคนที่มองหน้าฉันแบบงง ๆ
“ครีมมีไรเปล่า ไหนเล่าดิ้”
เฮ้อ….เสียงถอนหายใจแรง ๆ คือคำตอบ เพราะฉันไม่รู้จะอธิบายสาเหตุที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้ว่าอะไร นอกจากพยายามสงบสติอารมณ์ลงเท่านั้น
“ไหน…นั่งแล้วตอบพวกเรามาค่ะ” ใบชามองหน้าฉันเหมือนจับผิด ก็คงจะเพราะสังเกตุเห็นความผิดปกติบนสีหน้าของฉันที่เก็บอาการไว้ไม่มิดนั่นแหละ เว้นก็แต่ต้นข้าวคนเดียวที่ดูเหมือนว่าเธอจะมีสีหน้าที่ดูค่อนข้างแตกต่างจากคนอื่นเล็กน้อย
“คนเมื่อกี้ ครีมรู้จักด้วยเหรอ?””
“หืม…?” จากที่เพื่อนสงสัยท่าทีฉัน ตอนนี้เป
