Chapter 12 – แค่เพื่อน
“เออ…รุ่นพี่มีอะไรกับครีมหรือเปล่าคะ?” ฉันยิ้มแหยอย่างยอมรับชะตากรรม แต่พอเงยหน้าขึ้นไปมองรุ่นพี่ ไม่รู้ว่าตัวเองมีสีหน้ากังวลจนเกินเหตุมากเกินไปหรือเปล่า อยู่ ๆ พี่หน้าโหดก็หัวเราะออกมา ผิดกับเมื่อกี้ที่ตะโกนทำหน้าเข้มส่งเสียงดุใส่ฉันอย่างลิบลับ
-หรือว่าผีเข้า-
“เปล่าครับพี่ไม่ได้จะลงโทษอะไร เห็นน้องน่ารักดีเลยอยากเข้ามาทัก”
“หา…อะไรนะคะ” เหวอไปเลยยายครีม ฉันอ้าปากค้างไปพักใหญ่
“พี่บอกว่าน้องน่ารักดี มีอะไรมาปรึกษาพี่ได้นะครับ ว่าแต่เรามีเบอร์ไหมเผื่อมีอะไรพี่โทรมาหา”
“…”
“หืม…ว่าไงครับ”
รุ่นพี่ถามย้ำอีกครั้ง แถมยังอมยิ้มและมองหน้า เหมือนจะรอฟังคำตอบจากฉันอยู่
“อ่า เออ…จะดีเหรอคะ”
“อือฮึ ครับ” รุ่นพี่พยักหน้าเหมือนเร่งให้ฉันต้องหยิบมือถือออกมาเพื่อเมมเบอร์พี่เขาและก็โทรกลับไปเพื่อจะได้บันทึกกันและกัน
“เออ…พี่ชื่อคิมหันต์นะ ต่อไปเรียกพี่คิมเฉย ๆ ก็ได้
