Chapter 14 – หน้าที่ของแม่สื่อ
เลิกเรียน
เป็นเพราะเรื่องที่ฉันได้ยินจากยัยเชอร์รี่ในห้องน้ำ มันทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดไปตลอดคาบเรียนในคลาสบ่าย และพาลไปถึงไม่อยากกลับบ้านกับธันย์เหมือนทุกวัน
แค่นึกสภาพว่า...อีกหน่อยถ้าผู้หญิงคนนั้นประกาศตัวเองว่าเป็นแฟนหรือว่าคบกับธันย์แบบเปิดเผย แล้วเพื่อนข้างห้องอย่างฉันต้องเจอหน้าหล่อนบ่อย ๆ คงหงุดหงิดมากเป็นแน่
ระหว่างที่ยังจัดการความหงุดหงิดของตัวเองไม่ได้ คนที่ฉันเพิ่งจะนึกถึงก็กระหน่ำกดสายโทรศัพท์เข้ามาหา จากใจที่ยังไม่อยากรับสายสักเท่าไหร่ แต่พอธันย์กดย้ำสามสี่รอบ สุดท้ายฉันก็อดไม่ได้ที่จะต้องกดรับสายเขาอยู่ดี แม้จะไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นักก็เถอะ
“มีไร” ฉันทำเสียงหงุดหงิดใส่อย่างลืมตัว แต่คนปลายสายดันทำเสียงแสดงอาการหงุดหงิดใส่ฉันคืนมายิ่งกว่า
“มึงอยู่ไหนวะเนี่ยครีม! กูยืนรออยู่ นานแล้วเนี่ย!”
“อ้าวแล้วใครใช้ให้นายรอ ไม่เห็นต้องรอเลยกลับไป
