"ผมต้องขอตัวพาพริมไปซื้อของก่อนนะครับ พอดีมื้อเย็นนี้เราต้องกลับไปทำอาหารทานกันที่ไร่" ปักษ์ขยับมือขึ้นมาสวมกอดเอวบางไว้ในขณะที่จ้องมองบุรุษอีกฝ่ายด้วยแววตาไร้การผูกมิตรใดๆ
"งั้นพริมขอตัวก่อนนะคะพี่ดิน เดี๋ยวเราค่อยนัดเจอกันนะคะ" พริมพิจิกาฉีกยิ้มกว้างให้ดิน เธอเองก็ยังไม่ต้องการพูดคุยกับชายหนุ่มคนสนิทโดยมีพ่อเลี้ยงปักษ์ยืนจับผิดอยู่เช่นนี้
"ครับ ถึงยังไงพี่ก็ต้องหาโอกาสเข้าไปสวัสดีคุณพ่อคุณแม่ของพริมอยู่แล้ว" ดินส่งยิ้มอ่อนโยนกลับมา ทำให้ปักษ์ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดใจเมื่อรู้ว่าบุรุษรูปงามน่าหลงใหลคนนี้สนิทสนมกับครอบครัวของพริมพิจิกาด้วย
"ไปได้แล้ว" เขารั้งเอวบางกลับไปที่รถเข็นและเดินเข้าไปภายในห้างสรรพสินค้าโซนอาหารและเครื่องดื่มทันที
"ปล่อยได้แล้วค่ะ" พ่อเลี้ยงหนุ่มยอมขยับมือออกจากเอวบางและทำทีกวาดสายตามองไปรอบๆห้างสรรพสินค้า
"ฉันเพิ่งรู้นะคะว่าคุณเป็นคนที่มีนิสัยชอบประชดประชันคนอื่น แถ
