"งั้นเดี๋ยวแม่จะถือโอกาสโทรไปหาท่านผู้ว่าฯเพื่อเชิญมาทั้งคู่เลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องลุ้นว่าคุณดินจะมาหรือเปล่า ดีมั้ยจ๊ะพ่อเลี้ยง?" คุณปักษิณาหันมาขอความคิดเห็นบุตรชายที่ยืนตีสีหน้าเรียบเฉยอยู่ข้างกายตน
"ก็แล้วแต่คุณแม่สิครับ" คำตอบนั้นเหมือนไม่ได้เต็มใจมากนัก แม้ลึกๆในใจจะไม่ได้อยากให้ดินมาร่วมงานทว่าก็ไม่อยากขัดใจมารดา อีกอย่างสายตาของพริมพิจิกาก็กำลังจ้องมองมายังตนราวกับกำลังหาเรื่องจับผิดเสียอย่างนั้น
"เอาแบบนี้ก็แล้วกันนะลูก เหลือเวลาอีกตั้งสองสามชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาอาหารเย็น ที่นี่พระอาทิตย์ตกดินสวยมากนะจ๊ะหนูพริม เดี๋ยวให้พ่อเลี้ยงเขาพาไปดูพระอาทิตย์ตกดินนะ" คุณปักษิณานึกแผนจับคู่ขึ้นมาได้จึงเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่พริมพิจิกายากจะปฏิเสธ
"คือว่า...พ่อเลี้ยงเขา..."
"ตามมา!" ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้พูดอะไรออกมาปักษ์ก็พูดแทรกขึ้นและเดินตรงออกไปยังรถทันที
"ที่นี่มีแม่บ้านทำอาหารตั
