Happiness. Peace. Acceptance.
Iyan ang aking nararamdaman habang naglalakad ako sa isang mahabang pasilyo. Kahit medyo clueless ako kung paano ako napunta dito ay ramdam ko ang saya. Ang saya na limang taon na ang nakalipas simula ng huli kong maramdaman.
Tinanaw ko ang dulo nito at nakita ko doon ang isang lalaki na naka-three piece suit at nakangiti sa akin. Yeah, sa akin, dahil dalawa lang kami na nandito sa loob ng simbahan with the priest at the altar. Nginitian ko ito pabalik at luminga sa paligid.
Ang ganda. Napakaganda. Halatang pinaghandaan ang araw na ito at talagang para sa akin ito dahil nandito ang paborito kong bulalak na nakasabit sa bawat gilid at ang mga rose petals na nakakalat sa sahig at ang pula na kurtina na nakadesinyo sa mga upuan nitong simbahan.
Wala sa sarili
