4
1063 Words
“คุณพ่อครับ ผม...” แดนไทยหันไปขอความช่วยเหลือ แต่คราวนี้ดรัณเห็นว่าภรรยาโกรธจริง ๆ ก็ไม่อยากให้ลูกชายซึ่งเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงโกรธจนพาเมียออกไปจากบ้านอีกคน เพราะดีไม่ดีแดนไทยจะลาออกไม่ไปช่วยงานเขาที่บริษัทด้วย
แดนไทยก็หยิ่งในศักดิ์ศรี ไม่ยอมลงให้ใครง่าย ๆ เหมือนกัน ไม่อย่างนั้นคงยอมทำตามที่ภรรยาของเขาบอก ยอมแต่งงานกับนุชภา หญิงสาวที่ภรรยาของเขาหาให้เพราะคิดว่าเหมาะสมคู่ควรกว่า คงไม่ดื้อดึงจะเอาพรนัชชาเด็กในบ้านมาเป็นเมียหรอก
เขารู้ดีว่าสองคนแม่ลูกไม่ยอมอ่อนข้อให้กันแน่ ๆ หากไม่ผิดยากมากที่แดนไทยจะยอมลงให้ก่อน
“แดนไปขอโทษแม่เขาเถอะไป”
“คุณพ่อหมายความว่ายังไงครับ”
“คราวนี้แม่ของเราน่ะโกรธจริง พ่ออยู่กับแม่มานานแล้วรู้นิสัยแม่ของเราดี” เขาเป็นพวกที่ไม่ชอบความรำคาญ อะไรยอมได้ก็ยอม จึงใช้ชีวิตอยู่กินฉันสามีภรรยากับดรุณีมาได้จนถึงทุกวันนี้ ดรุณีเอาแต่ใจมาตั้งแต่เล็กเพราะครอบครัวร่ำรวย ที่บ้านตามใจ เขารักเธอเลยอยู่กับเธอได้ เธอไม่ได้นิสัยเสียไปหมดทุกอย่าง เธอก็มีข้อดีของเธออยู่มาก เขารักเธอจึงมองข้ามความไม่ดีนั้นไปเสีย
“แต่คุณแม่กับยายดาทำไม่ถูกนะครับ”
“แม่เราน่ะเขาไม่ชอบเมียเรา เราก็ต้องเข้าใจแม่ของเรานะ”
“ผมก็รู้ครับ แต่ผมกับน้ำก็พยายามทำดีที่สุดแล้ว”
“ขอโทษนะที่ฉันต้องพูดกับหนูตรง ๆ คนไม่ชอบกันมันยากที่จะทำให้ชอบให้รักกันได้ง่ายๆ ถ้าเฉย ๆ กันยังพอปรับจูนกันง่ายกว่า ดังนั้นถ้าแดนอยากที่จะมีหนูน้ำเป็นเมียจริง ๆ แดนก็ต้องเอาความดีเข้าสู้นะ ลดทิฐิลง เราก็รู้นิสัยแม่เราดี ยิ่งเราไปแข็งข้อ ไปแรงใส่ก็มีแต่พังกับพัง แม่ของเราไม่มีวันยอมลงให้แน่นอน มีแต่จะยิ่งเกลียดหนูน้ำเข้าไปใหญ่ บางอย่างถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรงจนเกินไป เราก็อย่าไปเข้าข้างหนูน้ำจนออกนอกหน้า คอยช่วยอยู่ห่าง ๆ บ้าง ไม่อย่างนั้นแม่เขาก็จะคิดว่าคุณค่าของเขาลดลงไป เขาไม่เป็นที่หนึ่งเหมือนก่อน”
“หนูเข้าใจที่คุณท่านพูดนะคะ แต่คุณดาตบน้ำก่อนนะคะ”
“เรียกฉันว่าพ่อเหมือนเดิมเถอะ ยังไงหนูก็เป็นลูกสะใภ้ของฉัน เป็นเมียของตาแดน เรื่องยายดาน่ะ ฉันจะปรามเอง ถ้ายังขืนไม่ฟังคงต้องลงโทษ แต่ที่จะให้ไปขอโทษคือขอโทษที่หนูไปต่อยแม่เขาน่ะ ฉันรู้ว่าหนูไม่ได้ตั้งใจ แต่ทำลงไปแล้วก็ต้องขอโทษ เพราะเมียของฉันก็ไม่ได้ทำร้ายหนูเหมือนกับยายดาใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ” พรนัชชารีบรับคำ มันเป็นความผิดพลาด เธอไม่ได้ตั้งใจจะต่อยเข้าที่ใบหน้าของดรุณีเลยจริงๆ
“ก็นั่นแหละ ยอมขอโทษก่อน ยอมลงให้เขามันก็ไม่ได้เสียศักดิ์ศรีอะไรมากหรอก ให้แม่เขาใจเย็นลง เขาเจ็บตัว แล้วไปว่าไปตำหนิเขาอีก เขาก็จะยิ่งโกรธ”
“งั้นผมกับน้ำจะไปขอโทษคุณแม่เดี๋ยวนี้แหละครับคุณแม่”
“แดนน่ะไปขอโทษได้ แต่หนูน้ำน่ะไปพักผ่อนเสียก่อนเถอะ ถ้าแม่เราเขาเห็นหนูน้ำ อาจจะของขึ้นเอาอีก”
“ก็ได้ครับคุณพ่อ น้ำไปรอฉันที่บ้านนะ เดี๋ยวฉันตามไป” แดนไทยหันไปสั่งความกับเมียรัก พรนัชชารับคำก่อนจะล่าถอยกลับมาก่อน
หญิงสาวแชทคุยกับเพื่อนสนิทอย่างนิชาด้วยอาการเซ็ง ๆ โดยเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนฟัง เพราะเพื่อนคนนี้ไว้ใจและสนิทมาก ไม่ใช่ไปเที่ยวเล่าให้ใครต่อใครฟัง เธอจึงคิดว่าอย่างน้อยก็ได้ระบายความอัดอั้นตันใจที่เกิดขึ้นให้ใครสักคนที่ไว้ใจมากที่สุดได้ฟัง
นิชาได้ฟังก็รีบโทร. หาเพื่อนในทันที เพราะเป็นห่วง
“แกโอเครึป่าว” นิชาเอ่ยถามมาถามสาย
“ไม่ค่อยโอเคเลยนิ”
“แกอย่าคิดมาก ทนไม่ได้ก็ถอยมาซะ แกรักคุณแดนน่ะใช่ แต่คู่สามีภรรยาที่เลิกกันหลายคู่เกิดจากพ่อแม่ไม่ชอบด้วยนะ”
“พ่อของคุณแดนเขาดีกับฉันมากนะ ทั้งเมตตาทั้งคอยช่วยเหลือ แต่แม่ของคุณแดนน่ะสิไม่ชอบฉัน”
“ป้าแกก็เหลือเกิน แกเรียนจบด้วยเกียรตินิยมเหรียญทองอันดับหนึ่งเลยนะโว้ย ได้ทุนเรียนเองอีกไม่ได้เบียดเบียนขอเงินเขาเสียหน่อย แล้วแกก็ช่วยแม่แกทำงานบ้านมาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยรับเงินเดือนไม่ใช่เหรอ จะมารังเกียจอะไรแกนักหนา”
“ไม่รับเงินเดือนแต่ก็มีที่อยู่ที่กิน เขาก็มีบุญคุณรึเปล่าวะแก”
“ก็แกช่วยทำงานแล้วไง หมดยุคทาสแล้วนะแก แกไม่ได้อยู่ฟรีกินฟรีเสียหน่อย”
“ก็ใช่ แต่เขาก็ยังมีบุญคุณนั่นแหละ”
“เออ ๆ ไม่เถียงเรื่องนั้น แต่ก็ดีหน่อยที่คุณแดนเขาไม่หูเบาฟังคำแม่กับน้องของเขาจนมาทะเลาะกับแก อย่างน้อยเขาก็รักแกจริง ไม่มองว่าแกต่ำต้อยเป็นแค่ลูกคนใช้เหมือนที่แม่เขาดูถูก”
“นี่แหละที่ฉันทนอยู่ที่นี่ อยากเอาความดีชนะใจแม่ของเขา เพราะถ้าไม่รักฉันไม่ทนหรอก”
“ฉันรู้ว่าแกทำเพราะรัก แต่แกต้องรักตัวเองให้มาก ๆ ด้วยนะ แกมีผู้ชายมาชอบมากมาย เรียนก็เก่ง หน้าตาก็ดี เรียนจบบริษัทดัง ๆ ก็มาจีบแกเข้าทำงานตั้งหลายที่ แต่แกพลาดโอกาสที่จะทำงานเพราะคุณแดนบอกรักแก รับแกเป็นเมีย แล้วก็ให้แกอยู่บ้านเฉย ๆ อย่างว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลยนะแก
- Writer
