ไข่เจียวหยุดเดิน ยืนมองที่เป้ากางเกงของอนุวัฒน์ “ก็ลองดื้อดูสิคะ ต่อไปไข่อาจจะจับมีดเฉือนทิ้งเลยนะ”
“ไม่กล้าค่ะ อาไม่ทำแล้ว หนูอย่าวู่วามเลยนะเดี๋ยวเราไม่มีไว้เล่นเสียวกัน” อ้อนไว้ก่อน เพราะคงทำจริงแน่ไม่ใช่แค่ขู่ เกิดบ้าจับมีดมาเฉือนไอ้เป้งคงได้อับอายถ้วนหน้า
“ดีค่ะ กินนมหนูแล้วต้องเชื่อฟังหนูนะ” ยกมือขึ้นบีบแก้มคุณอาอย่างเอ็นดู แม่มดชัด ๆ รอยยิ้มแม่มด
“จ้ะ” ถูไถหน้าไปกับมือหอม ๆ ไอ้ห่าเหมือนกูเป็นแมวเลย ทำไมกูเชื่องแบบนี้วะ ลองเมื่อก่อนผู้หญิงหน้าไหนมาทำกูเจ็บกูตบไม่เลี้ยง แต่นี่ไอ้เป้งกล้าตอบโต้ที่ไหน
“น่ารักมากเลยคนดีของหนู” ยิ่งรู้ว่าคุณอาทรมานที่ถูกกดดัน ยิ่งเข้าทางรัมภาที่ชอบก่อกวนอารมณ์ อยากรู้เหมือนกันว่าจะทนได้แค่ไหน
“ค่ะ หนูยิ้มได้อาก็มีความสุขแล้ว”
“คุณอาไปรอห้องนั่งเล่นนะคะ หนูตามหาอุปกรณ์ทำแผลก่อน” มันมีติดห้อง แต่ว่าไม่เคยได้ใช้ ก็เลยไม่รู้อยู่ที่เดิมหรือคล็อคมายืมไปใ
