บทที่ 40
ฝึกฝน
ยามเมื่อเยว่เอ๋อร์รู้สึกตัวอีกครั้ง ดวงตาหวานค่อยๆ กะพริบ แล้วกวาดมองไปโดยรอบ นี่คือห้องพักของนางในเรือนรับรองสกุลหลิว นางค่อยๆ พยุงตัวเองลุกขึ้น
“เยว่เอ๋อร์เจ้าฟื้นแล้ว”
หม่าซูซินรีบเข้ามาประคองร่างเล็ก เยว่เอ๋อร์ยกยิ้มอ่อน หม่าซูซิน ยกมือลูบใบหน้าของเยว่เอ๋อร์
“ไม่น่าเชื่อว่าพริบตาเจ้าจะงดงามขึ้นถึงเพียงนี้”
เยว่เอ๋อร์ขมวดคิ้วเรียว หม่าซูซินรีบคว้ากระจกส่งให้นาง เยว่เอ๋อร์พลันชะงักค้างเมื่อได้สบตากับสตรีในกระจก ยามนี้สตรีในกระจกแม้ดูแล้วคล้ายคลึงนาง หากแต่กลับมีความงามที่ลงตัวจนน่าประหลาดใจ นางจำได้ว่าผู้มีพลังปราณด้านเวทมนตร์รูปลักษณ์จะเปลี่ยนไปตามระดับขั้น แต่มิคาดว่าจะเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดนี้
“ข้าจะต้องกลับตำหนักพยัคฆ์ขาว”
หม่าซูซินพยักหน้ารับ รีบพยุงร่างเพรียวบางของเยว่เอ๋อร์ออกมาด้านนอก สายตาของต้าเจี้ยนเว่ยและเหลยหยวนเหยาล้วนจดจ้องมาที่ เยว่เอ๋อร์มิวางตา
“นี่
