Stone's POV
Nakabalik na ako sa Pilipinas. Sa oras na nalaman ko ang balitang wala na ang Lolo ko, biglang gumuho ang mundo ko at dali-daling nagbook ng early flight kahit na magbayad pa ako ng triple.
The moment I stepped my foot in this country once again, I felt the familiar breeze of tropical air against my skin. Pero ang pagdating ko dito ay may dalang hinanakit at lungkot.
In just a snap, my hatred suddenly go away. Napalitan lahat 'yon ng pagkaguilty at sobrang pagsisisi. I never saw my grandfather's eyes once again. Never heard his voice again and even touched him for the last time.
Tanging kabaong na lang ang nadatnan ko rito sa Pinas at tanging malamig na salamin ng kanyang kabaon ang nahawakan ko.
And here I am standing in front of my grandfather's grave. Nilibing na siya ngayong araw, marami-rami rin ang sumama sa kanya hanggang dito. Nilibot ko ang aking paninging sa buong lugar. I am the only person wearing black in his grave and the rest are wearing white.
I am the only person standing in front of his grave at this very moment and the rest of them are about to go home. Most of them who knew me stated their condolences for the last time.
Napalingon ako sa isang parte nang may maaninag akong pamilyar na bulto ng tao. There's someone hiding behind the tree a few meters away from here. Nang makilala ko siya, kaagad akong lumapit sa kanyang direksyon.
I am walking faster than the usual walk I did, trying to catch her in an instant. Nang makita niya ako, hindi siya gumalaw ni hindi man lang tumakbo papalayo mula sa akin.
Kaagad kong hinawakan ang braso niya atsaka siya inis na pinasandal sa puno.
"What the f**k are you doing here?!" Buong diin kong sambit sa kanya. She's wearing a very white dress with a sheer above her head, trying to cover her face.
"S-Stone, hayaan mo sana akong makita ang burol ng Don." Mahina niyang wika sa akin bago yumuko. Naiinis ako sa sobrang hinhin niya. She looks more fragile and weak this time compared before 8 years ago.
"Hayaan? Ikaw ang dahilan ng lahat ng 'to! Umalis ka na bago pa magdilim ang paningin ko sa'yo." Tinulak ko siya dahilan upang mapaatras siya at mapaupo sa damohan. Wala ni katiting na bahid ng pag-aalala sa aking sistema ngayon habang nakatingin sa kanya.
Kulang pa 'yan. Kulang pa ang lahat-lahat ng 'yan ikukumpara sa pag-iisa ko ng walong taon sa ibang bansa habang siya ay nagpapakasaya rito kasama ang nag-iisang pamilya na meron ako.
"Uuwi ako sa casa mamaya. Sa oras na makita kita at ng mga gamit mo roon, hindi ako magdadalawang-isip na ipakaladkad ka sa labas, naiintindiha mo ba ako?" Dinuro ko siya sa noo bago naglakad paalis at pabalik sa burol ng aking Lolo. Hindi ko na siya hinintay pa na sumagot sa akin dahil may kailangan pa akong puntahan.
Wasting a second with that filthy woman is just like wasting a million of money.
Hindi ko na siya nilingon pa atsaka pumasok sa loob ng aking mamahaling sasakyan. I drove as fast as I can while reaching for my phone on the shotgun seat.
Nagring ito at kaagad ko namang inactivate ang bluetooth earphones ko bago ito sinagot.
"What?" Bungad ko sa kabilang linya.
"Stone, where are you?" Nabosesan ko kaagad si Caleb sa kabilang linya.
"Galing ako ng burol bakit?"
"I see... May naghahanap kasi sa'yo rito sa kompanya ng Lolo mo. I'm expecting you here this time kaya nagpunta ako rito pero may nakasalubong akong lalake at hinahanap ka." Kumunot ang noo ko nang marinig ko 'yon mula kay Caleb.
Kakauwi niya lang dito sa Pilipinas kahapon, sumunod siya sa'kin dahil pinapauwi rin siya ng ama niya. Kasosyo ng Lolo ko ang ama ni Caleb at ganon din ang ama ni Roezl.
"Papunta na ako diyan." Tanging tugon atsaka binaba ang tawag. I have no f*****g idea that someone is looking for me at the moment.
Mas binilisan ko pa ang pagpapatakbo at hindi nagtagal ay kaagad kong narating ang kompanya ni Lolo. I admit my grandfather's company is too huge compared to my company in America. Kakasimula ko pa non dalawang taon ang nakakalipas. As a beginner, I am making great progress.
I lend all my time, attention, and effort in building my own empire.
Ngayong wala na si Lolo, iniisip ko rin ang kompanyang naiwan niya. Grabe rin ang dugo't-pawis na inilaan niya sa kompanyang 'yon na nagpapabuhay sa anak niya at sa akin na apo niya.
I never set my feet on that place for 8 long years. At habang naglalakad ako ngayon papunta sa mismong bungad ng kanyang kompanya, hindi ko maiwasang makaramdam ng isang pamilyar na bugso ng damdamin. Everything was a deja vu the moment I stepped my foot for the first time in this building before.
Dumiretso kaagad ako sa opisina ng Lolo ko nang malaman kong nandon daw naghihintay ang lalake. Nakita ko naman si Caleb sa may lobby at may binabasang female magazine.
Hindi ko na lang siya inabala pa at dali-daling nagtungo sa opisina ni Lolo.
The moment I opened the doors, a sudden rush of memories automatically welcomes me.
"You must be Stone Ezreal Lincoln." Awtomatiko akong napalingon sa lalakeng nakaformal suit na nakatayo sa likod ng upuan ni Lolo.
How did this man knew me?
"Who are you?"
"Oh, I'm sorry I didn't introduced myself to you." Pinagpag niya ang kanyang suot atsaka inayos ang kanyang necktie. Kunot na kunot na ang noo ko habang nakatingin sa kanya.
"I am your grandfather's lawyer, Atty. Thomas Garcia, pleasure to finally meet you." Kaagad niyang inilahad sa akin ang kanyang kamay nang tuluyan na siyang napalapit sa akin. I took his hand and shook it.
"Care to know what's your purpose here?" Tanong ko sa kanya.
"I think we should take a seat first before discussing the things that I must share to you." I don't sense any danger at all coming from him so I politely obliged what he said.
Umupo kami sa gilid kung saan may maliit lang na mesa sa pagitan naming dalawa. He placed his briefcase above the table and took some documents inside of it.
"Mr. Stone Ezreal Lincoln, I am here to discuss your late grandfather's last will testament." Napaderetso ako ng upo nang sabihin niya 'yon.
PACING back and forth inside my grandfather's office, I couldn't help but to get disappointed. Hindi ako makapaniwala sa aking narinig ngayon lang.
How dare he do such thing to me?! His one and only grandchild! Hanggang sa huling hininga niya, ibang tao parin ang inaalala niya. How could he be so selfish and inconsiderate!
"No! I won't f*****g follow what that piece of crap paper says!" Sigaw ko habang nakaduro sa papel na hawak-hawak ng abogado ni Lolo.
Unbelievable! This is making me insane!
"Huminahon ka Mr. Lincoln."
"Paano ako hihinahon attorney?! Wala ng ibang ginawa ang Lolo ko kundi ang labanan ang babaeng 'yan!" That filthy and gross woman doesn't deserve any of his wealth! How dare he give the casa to that lowly woman?!
Ang casa kung saan ako lumaki, ang casa kung saan lumaki ang sarili kong ama na anak niya, ang casa na pagmamay-ari ng mga Lincoln. How could he just gave it to someone that doesn't even have a single shed of a Lincoln blood flowing through her veins?!
"He even gave that woman a 15% share of the company?! This is unacceptable!" Walang paglalagyan ang galit at inis ko sa pagkakataong ito. Kung pwede lang magdabog dito sa loob, ginawa ko na kanina pa.
"May huli pa siyang sinabi dito sa last will testament niya." Napahinto ako sa paglalakad ng sabihin niya yun. Hinintay ko siyang magsalita ulit pero hindi niya kaagad ginawa.
"Ano? Ano pang sinabi niya?" Huminga siya ng malalim atsaka sinabi ang mga katagang tuluyang nagpagimbal sa akin.
"You must marry Diane Ramos to inherit all his remaining assets for you. No marriage, no passing of inheritance."
FUCK MY LIFE!