EP 2 จะเอา! จะเอา!

1195 Words

ยามเช้ามาเยือนพร้อมเสียงนกร้องจิ๊บๆ และแสงตะวันที่ทอเข้ามาในห้องพักหรูวิวชายทะเล พยัคฆ์รู้สึกหนาวจึงปาดป่ายมือไปข้างตัวเพื่อดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเปลือยท่อนบนของตัวเอง ก่อนรู้สึกตัวตื่น เช้าแล้ว... ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงนอนพลางหาว เมื่อคืนนี้เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงนอนตัวเอง เปลือยท่อนบน นั่งเล่นโทรศัพท์รอแม่แกะน้อยเนื้อนุ่มอยู่เป็นนานสองนาน จะว่าไปเมื่อคืนเขากอดเธอท่าไหนนะ จำไม่เห็นได้... ท่ามกลางสมองที่แบลงค์ไปเพราะเมาค้าง ชายหนุ่มนั่งตาปรืออยู่บนเตียงนอนอยู่นานกว่าจะคิดได้ว่าเขาผล็อยหลับไป อย่าว่าแต่กอดสาวเลย แค่ปลายนิ้วเธอ เขายังไม่ได้แตะ! เชี่ย... เดือนเต็มส่งเด็กผิดห้องแหงเลย! ชายหนุ่มควานหาโทรศัพท์จะโทรหาสิงหราช แต่หาไม่เจอ ไม่รู้ว่าทำร่วงไว้ตรงไหนของห้องก่อนจะผล็อยหลับไป จะก้มหน้าก้มตาหาก็คิดว่าไปเคาะประตูเลยดีกว่า ไม่รู้ว่าสิงหราชแอบกินของหวานของเขาไปแล้ว หรือไล่ตะเพิดแม่ลูกแกะน้อยออกจากห้องเสียด้วย แต่ไม่ว่าจะทางไหนเขาก็ซวย! ซวย! ซวย! ทั้งไม่ได้แอ้ม ทั้งโดนพี่ชายบ่นหูชาแหงๆ ทั้งเสียสิบล้านบาทไปฟรีๆ ซวยชะมัดเลยไอ้เสือ! ปัง! ทันทีที่เปิดประตูห้อง พยัคฆ์ก็ชะงักเพราะเห็นเดือนเต็มกำลังเดินผ่านห้องเขาพอดี เดือนเต็มเองก็เบิกตากว้าง อุทานในลำคอก่อนถาม “คุณเสือมาทำอะไรที่ห้องนี้คะ” นั่นไง ส่งผู้หญิงไปห้องเดิมจริงๆ ด้วยใช่มั้ยเนี่ย “ผมย้ายห้องไงคุณเดือน ย้ายห้อง!” เขาตะคอก แสร้งทำเป็นโกรธทั้งที่ในใจกำลังลิงโลดสุดชีวิต เมื่อคิดได้ว่ามีโอกาสขอเงินสิบล้านคืนแล้วโว้ย ถ้าสิงหราชกินน้องแกะไปแล้ว ก็ไปเก็บเงินสิบล้านกับพี่ชายเขาสิ แล้วค*****นเขามา วิน วิน พี่ชายเขานี่ตัวนำโชคซะจริง ถ้าเจอกันจะขอหอมแก้มสักที “ผมแจ้งประชาสัมพันธ์ที่ล็อบบีไปแล้ว อย่าบอกนะว่าคุณส่งเด็กไปห้องเดิม นี่เช้าแล้ว หมดเวลาของผมแล้วด้วย ถ้าคุณส่งเด็กผิดห้องก็ค*****นผมมา ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน!” เดือนเต็มหน้าซีด รีบใช้วิทยุสื่อสารติดต่อกับแมงดาคนสนิทให้พาลูกน้องมาเจอนาง ก่อนหันมาตอบอย่างสุภาพ “กรุณารอในห้องสักครู่นะคะ เดี๋ยวเดือนขอตรวจสอบเรื่องนี้ก่อนค่ะ” “ก็ได้” เขาหรี่ตาอย่างเจ้าเล่ห์ “ถ้าใช้เวลาจัดการนานก็ส่งของหวานมาให้ผมกินตอนเช้าระหว่างรอก็ได้นะ ไหนๆ เมื่อคืนผมก็ไม่ได้กินละ ถือว่ารับขวัญผมหน่อย” พูดจบก็ปิดประตูห้องโดยไม่รอคำตอบ ชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่หลังประตูครู่หนึ่งก่อนจะกำหมัดกระชากเข้าหาตัวด้วยความลิงโลด เขาแทบจะไชโยโห่ร้องอยู่แล้วแต่ก็กลัวจะมีเสียงเล็ดลอดออกไป พยัคฆ์จึงเดินกลับไปที่เตียงเพื่อหาโทรศัพท์มือถือต่อ เดี๋ยวหาเจอเมื่อไหร่เขาจะโทรไปสั่งเลขาให้จัดการเรื่องมอเตอร์ไซค์คันใหม่เลย เขาเล็งๆ รถคันนี้มาสักพักแล้วแต่ก็ได้แต่บอกตัวเองว่าเอาไว้ก่อนๆ เพราะคันเก่าๆ ที่เก็บไว้ที่คอนโดก็ยังขับไม่ครบเลย แต่ในเมื่อสิบล้านมันออกจากมือเขาไปแล้ว ถ้ามันกลับเข้ามือเขาอีกก็นับว่าไม่ใช่เงินเขา แต่เป็นค่าสินสอดสำหรับอีคอสซี่ ไทเทเนี่ยม ซีรีส์คันใหม่ของเขาต่างหาก วู้! พยัคฆ์รื้อหมอนรื้อผ้าห่มหาโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่ง เมื่อไม่เจอก็ก้มลงมองใต้เตียงแต่มันมืดจนมองไม่เห็นอะไร ชายหนุ่มเอื้อมมือเข้าไปใต้เตียง...ถ้าเขามีตาวิเศษ...เขาคงเห็นแล้วว่าอีกแค่นิดเดียว มือของเขาจะได้แตะเจ้าเครื่องมือสื่อสารที่ตามหา ที่เขาทำร่วงกระเด็นลงมาเมื่อคืนนี้ตอนผล็อยหลับไป แต่พยัคฆ์ไม่มีตาวิเศษ รวมถึงดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีโอกาสได้โทรศัพท์คืนด้วยเพราะชายหนุ่มดึงมือออกมาจากใต้เตียงก่อนแตะโดนมันแค่เสี้ยวยาแดงผ่าแปด และสาเหตุที่ทำให้เขาทำแบบนั้น ก็คือเสียงการเปิดประตูจากด้านนอกแล้วปิดมันลงดังปัง! ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงหอบหายใจด้วยความเหนื่อยดังแว่วมา ชายหนุ่มยกศีรษะขึ้นจากใต้เตียง ก่อนที่ดวงตาคมจะเบิกค้างอย่างตะลึงพรึงเพริด สาวน้อยที่เปิดประตูเข้ามาในห้องเขาโดยพลการ เธอมีดวงตาที่งดงามเกินกว่าใครจะเทียบได้ แม้ไม่ได้ตบแต่งใบหน้าด้วยเครื่องสำอาง แต่พวงแก้มสุกปลั่งเต็มไปด้วยเลือดฝาดของวัยสาว จมูกโด่งรั้นอย่างสาวดื้อ ริมฝีปากรูปกระจับอวบอิ่ม ใบหน้าครบเครื่องใต้กรอบเส้นผมยาวตรงสีดำ ก็ทำให้เขามองเธอเพลินจนลืมถอนสายตา ขนาดสวมเสื้อยืดเก่าๆ ธรรมดาๆ กับกางเกงขาสั้น ผมเผ้ายุ่งเหยิงเหมือนไม่ได้หวีมา เธอยังดูน่าปล้ำยิ่งกว่าแม่ลูกแกะสาวจอมเย้ายวนเมื่อคืนนี้เสียอีกในสายตาเขา เขาถูกใจคนนี้ จะเอาคนนี้ จะเอา! จะเอา! พยัคฆ์บอกกับตัวเองพร้อมลุกขึ้นยืนมองสาวน้อยด้วยดวงตาหมายมาด สงสัยว่าเดือนเต็มจะส่งของหวานมาให้เขากินเล่นระหว่างรอจริงๆ ดี! ตรงสเปกเขาเสียด้วย คอยดูนะ พ่อจะกินตลอดตัวตั้งแต่หัวตลอดร่างเลย! มันเป็นเช้าที่วุ่นวายของดารีย์... เมื่อเธอตื่นมาพบว่าพี่สาวฝาแฝดหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ อุณาเป็นพี่สาวฝาแฝดที่ไม่มีอะไรเหมือนเธอเลย ทั้งหน้าตาและนิสัย นั่นทำให้อุณาน่าเป็นห่วงเอามากๆ เพราะอุณาอ่อนต่อโลก ไม่ทันคน และเชื่อสุดใจว่าเดือนเต็มเลี้ยงดูพวกเธอมาตั้งแต่เด็กด้วยความรัก รัก...อย่างนั้นหรือ น่าตลกสิ้นดี! เดือนเต็มเป็นแม่เล้า เมื่อแม่ของพวกเธอฝาแฝดลาโลกนี้ไปในซ่องที่เปิดโรงแรมบังหน้าแบบนี้ จะมีเหตุผลอะไรให้เดือนเต็มทำดีกับพวกเธอเล่า ถ้าไม่ใช่สอยเอาไว้ใช้ เพื่อจะขายเรือนร่างของเธอเมื่อถึงเวลาอันควร “เพิ่งจะตื่นเหรอนังลูกกวาง โน่น คุณแม่อุ้มพี่สาวหล่อนไปประมูลตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว” เสียงทักจากโสภี โสเภณีหน้าตาสะสวย ทำให้สาวน้อยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ คิดถึงเมื่อวานนี้ก็เพิ่งเอะใจว่าเธอคงถูกวางยานอนหลับในอาหารเย็นแน่เลยถึงหลับไม่รู้เรื่องขนาดนั้น ทั้งที่ดารีย์เป็นคนตื่นง่าย ถ้าอุณาลุกจากเตียง เธอจะไม่รู้ได้อย่างไร!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more