EP 1 พร้อมมั้ยลูกแกะ
1273 Words
เช็คเงินสดราคาสิบล้านบาทถูกพรากไปจากพยัคฆ์โดยที่เขาโคตรไม่เต็มใจ! แม่ลูกแกะสาวนั่นสวยเพริศพริ้งน่าเปิดซิงก็จริงอยู่หรอก แต่สิบล้าน... สิบล้านเลยนะโว้ย!
“ขอบคุณมากค่ะคุณพยัคฆ์ เชิญดื่มเครื่องดื่มที่เดือนจัดเตรียมไว้รอสักครู่นะคะ ตอนนี้น้องลูกแกะกำลังเตรียมตัว อีกไม่เกินหนึ่งชั่วโมงเดือนจะส่งของให้ค่ะ”
หญิงสูงวัยนามว่าเดือนเต็ม ส่งยิ้มหวานมาให้เขาก่อนจะลุกออกไป นางเป็นเจ้าของโรงแรมหรูแห่งนี้ที่คนในสังคมวงในต่างก็รู้ว่าเปิดโรงแรมไว้บังหน้า
อาชีพที่แท้จริงของนางคือแม่เล้าชั้นสูง คอยจัดหาสาวๆ เอ๊าะๆ คอยบรรณาการเฉพาะไฮโซเงินหนา แถมยังขึ้นชื่อว่าเป็นแม่เล้างานดี งานละเอียด ลูกค้าไม่ว่าหนุ่มหรือแก่ต่างก็ติดใจการให้บริการของเดือนเต็มและเด็กๆ ของนางทั้งนั้น
ดูสิ เหล้าที่เพิ่งเปิดขวดมาเลี้ยงเขาก็แพงระยับ รสนุ่มจนพยัคฆ์เผลอดื่มไปหลายแก้ว ก่อนจะเตือนสติตัวเองว่าเขาจะเมาหลับไปก่อนได้ชิมเนื้อลูกแกะสาวให้สมราคาสิบล้านที่จ่ายไปไม่ได้ ชายหนุ่มจึงวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะตรงหน้า
เสียงริงโทนโทรศัพท์ดังพอดี พยัคฆ์ยกมันขึ้นมองหน้าจอเห็นว่าพี่ชายจอมขี้บ่นเหมือนพ่อของเขาโทรมา จะไม่รับเดี๋ยวก็โดนบ่นหูชาทีหลังเลยต้องรับสักหน่อย
“ครับพี่สิงห์”
“แกพักอยู่ห้องไหนนะ ฉันเมา ว่าจะนอนพักห้องแกสักหน่อย แกไปเปลี่ยนห้องเอานะ”
“หา” พยัคฆ์ขมวดคิ้วมุ่น “พี่อยู่ไหนน่ะ”
“ล็อบบี้ของโรงแรมแกเช็กอินลงเฟสบุ๊คไง ฉันมางานเลี้ยงรุ่นแถวๆ นี้แหละ อย่าลีลาสิวะ เอาคีย์การ์ดมาให้หน่อย”
พยัคฆ์สบถในคออย่างอารมณ์เสีย ลดโทรศัพท์ดูก็เห็นว่าเขาเช็กอินไปจริงๆ แต่พยัคฆ์จำไม่ได้เลยว่าทำไปตอนไหน หรือตอนที่กำลังจะเข้าห้องประมูลเกือบไม่ทันแล้วเขารีบๆ ไม่ทันล็อกหน้าจอโทรศัพท์วะ
ซวยฉิบหาย! ถ้าสิงหราชหูไวตาไวไปได้ยินใครพูดเข้าว่าเขาทุ่มสิบล้านเพื่อได้นอนกอดสาวพรหมจรรย์แค่หนึ่งคืน คงได้โดนบ่นหูชา
“พี่ก็เปิดห้องใหม่สิ”
“ทำไมวะ แกมีอะไร” สิงหราชชักยั๊วะ “แกมาซื้อเด็กกินหรือไง ก็พาไปห้องใหม่สิวะ ฉันง่วง”
พยัคฆ์อยากจะเถียงว่าถ้าง่วงก็นอนที่ล็อบบีไปเลยสิวะ! แต่นั่นพี่ ไม่ใช่เพื่อนเล่น ชายหนุ่มจึงได้แต่ตอบไปแกนๆ
“คร้าบๆ เดี๋ยวผมออกไปหา”
เมื่อไปถึงล็อบบี้โรงแรม พยัคฆ์ก็พบว่าสิงหราชดันเมาหลับอยู่ที่โซฟาในล็อบบีโรงแรมเข้าจริงๆ ด้วย ชายหนุ่มจึงฉวยจังหวะนั้นเดินไปที่เคาน์เตอร์โรงแรมก่อน โดยคอยระวังเหลือบมองพี่ชายเป็นระยะ
“คุณเดือนส่งของให้ผมหรือยัง”
พนักงานทุกคนรู้เรื่องงานประมูล ดังนั้นเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์สาวจึงยิ้มแย้มตอบคำถามอย่างคล่องแคล่ว
“สักครู่นะคะ” เธอต่อสายถามแมงดา “พี่ชาญคะ ส่งของเรียบร้อยแล้วหรือยังคะ”
“กำลังมัดอยู่ อีกห้านาที”
ชาญตอบมาด้วยเสียงดุดัน เขาใช้ไหล่หนีบโทรศัพท์ไว้ขณะกำลังผูกข้อมือสาวน้อยในชุดฮู้ดลูกแกะไว้กับเสาเตียง โดยที่เดือนเต็มกำลังสั่งให้สาวน้อยอ้าปาก แล้วป้อนยาปลุกกำหนัดฤทธิ์อ่อนให้สาวพรหมจรรย์ราคาสิบล้านบาทด้วย เพื่อให้เธอเป็นเด็กดีของลูกค้า
อุณา อ้าปากรับการป้อนยาและน้ำด้วยความเต็มใจ เธอพร้อมแล้วสำหรับการรับแขกครั้งแรกในชีวิต แม้ไม่รู้ว่าทำไมเดือนเต็มผู้ฟูมฟักเลี้ยงดูเธอมาต้องมัดแขนมัดขาเธอไว้กับเตียงเหมือนกลัวจะหนีเช่นนี้ด้วย
แต่เพื่อเดือนเต็มแล้ว อุณาไม่มีคำถามอะไร
ไม่ว่าอะไรที่ทำให้เดือนเต็มมีความสุขได้ เธอก็จะทำ
“พร้อมมั้ยลูกแกะ”
เดือนเต็มถามด้วยสุ้มเสียงอ่อนโยน รวมถึงลูบศีรษะสาวน้อยอย่างรักใคร่ด้วย...แน่นอนว่าเป็นการเสแสร้ง และนางทำได้แนบเนียนเพราะเงินที่จะหาได้ต่อจากนี้ จากเรือนร่างของสาวน้อยราคาเปิดซิงสิบล้านคนนี้ล้วนๆ
“ค่ะคุณแม่”
อุณาตอบเสียงอ่อนหวานด้วยสายตารักใคร่เชิดชู
ชาญ แมงดาหนุ่มใหญ่แอบเหลือบมองความขาวเอ๊าะอ่อนเยาว์ของเด็กสาวที่เขาเห็นมาตั้งแต่เด็กๆ คิดแล้วก็อดเสียดายไม่ได้ที่คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่จะได้เห็นเธอใสๆ ไร้เดียงสาแบบนี้ เพราะหลังจากรับแขกไปสักพัก ร้อยทั้งร้อย เด็กพวกนี้ต่างโตมากร้านโลกกันทั้งนั้น
บางคนเขาก็ได้แอ้มตอนที่กร้านแล้ว แต่บางคนก็กร้านเสียจนเอาไม่ลง ไม่รู้อุณาจะกลับมาสภาพไหน น่าเสียดายความขาวความเอ๊าะฉิบหาย คิดแล้วก็อิจฉาพวกเศรษฐีเงินหนา ไม่รู้ไอ้เวรพวกนั้นทำบุญมาด้วยอะไร
“มีอะไรสำคัญหรือเปล่า”
ชาญมัดไป ถามปลายสายไป เสียงของเขาดุดันแบบที่ทำให้อีกฝ่ายแอบกลัวนิดๆ จึงรีบตัดบท และคิดว่าแค่ลูกค้าเร่งจะเอาของแค่นี้ เธอรับมือได้สบายๆ
“ไม่มีอะไรค่ะ ขอบคุณค่ะพี่ชาญ”
ประชาสัมพันธ์สาววางสาย ก่อนเงยหน้าขึ้นตอบพยัคฆ์
“ยังไม่เรียบร้อยเลยค่ะ รบกวนคุณพยัคฆ์นั่งรอสักครู่นะคะ ถ้าเรียบร้อยแล้วดิฉันจะแจ้งให้ทราบอีกครั้งค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมกะเวลาเอาเอง ผมแค่จะแจ้งเปลี่ยนห้องพัก ช่วยเปิดห้องใหม่ให้ผมหน่อย แล้วก็ฝากบอกให้คุณเดือน...”
ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดจบ แรงกอดบ่าจากทางด้านหลังก็ทำให้เขาอ้าปากค้าง ก่อนหันไปมองหน้าพี่ชายแล้วยิ้มแหย
“อ้าว กำลังเปิดห้องใหม่เนี่ยพี่สิงห์”
“เออ” สิงหราชตอบงัวเงีย “เอาคีย์การ์ดมา”
“โธ่! ใจร้อนจังพี่ นี่รู้หรือเปล่าว่าโรงแรมนี้ของใคร คุณเดือนคนดังไง... ถ้าอยากได้สาวๆ เอ๊าะ เนื้ออุ่นๆ นอนกอดก็ให้บอกผมนะ เดี๋ยวจะจัดให้”
“เอาคีย์การ์ดมา แล้วจะไปไหนก็ไป!”
พยัคฆ์หัวเราะเมื่อเห็นพี่ชายหัวเสียไล่เปิงเขาทั้งที่ยังไม่ได้คีย์การ์ดไปเลย อะไรจะสนุกกว่าการแกล้งสิงหราชคงไม่มีอีกแล้วละในโลกนี้
“อะๆ เอาไป พี่ไปก่อนเลย ผมเปิดห้องใหม่อยู่”
เมื่อสิงหราชฉวยคีย์การ์ดเดินหายขึ้นลิฟต์ไปแล้ว พยัคฆ์จึงหันกลับมามองหน้าประชาสัมพันธ์สาว ฤทธิ์จากน้ำเมาราคาแพงที่เขาซดไปแก้วแล้วแก้วเล่าทำให้ชายหนุ่มงงๆ ตัวเองว่าบอกอะไรเธอไปแล้วบ้าง
ก็คงบอกไปหมดแล้วล่ะมั้ง ให้เดือนเต็มส่งของที่ห้องใหม่ ส่วนห้องเก่าพี่ชายเขาเอาไป
“เปิดห้องใหม่นะคะ สักครู่ค่ะ”
เสียงบอกแจ้วๆ ของประชาสัมพันธ์ทำให้พยัคฆ์ยิ่งมั่นใจว่าเขาบอกความต้องการของตัวเองไปหมดแล้วจริงๆ
เมื่อได้คีย์การ์ดห้องใหม่มาแล้ว ชายหนุ่มก็ขึ้นลิฟต์มาห้องพักใหม่เลยเพราะขี้เกียจรอเดือนเต็มเตรียมสินค้าแล้ว มาส่งเมื่อไหร่ก็เห็นเขานอนรออยู่ในห้องเองแหละ
ส่งๆ มาเห๊อะ! ไม่เห็นต้องลีลาเลย เขาจ่ายไปตั้งสิบล้านเลยนะโว้ย!
- Writer
