“สรุปใครมันเข้าไปเล่นที่สวน แล้วทำแคร่กูหัก ไอ้เวรพวกนี้”
คนที่นั่งฟังอยู่สะดุ้งเฮือก
เธอฟังพ่อบ่นเรื่องนี้มาสองสามวันแล้ว
“แค่ซื้อใหม่ก็ได้นี่พ่อ บ่นอะไรอยู่นั่นแหละ”
“เอ็งนี่มันลูกใครวะ ไปเข้าข้างมันทำไม อย่าให้กูรู้นะว่าลูกบ้านไหน พ่อจะแพ่นกบาลให้”
ลูกสาวบ้านพ่อกับลูกชายบ้านตาติ๊ดไง
ลมรำเพยคิดพลางหน้าแดงก่ำ แม้จะจำได้ไม่แน่ชัดแต่คิดว่าเธอจำได้ราง ๆ ว่าเธอกับมังกรกลิ้งลงพื้นดินจนตัวเปื้อนโคลน
“พ่อหยุดบ่นได้แล้ว หนูบอกร้านแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เขาก็มาส่งอันใหม่ให้” ลูกสาวคนสวยหันไปเกาะแขนคนเป็นพ่อ พอโดนมือใหญ่ขยี้หัวหญิงสาวก็ยิ้มร่า เพราะต่อไปคงเลิกบ่นสักที
“พ่อ ๆ ถ้าพี่นารีมีแฟนพ่อจะทำไง”
“ไอ้สิงห์น่ะเหรอ”
ลมรำเพยเบิกตาโตเงยหน้ามองพ่อ ที่กำลังทรุดตัวนั่งข้างเธอ “ไอ้สิงห์มันมาขออนุญาตพ่อแล้วละ เอ็งนั่นแหละเป็นอะไรรึเปล่า หายไปบ้านเพื่อนไม่ใช่...”
“ไม่ใช่นะพ่อ หนูชอบพี่สิงห์เล่น ๆ เ
