Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko. Takot, kaba, pag-aalala, galit sa pumatay sa kanya, at awa. Napakabata pa niya. Marami pa siyang pwedeng gawin na ninakaw ng pumaslang sa kanya.
Kinakabahan man ay lumapit ako sa kanya. Para kaming magkapatid dahil kamukhang-kamukha ko siya. Magkaiba lang sa pisngi, sa dimples at sa kutis. Sobrang putla niya. Nakatingin rin siya sa akin. Tingin ng curious. Tinangka kong hawakan ang pisngi niya pero lumagos lang ang kamay ko. Hindi ko maintindihan pero may pumatak na butil ng luha sa mata ko.
"Huwag kang umiyak." Sabi ni Monique.
"Ano'ng sinasabi niya?" Tanong ni Inspector.
Nilingon ko siya. Napakunot ang noo ko. "Hindi mo siya naririnig?"
Umiling si Inspector. "No. I can only see them but I can't hear them."
"Ah. Meron palang gano'n."
"Oo
