THE LIGHT ON DARKNESS

LABING -SIYAM

The thought na hindi lang ako ang naapektuhan sa nangyaring gulo, mas masakit pa ito sa break up.

We went to Ken and talk to him. His parents are very accommodating na pinahintulutan pa kami.

" We are very sorry if ngayon lang kami nakapunta. ", si Dada Rain na kinausap kaagad ang papa ni Ken.

Ken has a mark og bruises, a streches pero okie naman siya. He said, hindi ko kasalanan ang nangyari where GELO now is in prison.

" Ahmmm... Ahmmm.. Kumusta sina Nekkie?", nasabi ko nang makapag usap kami nang masinsinan. Our parents are in dining, talking for other things. Magkakilala ang parents namin kaya madali sa amin ang makausap sila.

" They are devastated and worried, pero okie lang naman sila. Gusto mo tawagan ko?." He offered kaya agad akong tumango.

The phone is ringing as my heart is beating too fast.

Gustuhin ko mang puntahan sila, pero sabi ni Dada, mas mabuting kausapin muna ang parents nila bago kami pumunta doon. To make the situation easy.

" Hello Ken.", napatingin ako ky Ken ng marinig ang boses, hindi Ky Nekkie kundi sa Papa niya.

" Tito... Is..ahmm.. Can I talk to Nekkie?", sabi pa niya habang nakatingin sa akin.

" Ken, if tumawag ka rin para kumbinsihin kami kagaya ng baklang yun, pwes, hindi kami papayag. Being with that war freak girl is not a good impluence to Nekkie. Just stop this, and get out of this. ". Galit nitong sabi at agad na ibinaba ang tawag.

Ken is looking at me with an apology,

napayuko ako sa narinig at agad na natawa. "Its okay, they are right. I am no good to their daughter and to all of you. Dati naman , hindi na ito bago. .", napaiwas si Ken ng tingin sa akin at napamura pa ng bahagya

This is the first time he saw me this side of me, veing miserabke and devastated.

Nekkie is precious to me, enchou as well. All the people who love me unconditionally are the people I must protect, but I failed to do so kaya deserve kong mawala sila sa buhay ko. Napahamak pa sila nang dahil sa nangyari sa akin.

Nagpasya kaming unuwi na. I apologized again to Ken and he just murmuring for something na hindi ko maintindihan.

" Just dont mention this to Nekkie. ", nasabi ko pa.

Leave this story to an end of our friendship.

"We need to get something before we go to Hind house , Palangga. " sabi ni Dada Mar. Tumango kaagad ako.

The worst situation I must face is Hind. Lahat ng sasabihin nila ay tatanggapin ko, even the worst insult basta makita ko lang ang situation ni Hind.

Nakatingala ako sa malaking bahay ng mga Dela Cerna. Tita Jasmin and Tito Hendrix are already at the entrance of the door, waiting for us.

Nakayuko lang akong hinarap ang mag asawa at handa ng tanggapin ang gagawin nila. Pero sa hindi inaasahan, isang yakap ng umiiyak na ginang ang natanggap ko.

" Hind is suffering , Messie. Please... Please do something. ",

Nagulat ako doon. Napatingin sa gawi ni Tito Hendrix pero umiwas lang siya. Naiiyak na rin at gusto akong pagsabihan pero hindi magawa gawa.

" I try to convince Hendrix na ikaw lang ang makakatulong sa situation ni Hind ngayon, pero hindi siya pumapayag. Hindi karin namin makontak...

" Jasmin, ako ang may kasalanan. I didnt know. I am sorry!." Si Dada Rain na niyakap ang ginang.

" Hendrix, I am sorry.!",

"Tss.. Lets go inside.", seryoso niyang sabi kaya agad kaming pumasok.

I saw Alexa glaring at me, like she wants to murder me for what happen to her master.

I accept it. The hate that they will give to me, I will accept it even if it will suffer me forever.

Nang makapasok sa familiar na kwarto, the doctor signal us to wait for a moment and let Hind became stable. Ang sabi nagwala raw ito , binabalikan nanaman ang nangyari sa gabing yon . There are nurses, personal doctor na umaasikaso sa kanya kaya hindi ko napigilan ang sariling maiyak.

" Dada..", nasabi ko ng maramdaman ang yakap sa akin ni Dada Rain.

" Siya na ba si Messie?.", nang banggitin ang pangalan ko ng doctor, Hind is immediately looking at us nang marinig ang pangalan ko. His eyes is lightened up habang nagkatitigan kami.

Different expression was plasterd in his face, from soft to afraid to worries.

" Hi...Hind..", nasabi ko ng makita kong gaano siya nag-iba. Namamaga ang mata , buhaghag na buhok, isang stressfull na mukha ang nakikita ko ngayon. Nang akma akong lalapit para yakapin sana siya, isang kalampag ng gamit ng doctor ang nahulog nang dali daling tumakbo papunta sa gawi namin si Hind at agad akong niyakap. Yakap na subrang higpit, nanginginig habang ang mukha niya ay nakabaon na sa may leeg ko. Ramdam ko ang mabibigat niyang hininga dahil sa pag iyak.

Everyone is looking at us. Even the doctor is alert for something that would be happen.

"Hi...hind...Are..Are you ..Okay?.", nang masabi yun, agad siyang tumango. Hindi nagsasalita pero ramdam ko ang higpit ng yakap niya sa akin.

" Son, "... Tawag sa kanya ni Tito Hendrix, habang nakaagapay naman sa likod ni Hind and mama niya. Hinihimas ang likod .

" No... No... No... Someone will get her, and I dont want to let them hurt her. I will protect her with my life..", .. Natataranta at nanginginig niyang sabi sa akin.

" Huminahon ka, Hind. See... I am alive, I am Okay.. Remember, I am strong. Kaya kong ipagtanggol....

" Papatayin ka nila Messie.., papatayin ka nila... " nasasakal na ako sa higpit ng yakap niya sa akin.

Nang mapansin yun nina Dada ay agad akong dinaluhan. Hinawakan si Hind at inilayo sa akin. Pero kita ko ang pag disgusto niya at gusto akong kunin kina Dada.

"Give me Hind. Dont hurt her. Please. please... Please... ".. Hindi ko napigilan ang sarili kaya agad kong nilapitan si Hind at niyakap siya nang mahigpit.

I try to calm him. Trying to convince like a baby.

" Hind... Shhhh... Please.. Calm Down.. Please... Please ... Put it to your mind that I am Okay, you must be okay and come back to me na magaling, masaya at hindi ganito. Please Hind. ... " bulong ko sa kanya.

Nang maramdaman ang pagkalma niya. Sininyasan ko ang doctor na ibigay sa kanya ang gamot na para sa kanya.

" Messie.. I .... I love... I love you!", . rinig ko pang sabi niya hanggang sa makatulog siya.

Kinausap kami ng isang Psychiatric

doctor.

" When he see you, this will happen. Its getting worst and hindi ito nakakatulong sa paggaling niya. It will trigger the situation and became worst. Kaya e.avoid natin siyang makita ka muna Ms. Messie. ", seryosong sabi ng doctor.

They want Hind to forget everything until he will recover. Kaya agad akong tumango.

Niyakap ko si Dada Rain sa nangyari at nanghihinang maisip na ganito ang nangyayari ky Hind.

" The least thing will do for him Mr. And Mrs Dela Cerna is to continue his medication without seeing everyone. Except of course the parents. We will do some session to overcome this trauma until he will finally be back in his own self and conquer this trauma. " nang sabihin yun ng doctor, naintindihan ko kaagad ang nangyayari. .

" Naiintindihan ko po.", nasabi ko at agad na tumalikod.

I heard Dada Rain and Mar talking and saying apology to them, pero mas binilisan ko pa ang paglalakad hanggang sa madatnan kong hinarangan kaagad ako ni Alexa.

His blazing eyes is telling me to just died and not to be alive anymore.

" Kung hindi ka dumating sa buhay ni Master Hind, Hindi siya magkakaganito.", . she said with a teary eyes.

I looked at her with serious look. " Alam ko. Kaya pinagsisihan ko nandito ako at humihinga sa harap mo. .",

Kita ko ang pagkagulat niya sa sinabi ko. Being away with them is the best remedy for all of this.

I am in dark, and I always will be wishing to be the light on the darkness of their lives.

Nang makarating sa bahay, agad akong dinaluhan nina Dada nang mag breakdown ako sa nangyari.

" Back to the sqaure one.", nasabi ko.

" Messie, . nandito kami ng Dada mo. We will not abandoned you, leave you.. We will protect you until the last breath of our lives.. Remember that.

Nakangiti kong tiningnan sina Dada..

May nawala man, pero mayananatili parin sa tabi ko.b

" Lets go to the US now , Dada.. I want to start my new life there. I want to forget everything and be a better person in the future. "..

Walang pag alinlangang tumango kaagad sina Dada.

They eventually booked a ticket and settle everything in a instant.

Makalipas rin ng dalawang araw, nandito na kami sa airport, naghihintay ng flight namin.

Dada Rain and Dada Mar are talking for something habang ako naman ay nagscroll scroll na sa social media.

I search for Nekkie's account, naka private yun kaya hindi ko alam kong updated o hindi.

I try for Enchou pero luckily, he is online.

I send a DM to him. Trying to atleast message him for an apology .

Enchou message

Messie.. This is you?.

Napangiti ako doon, at agad na nagtipa.

Yup. I am really sorry , Enchou for dragging you in this mess of my life.

Nang ma esend yun, tawag niya ang bumalendera sa akin.

I automaticall answer it kaya ang mukha niya ang tumambad sa harap ko. Kasama niya si Hiro at parang nasa iisang kwarto sila.

" Bakla... Kumusta kana?.",

Ngumiti ako sa sinabi niya.

" You forgive me already?.",

" anong forgive, .. Dapat nga kami ang mag sorry you for everything. For ignoring you hanggang sa mangyari yung....

" I cant remember that night , Enchou, . pero alam kong napahawak kayo nang dahil sa akin..

Sumimangot siya at agad siyang umaacting akong sasampalin.. " Wala kang kasalanan, bakla.. Its just that, . nang malaman yun ng pamilya namin, pinagsabihan na kaming putulin na talaga ang ugnayin namin sayo.. Messie.. mahal ka namin ni Nekkie, kung alam mo lang.".

I smile at him. Hearing those words lightened up my pain in the heart.

" Oh cgeh na. Hinding hindi ko kayo makakalimutan. Extend my apology to Nekkie and tell her that I will always cherish our memory until the end of my life. Bye!.".

Nang sabihin niyon ay hindi ko na hinayaan pang marinig ang sasabihin ni Enchou at agad na nag logout.

For whatever purpose that God is given this to me, this pain that I am suffering now, will be a happiness in the future.

Thank you lord for this heartache.

....next....