THE LIGHT ON DARKNESS

LABING -WALO

Nagising ako sa ingay ng nakapaligid sa akin. Unti unting idinidilat ang mata at makitang, puro puti ang nakikita ko. May Machine na tumutunog at isang TV na naka on.

I try to get my senses and looking everywhere until I finally see it.

" Messie..Palangga. ", may tumawag sa akin na familiar na boses. Nang makitang si Dada Rain yun, kasabay niya si Dada Mar na ngayon ay may dalang prutas at bulaklak.

Hindi ko magawang magsalita. Masakit pa ang ulo ko at katawan, may marami pang nakatusok sa akin kaya nahihirapan pa akong gumalaw man lang ng kaunti.

" Mar, tawagin mo ang doctor. ", nag aalalang sabi pa niya.

Napalinga lingan pa ako at pinipilit na maalala ang nangyari hanggang sa makitang nagsipasukan kaagad ang mga doctor kasama ang dalawang nurse. May mga dalang gamit.

They check me everywhere. Ask me if I can utter a single word O kung ano ang nararamdaman ko.

" I guess I am still okay!.", nasabi ko kahit nahihirapan pa. I looked at Dada Rain at giving him an assurance that I am really okay. Na hindi na sila dapat pang mag alala.

The doctor continue to check me properly at inayos ang mga gamit.

" Anong nangyari sa akin?.", naisaboses ko ng hindi maalala kung bakit ako na ospital.

Nagkatinginan sila na pati ang doctor ay nagtataka narin.

" You dont know everything happen to you, Ms. Yvotte?. Kung bakit ka andito sa situation ito?. "

Umiling ako. Hindi alam ang sasabihin. May naka engkwetro nanaman ako at subrang lakas, naging ganito ako?.

"Doc, what happen?",si Dada Rain na nag aalala na.

" I guess she has Post -Traumatic Amnesia now. ".. Narinig kong nabi ng doctor.

"Ano pong ibig sabihin Doc?.", . si Dada Mar na nakatingin ng maigi sa doctor.

" There are certain memory na nawala specifically the day before the injury, or More pa. It depends on the patients situation. We will check.it thoroughly and do whatever we can do"

Napabuntong hininga sina Dada at agad akong niyakap.

" Huwag mo nang isipin yun Messie, importante, . Okie ka, buhay ka... Hmmm.", nakangiti niya pang sabi sa akin.

" I'll excuse myself now.", nakangiting sabi sa amin ng Doctor.

"Ilang araw na ako dito , Dada? ", nasabi ko. Nagugutom na kasi ako at nauuhaw na rin. Parang isang taon ang tulog at hindi kumakain.".

Nagkatinginan ang dalawa.

" Gusto ko pong kumain.",

Nang sabihin niya non, agad na inihandan ni Dada Mar ang pagkain ko.

Mga healthy at masasarap na pagkain.

Nakabenda parin ang ulo ko pero nakakaupo na at nakakatayo na ako.

Nasabi sa akin nina Dada na halos limang buwan akong tulog. Graveh pala talaga ang nangyari sa akin kaya nakatulog ako ng ganoon ka tagal. Sino kaya ang gumawa nito sa akin?.

They dont want to talk about it, pero naiisip kong deserve ko sanang malaman kung anong nangyari.

Pero sabi ng doctor, maibabalik lang ito evetually. Hindi dapat pipilitin.

Nag extend pa muna kami ng ilang linggo para makasiguradong okay na talaga ako, hanggang sa sinabi na ng doctor na pwedy na akong lumabas.

Nagtataka pa ako kung bakit hindi dumadalaw sina Nekkie , Enchou and Hind sa akin. Galit parin sila sa akin?. Graveh naman ang galit nila at hindi man lang ako nagawang dalawin.

Sabi ni Dada, Busy daw sa school at hindi daw ako dapat mag aalala since excepmted ako dahil sa nangyari.

" I want you to act and forget, Nekkie, Enchou and Hind Dela Cerna , . Messie and all your friends ", nasabi ni Dada Rain sa akin. Seryoso at may diin ang bawat salitang binitiwan niya.

" Bakit Dada?." Nagtataka kong sabi.

" No more question!", .

Tiningnan ko si Dada Mar.

Bakit naging ganito?.

Kahit naguguluhan ay hindi na ako umimik pa. If gusto nilang sabihin ang totoo, magsasabi sila sa akin. If they dont want to, then I must respect it.

Pero nagdaan ang mga araw na nahihirapan na ako. They dont want me to go outside, go to school and do what I want. They cage me like a prison.

.....

" I will process your documents and sasama ka sa amin sa America, Messie.", . nabigla ako sa idiniklara sa akin ni Dada Rain nang gabing sinabi ko sa kanila ang nararamdaman ko. Even Dada Mar is telling me to agree with him .

Kumunot ang noo ko.

" Why are you doing this to me Dada? Caging me here is not helping me. I am not weak enough na mauulit ang nangyari sa akin Dada. I can defend myself fully. ", . naiirita kong sabi.

They glare at me for talking back.

" No more arguement and just follow what I want you to do , Messie. This is for your own sake, I dont want you to be hurt again. Kung gala lang at pag aaral ang pinagmamaktol mo dyan, sa America.. You can do it there without worries." Pinal na sabi sa akin ni Dada Rain.

Dada Mar is looking at me st telling me to just follow what Dada Rain wants for me.

Kaya hindi na ako sumagot pa at agad silang iniwan doon.

I storm in my room and locked it. Its been almost two months since I got out from the hospital. I am totally okay now and do what I want. Pero hindi ako hinahayaan nina Dada na umalis man lang.

They are staying with me 24 hrs and making sure that I am totally fine and didint go out.I try to sneak out, pero nalalaman din nila kaya hindi na ako nag attemp pa.

May Kumatok, and I am sure its Dada Mar. Ganito naman palagi, Dada Mar is the most considerate one pero hindi parin pumapayag kahit magmakaawa ako.

" Its open", . nasabi ko.

Dada Mar is bringing a slice cake for me. Its the chocolate one. Pero nakasimangot parin ako. Naboboryo na ako at gusto ko ng mag aral, makausap man lang sina Nekkie bago ako umalis.

" One request, I'll grant it. Huwag ka lang sumimangot ng ganyan. " nakangiting sabi sa akin ni Dada Mar.

Napangiti kaagad ako doon, pero naalala si Dada Rain at ang mga sinabi nilang paghihigpit.

" Never mind.", I said in a serious tone.

" As my belated Birthday Gift?.Rain will understand, if magsasabi tayo in a apologetic way. Okie lang ba yun?.", . he is trying his best just to lift my energy and not to be Sad anymore.

" Hindi ka rin naman papayag , Dada.", . nakasimangot kong sabi kaya lumapit pa lalo siya sa akin..

" Lets say, baka sa pagkakataong ito?.", nakangiti niyang sabi sa akin.

Maybe Dada Rain has a trauma sa nangyari sa akin na ayaw na niya akong palabasin man lang. But I cant ignore the fact na may mga naging kaibigan ako. They might be angry at me, pero I am with them in my entire a decade of friendship. I want us to be okay before we Moved out to US. And, I like to talk to Hind also. Clarifying everything that is bothering me..

My heart skip a bit when I thingking him., Kumusta na kaya siya?. Galit parin kaya siya sa akin dahil sa nangyari sa birthday Party?.

" Dada, I want to talk with Hind and the rest of my friends. Can you do that for me?. ".

Napatingin siya sa akin at agad na napabuntong hininga. " I'll talk to Rain about it first Kay?., I dont want you to be hurt Messie, We will protect you at all cost. Kahit ikahirap pa namin.",

Nagulat ako doon pero hindi na pinansin pa. My eagerness to talk with them is absolute, na hindi na mababali pa.

....

Kinabukasan, matapos ang breakfast namin, Dada Rain is looking at me intently habang sinasabi ko ang gusto kong sabihin. Dada Mar told me that he talk already to Dada Rain, pero ang sinabi niya lang ay ako daw ang magsasabi sa kanya.

" Come here!", he extend his arms to mind kaya maiiyak akong lumapit sa kanya.

" Am I stubborn too much this days?.", nasabi ko nang maramdaman ang higpit ng yakap niya.

" hmmmm.. Pero, ngayon ka nga lang himingi sa amin ng ganitong request, hirap pa kaming ibigay sayo. ... ", . sabi sa akin ni Dada Rain na nakayakap na sa akin ng mahigpit.

" Ayaw ka lang naming masaktan , Palangga."

Napatingin ako sa kanila. Tumango tango akong pinapahiran ang luha ko. " Alam ko naman yun. But, I cannot contain myself if hindi ko sila makakausap bago ako umalis, Dada. Hindi ako patatahimikin don.", .

They nodded at me, kaya agad akong napangiti.

Dada Rain told me na tatawagan nila ang mga Dela Cerna para masabihang dadalaw kami. .

Nag ayos ako ng mabuti dahil sa excitement. Kumakalabog pa ang puso ko sa mga posibleng sasabihin niya sa akin. Kung bakit hindi man lang ako nagparamdam ng ilang buwan at kung dinalaw ba nila ako nong nahospital ako.

Maybe we could bond first before we go, . I am sure papayagan ako nina Dada since this is the last. May social Media naman ako kaya pwedy kaming magcontact doon.

I went to Dada Study room nang matapos akong magbihis. They are talking to someone.

Nang mahawakan ko na ang door knob ang study room nila,

Dada Rain is serious while Dada Mar is patting his shoulder.

" Hendrix, this is the last time na magkakausap ang mga bata. Aalis nanaman kami kaya pagbigyan mo na. Let them reconcile and let them talk. I am sure,makakatulong ito ky Hind if magkakausap sila ni Messie. Just do this for the sake of our child , Hendrix. May... Possible na mapapadali rin ang paggaling niya .if... ".

Nang marinig yun, ay agad akong pumasok.

" Anong .... Anong ibig sabihin non Dada?.

Nakita ko ang pagkagulat nila sa pagpasok ko.

Tinapos nila ang tawag at agad akong dinaluhan. .

" Tell me what.... What exactly happen at that time Dada.", maiiyak kong sabi sa kanila. Kahit malabo ang mata ko dahil sa pag iyak, tinitigan ko sila Isa isa.

"Messie.... Calm dow...Calm Down, Love", . si Dada Rain na pinapakalma na ako. He keep on wiping my tears as it flows it continuesly.

" Just tell me.!", sigaw kong sabi sa kanila..

Kahit masakit marinig ang mga posibleng sasabihin nila, kailangan kong malaman ang totoo.

They are involve of what happen to me.

" Dahil sa nangyari sa inyo noon, Hind is having a Nightmare Disorder, Messie ", .si Dada Mar na ikinakalma na si Dada Rain sa pag iyak.

" Ngayon lang namin nalaman ng tumawag kami, . I havent talk to them, afraid for your own safety, pero hindi ... Hindi ko alam na malala rin ang epekto sa nangyari Ky Hind. ", . si Dada Rain na naiiyak na.

Nang malaman yun, hindi ko napigilan ang sariling maupo dahil sa panghihina.

Is this my fault?

.......Next.....