THE LIGHT ON DARKNESS

DALAWAMPU

10 years after......

"Where are you now?", Dada Rain is calling me multiple times now kaya sinagot ko na.

Kagagaling ko lang sa flight galing sa korea to deal some project there at ngayon naman ay may flight akong hahabulin papuntang LA dahil sa 10th year wedding anniversary nina Dada Rain at Dada Mar.

" Waiting area na. ", nasabi ko habang inaayos ko ang glasses ko. Sabog na sabog ako pagdating sa party. Buti namamanage ko pa ang oras ko for the past 10years.

Matapos akong makapagtapos ng college sa LA ng Business Administration and take some master degree ay ako na ang nagfocus sa empire na binuo nina Dada Rain as the President of the company.

Nasa position pa naman sina Dada as the chairman of the board pero pinagkakatiwalaan na nila ako pagdating sa negosyo.

" Its been a long time , palangga.. I miss you already!.", si Dada Mar na nangingiti na phone. Subrang nagmature na sila at mahahalatang nagkakaedad na.

Ngumiti ako ng tipid ," I miss you both", .kita ko kung papaano nag iba ang expression nila. Ganito naman palagi. Everytime they call, they really make sure that I am happy, contented and loved.

" You can have your own fami....."

Tinapos ko na ang tawag at napapikit sa maririnig mula sa kanila.. Naiisingit talaga palagi Hah!.

Napabuntong hininga ako.

Ilang oras din ang byahe hanggang maramdaman ko na ang simoy ng City. One of our driver immediately found me kaya agad niyang inasikaso ang mga gamit ko

"I'll bring this. Thanks..", I looked at the paper bag na regalo ko sa kanila at agad na sumakay sa sasakyan.

I looked at the City, my eyes is roaming around and see a lot of city lights in the street.

Minsan, sa ganitong pagkakataong mag isa lang ako, I always looked back the time when I am struggle enough to adjust my life. Adjusting without having anyone except for myself. Nasanay akong maging mag isa, lalong lalo na nong nag aaral ako.

" Hi! Messie... ".. Sabi ng isa sa kaklasi ko. Makikita mong isa ring pinoy. Hindi ko siya pinansin. Everyone in our class is trying to be friends with me, pero hindi ko inaahayaan. Iniignora ko sila at hinayaan ang sariling maging mag isa.

Nagpapasalamat ako na sa lahat ng iyon, Nakaya kong lagpasan yun sa tulong ng Dalawa kong Dada. It was difficult at first, but I am contented and make it through until I graduate.

Nang magpark ang sasakyan, nakita ko na sa bukana ng bahay ang dalawa. Kapwa nakangiti at handa na akong yakapin.

" Its been a long time, Messie. Love. Buti naisipan mo pang pagbigyan kami ng Dada Mar mo. Nakakatampo ka talaga. ". Naiiyak niyang sabi sa akin.

" Binababaan mo nanaman kami kanina, Palangga.", si Dada Mar na niyayakap na ako.

" Buntis ka ba at naging emotional ka nanaman.".. Nakangisi kong sabi. +

" Buti my matris ako ng may kapatid ka na. Tss."

I just chuckled and give my gift for them. " Happy Anniversary. ", . nakangiti kong sabi sa kanila.

Dada Mar is hugging me while kissing the tip of my head. " We miss you so much, palangga."

I just smile at niyakap silang dalawa.

"Bigyan niyo ako ng kapatid, nang may nakakausap narin ako bukod sa inyo. ". Nasabi ko kaya nagkatinginan ang dalawa.

" Ahmmm.. We are planning already , palangga, .. . Like a surrogation process. . One for me, one for your Dada mar. Kaya expected na dalawa ang magiging kapatid mo soon. ", . .

Nanlaki ang mata ko sa sinabi nila..

" Really??.. I am super excited, Dada.. Congratulation in advance.!", . nakangiti kong sabi sa kanila.

If ever they do this for the previous years, then, may nakakalaro na akong batang kapatid.

" We are very afraid na sabihin yun sayo since nasanay kang ikaw lang ang baby namin. " si Dada Rain na nakangiti sa akin.

Kumunot ang noo ko. " Why would I?. Mas magiging masaya tayo kapag marami.".

Niyakap nila akong muli " Thanks My Love", naiiyak ako ng sabihin nila yun.

I thought I am alone, Guess what? I am not. I have them now and in the future with my siblings.

I went inside with them, they are still talking for the remaining months until my siblings are coming out, like the name, they are both excited to finally , they will have their own flesh and blood.

I saw that everyone is still busy. May nag lalagay pa ng mga catering.. Some decoration at alam kong maya maya lang ay aayusan narin ako.

"Magsisimula na ang party around 9pm. Kaya, pumunta kana ng room mo, Palangga at papuntahin ko nalang ang stylist mo don. ". Sabi ni Dada Rain sa akin.

Syempre nang makapunta ako kwarto ko, andoon na ang susuotin ko. As usual, terno nanaman sa kanila.

Engrande ang handaan na ginawa nina Dada. They want to celebrate here in their house. Mga importanteng tao lang ang dadalo kaya masaya akong ganito ang decision nila sa kanilang party.

Jetlag pa ako at sabog pa sa pagod. Pero para kina Dada, titiisin ko nalang for a couple of minutes, after that, . magsasabi nalang ako na matutulog ako ng maaga.

Nang matapos akong ayusan, Nag stay pa ako ng ilang minuto sa room ko mag isa.

I want to take a nap first before I will come out.

The party is starting now and I guess the visitors are already there.

Knock knock....

I open my eyes as I heard someone knocking the door.

" Pinapatawag ka na sa baba, Miss.", ...

" Coming.!", . sigaw ko.

Tiningnan ko muna ang sarili sa salamin at agad na nagpasyang pumanaog.

Everyone is enjoying already. I went down and looked for Dada Rain and Dada Mar who are talking to someone who are not familiar.

" Dada.." Nasabi ko nang makarating ako sa banda nila.

"Ohhh, . Mr. Salazar, This is our Daughter, Messie Jane Yvotte. Siya ang namamahala ng Yvotte empire ngayon.", proud na proud na sabi ni Dada Rain sa kanila.

I just smile and take their handshake.

Some are already joking for an arrange marriage for me to their son.

" Parang mag mamadre na siguro tong anak ko, . walang natitipuhan kasing manliligaw. Puro basted. Hahahahahaha." Si Dada Rain na sinasabayan pa ang pangjojoke.

I just smile a little and ready to go.

This is why I hate a party, I dont want to middle anything especially kapag may mag rereto nang kanilang mga anak.

Okie lang sana kung mga gwapo, pero hindi tumatalab sa standard ko.

I went to where the food is. Natatakam akong kumuha ng mga finger foods at agad na nilagay sa plato.

I am hungry at wala akong kain pa pagkarating galing sa airport.

I was busy with my food when someone are came.

Everyone was excited. Like they are lucky to finally meet them.

I just ignore them and focus on my food.

Nagpalinga linga ako ng makitang halos lahat ng tao ay pumunta na sa gawi kung nasaan ang bagong dating.

I even heard Dada Rain that is screaming for an excitement.

Hindi ko nalang sila pinansin. Pumunta nanaman ako sa kung nasaan ang mga dessert at doon kumuha. I was busy filling my plate ng tumunog ang phone ko.

Dada Rain..

Sinagot ko kaagad yun habang pabalik na ako sa upuan ko.

" Where are you?. You must came here Messie. ", . nasabi niya.

" I"ll come later Okay, gutom ako Dada.. Kailangan kong kumain." nasabi ko at agad na nagsimulang kumain. Alam ko namang, another business man nanaman yan. Nakakaburyo.

" I'll go to her , Ninong. !", kumalabog ng husto ang puso ko ng marinig ko ang familiar na boses.

Halos hindi ko malunok ang kinakain ko nang sa paglingon ko galing sa entrance ng bahay, biglang tumigil ang mundo ko.

Hind is practically walking like a prince papunta sa akin.

" Anong ginagawa niya dito?.". Bulong ko sa sarili .

Halos matulala ako ng makita siya sa malapitan. His light brown eyes was visible now with his Pale Skin. His light awra before is a godlike visual tonight.

Graveh naman ang glow up niya makalipas ang sampung taon naming hindi pagkikita.

" Hi!", nakangiti niyang sabi sa akin. Hindi is handsome. He change alot. From an innocent boy to a masculine man tonight.

" Okie ka na?", . yan ang unang lumabas sa bibig ko. A shock is still in my face , . Hindi makapaniwala magkikita kami ngayon.

He sigh and pulled me for a hug.

Ang higpit ng pagkakayakap niya. Iyong yakap na finally, were together.

" Teka nga muna. Anong nangyari... Baba... Bakit ka nandito?.", . nasabi ko. I didnt expected to see him here.

Nawalan na ako ng pag asa na magkita pa kami. Na makakasama ko pa siya.

" Ninong Rain, invited me when we see each other in a business trip. Kaya nandito ako, Messie. I miss you so much.!",

Kumunot ang noo ko. Bakit...Bakit parang ganito nalang kadali sa kanya ang nangyayari ngayon.

" Hind, alam ba ng pamilya mo na nandito ka?. ". Nasabi ko.

" Of course. They let me. They are here also and hindi ako nakokontento sa mga letters na pinapadala mo sa akin. I want to see you , Messie. Ayaw ko na ng mga letter letter. I want us to be together like this. Seeing each other everyday, minute..".

Kumunot ang noo ko. Hindi alam ang mga sinasabi niya..

" Hindi....

Natigil ako sa pagsasalita ng marinig ang ring ng phone niya. He get it and I saw his wallpaper. It was my picture in paris.

Bakit may picture siya sa akin?.

" Mom, !. I am with Messie now finally.!.", nakangiti niyang sabi sa akin.

" Yes mom.. Okie.. Okie Mom.. ... ".

" Mom wants to talk to you, Messie , kaya papunta na siya dito. .", . sabi pa niya.

Nagulat ako doon, there, I saw her wearing an elegant dress with her husband. Kasunod niya sina Dada na may mga seryosong mukha.

Napaigtad pa ako ng yakapin ako sa likod ni Hind at plano pa yatang makinig sa pag uusapan namin.

"Messie",...nakangiting sabi sa akin ni Tita. Nahiya pa ako sa ginagawa ni Hind kaya siniko ko siya ng kaunti.

Dada was smiling habang napapailing naman si Tito hendrix sa gilid.

" Yes Tita.." Nasabi ko, pero nakaka asiwa ang ginagawa sa akin ni Hind kaya nairita na ako at hindi mapigilang singhalan ito.

" Tsansing ka masyado, Pangit.", galit kong sabi sa kanya.

I saw how his expression change. Imbes na magalit, kinilig pa ang loko. " I miss that ... Saying that for me. ", .

" Tss.. Umayos ka nga..",

" Son, Can we talk Messie Privately?.", si Tito Hendrix na seryosong nakatingin sa anak.

At first Hind is hesitant, pero wala ring nagawa nang kunin ito nina Dada.

Ano bang nangyayari at kumapal naman masyado ang mukha ng pangit na ito at nakakaya ng hawak hawakan ako.

" How are you, Messie?.. ".nakangiting sabi ni Tita sa akin.

Ngumiti ako ng tipid " I am okay Tita, thanks.",

Tumingin pa muna iyo kay Tito Hendrix bago ako tiningnan sa mata. As if she is struggling to say something but she neednto do it.

"Ahmmm.. As you can say, Messie.. Hind is Okay now. He recovered 5years ago. But still, he is taking some medication for his anxiety attack sometimes, but it is manageable now unlike before. " naiiyak na sabi niya.

Hindi ko rin mapigilang maging emotional, seeing his mother struggle too much because of me, its hurts me. That up to now, It's hunted me knowing those who are special to me are in danger because of me.

Tumingin sa asawa si Tita Jasmin ng Alalayan ito sa pagsasalita.

" Hind was recovered because of some lies , Messie ". Nagulat ako doon.

" One time, he read some letters. Letters na akala niya galing sa yo.", .

Hinawakan niya ang kamay ko, " He was thrilled and willing to refover fast knowing that you are waiting for him and wanted to be with him. Kaya...." She is crying , and I am struggle.to believe what I am hearing. .. " Please, just this once, . help me with our son. I want him to finally conquers everything, Messie. Just please... Please, .. Help us by being married with him. .."

Nanlaki ang mata ko. Married?..nagugulat ako sa kung anonang gusto ng parents niya sa akin. The last time we met is that they dont want me to their child, I am no good to him , that up to now, its still hinted me.

" I cant.... I cant be with Hind, Tita.. I am sorry.", nasabi ko at agad na sanang iiwas nang makasalubong ko si Hind, nakangiti habang naghihintay nang yakap ko. Dada was behind him, watching me fully.

Naiiyak akong umiling iling. What about me?.

" Messie..", naiiyak na sabi ni Tita Jasmin.

Lumingon ako sa gawi nila.. " I wont say anything, but I cant be with him. I am sorry!.", .

Agad akong tumakbo papunta sa kung nasaan ang kwarto ko at agad nagkulong doon.

Seeing him is okay is quiet a relieve for me. but I have no courage to be with him anymore kung ang naalala ko palagi sa kanya ang nangyari sa amin noon.

.....next....