THE LIGHT ON DARKNESS

LABING -PITO

"Anong nangyari?", Napatayo kaagad sila and console me immediately upon seeing that I am going to cry.

" They are avoiding me, Dada.", . In my entire life, this is the first time that I cry for someone who are just ignoring me without proper explaination.

"It is maybe because of that night. During Hind birthday", I wipe my tears and trying to calm down but I cannot help it. Its frustraiting and my heart is hurting.

" Just give them space and wait until they can give you a proper explaination. Is it Nekkie and Enchou?", . Dada Mar said habang niyayakap ako.

I nodded as I convince myself that everything happen right now has definitely have a reason.

Nagsimula kaming kumain na galing sa starbucks. A cake, cookies, sandwich and a coffee.

Panay ang daldal nila about sa mga gagawin namin after school dahil sa nalalapit kong 16th birthday. They even mention that they are still going to invite my family friends and even Hind family.

Nang matapos, nagpaalam na ako since kailangan ko parin pumasok.

I saw Nekkie and the others , who are happy despite of my absence.

I just ignore them and went inside the classroom . Para mas ramdam ko ang pag iisa, I decided to stay at the back. Wala namang nagreklamo since ako ang nagsabi at wala silang magagawa don.

Nagtalukbong lang ako at nagpasyang matulog. Rinig ko pa ang boses ni Enchou na pinaparinggan akong bawal matulog, hindi ko nayun pinansin pa. I just distance myself , waiting for them to explain everythinf.

Hanggang matapos ang araw ng hindi man lang kami nagkausap. Na kahit si Hind, panay ang sulyap at pagaalala sa mukha, hindi ko na yun pinansin pa. If they want me , they are the one who will initiate to be with me. They started this, then, might as well, I'll end it by doing this.

May pasabi sabi pang mahal ako, pero gaganitohin lang ako?.

I waited in the office where Dada Rain are still working. Signing and approve something for school. Habang si Dada Mar naman ay focus sa kanyang laptop.

I open my phone, and there I saw a message from Hind. Pero sa pride kong pagkataas taas, hindi ko na yun binasa at agad na denelete.

I even remove the old sim and ask for Dada Rain a spare sim card.

He immediately get a new one in his drawer and give it to me.

Itinapon ko ang sim card ko at wala nang balak pang basahin ang ano mang sasabihin nila.

If they want to talk to me, talk and explain to me in person.

Sa subrang bored ko, Nagawa ko pang gumawa ng account ng f*******:, twitter and i********:.

" I have now a social media, Dada.", . agad silang napatingin sa banda ko at nagugulat akong tiningnan.

"Patingin?", they get my phone and there, they open the account. I saw how they smile specially Dada Rain, . Tiningnan ko pa ang ginagawa niya. , at inilagay ang profile pic kong nakapajama with him. Nakangiti ako doon, at nakayakap sa likod ko si Dada Rain.

" We will monitor your social media, kaya mag iingat ka sa mga dapat na epost mo. I accept you already, Palangga.", Dada Mar is Smiling at ibinalik kaagad ang sarili sa trabaho.

"If my mag send request na hindi mo naman kilala, ignore them.

Nag scroll scroll lang ako, nagfamiliarized kung paano yun gagamitin.

I took a picture of my feet , resting in a long sofa habang nasa harap naman sina Dada na nagtatrabaho. I post it to my f*******: story and i********: and make a caption, chillin with workaholic Old Mens.. Nilagyan ko pa iyon ng emoji ng Asong tumatawa.

After a couple of hours, nagpasya na rin kaming umuwi para makakain na ng dinner.

Manang cook for us and prepare for everything.

Gusto ko sanang sa dorm na ako matutulog pero hindi sila pumayag. As long as they are still here, I will be with them until they will go in the US.

Nagdaan ang mga araw na ganoon parin ang nangyayari, I am totally alone now, and everyone is curious already in the school. Pero walang nangangahas since they are still have fear on me.

The darkness I feel before , being alone ay unti unti nang bumabalik. Nakakaya ko lang since Dada Mar and Rain are there for me. Pero what if babalik na sila sa US?.

Paano ako makakasurvibe pa?.

Even Gelo , napapansin na ang pag iisa ko ng makita niya ako twice in the Tea Coffee.

" Napagod ba ang asungot mong aso kung kaya't mag isa ka nanaman?.", he smirk at me while I am waiting for my take away.

I order some drinks for Dada while waiting for them to finish their work.

"Its none of your business, So Leave me alone.", may diin kong sabi sa kanya.

Kasa kasama niya ang mga katulad niyang pariwara habang may dalang mga sigarilyo. Napangiwi ako doon, they are wasting their lives for nothing.

" Pero parang gusto namin ng warm up ngayon , Messie, .. Baka pweding pasample naman dyan.", nakangisi niyang sabi sa akin sabay tukod ng dalawang kamay niya sa table ko. He lend closer kaya naamoy ko ang amoy ng sigarilyo niya.

Napahawak ako sa ilong ko, " lumalayo ka nga sa akin, amoy imbornal ang bibig mo.",

Kita ko ang galit na nabuo sa mukha niya, pero walang takot ang makikita sa akin since I can defend myself. Remember , I am strong even if I am in miserable being alone.

"Get her", . galit niyang sabi.

Agad na nagsikilos ang kasamahan niya at agad akong hinila. Nakita ko pa ang bartender na dala na ang order ko kaya sinenyasan ko nalang

na babalik ako.

Itinulak kaagad ako, . napangiwi ako sa sakit dahil sa higpit ng pagkakahawak nila sa akin.

We are here in a dark area of the school, wala ng studyante kaya walang problema kong mabubogbog ko sila. Nangyari nato noon, at naka uwi naman ako ng walang galos ni isa.

Ngumingisi ang mga animal habang nakatingin sa akin, may hawak na kahoy at kutsilyo. Nagtatawanan pa na parang mga demonyo.

I smirk at them and position myself. Trying to defend and finish this off. Baka malaman pa nina Dada ang nangyayari sa akin, malagot pa ako.

Pero sa pagkakataong ito, hihilingin ko sa panginoon ngayon , ay ang mag isa ako sa laban na ito.

" Anong ginagawa niyo dyan?", . sigaw ng familiar na boses. Enchou is with him , kasama narin sina Nekkie at Ken.

Nanlaki ang mata ko. Hind is furius and angry while looking at them, na pinapalibutan ako.

Napapikit ako sa inis. Kung kailan ganito ang nangyayari, nabuhay pa ang mga pangit?.

" Alis na kayo dito. Bilis. !", galit kong sabi sa kanila. I even glare Nekkie and Enchou, even Hind pero hindi sila nagpatinag. They have this worried face na hinding hindi ko kakailanganin ngayon.

Mapapahamak sila at hindi ko mapapahintulutan yun.

" Magsususumbong kami, Messie. " Nanginginig na sabi ni Nekkie sa takot. . Nakahawak pa ky Ken na ngayon ay seryosong nakatingin sa akin, sa mga sira ulong nagpalibot sa akin.

I immediately signal him to get them out here para hindi ako mahirapan.

Nagpapasalamat akong nakuha niya ang ibig kong ipaintindi sa kanya.

Gelo are laughing now like something is amusing to happen because of him.

May bumulong siya ky Nekkie at agad na nagtatakbo kasama si Enchou.

" Kaya ko na sila, kaya umalis narin kayo.", seryoso kong sabi. Pero imbes na makinig, nanatili silang nakatayo at handa nang makipaglaban.

Napapikit ako sa inis. Pero wala na akong nagawa pa ng sumugod isa isa ang grupo ni Gelo.

Dahil nga marami sila, at may mga dala pang mga kahoy, nadadali nila ako at napapaluhod sa subrang sakit.

Tiningnan ko sina Ken at Hind, may mga sugat narin pero nakatayo pa.

I saw Gelo getting his phone at parang may tatatawagan pang mga rescue. Kinakabahan na ako, okie lang kung mag isa ako, pero kapag may mangyaring masama sa dalawang to, nang dahil sa akin.. Yari ako nito.

" Huwag kang mag alala , Messie.. Sabay sabay kayong malulumpo dito, makabawi man lang sa atraso mo sa akin noon. ". Nakangisi niya pang sabi.

Maya maya lang , tumba lahat ang mga kasamahan niya, . dumating naman ang mga pagkarami raming mga lalaki, . malalaki at halatang hindi pa mga studyante. Mga grupo ng gangster na sanay sa riot at pumapatay ng kalaban.

May mga dala pang baril, at mga katana, baseball mat.

Kumalabog ng husto ang puso ko, hindi para sa akin, . kundi para kina Ken at Hind na ngayon ay nasa likod ko, nakapwesto at handa ng makipaglaban kasama ako.

" Mas mabuting tumakbo na kayo sabi eh... Mahihirapan ako nitong makipaglaban sa kanila, kapag nandidito kayo." Galit kong sabi sa kanila.

" Hindi kami mahina kaya tumahimik kana dyan at magfocus para matapos na ito.", seryosong sabi ni Ken sa akin.

I even saw Hind na sinisipat ang bawat galos sa katawan ko, . he even check my face na may mga dugo pa doon.

Nang makitang patakbong lumapit sa amin ang mga kalalakihan, ay agad kaming pumwesto at nakipaglaban.

May mga hawak na mga kutsilyo, pero nasisipa ko yun at isang suntok at siko ko, . tumba ang kalaban.

Isang riot ang nangyari, tatlo lang kami at napakarami nila.

Nasa likod lang si Gelo, nanonood lang habang natatawang minamanduan ang mga kasamahan niyang gulpihin pa kami lalo.

Bawat suntok ko, napapaimpit ako sa sakit ng tadyak at suntok ng kalaban.

Isang lalaking matutumba namin, may kasunod namang dalawang lalaking sisipa sa akin.

Kita ko na ang lulumuluhod na sina Ken at Hind.

Nanlaki pa ang mata ko ng sapilitan silang pinatayo, at tinutukan ng baril.

Naestatwa ako at hindi na nakakilos pa.

Isang suntok sa mukha ang natamo ko, isang malakas na sipa sa sikmura ang nagpaubo sa akin ng dugo.

" Just.... Just spare them. Ako naman ang sadya niyo di ba?.. Huwag mo na silang idamay pa. ", nahihirapan pero pinipilit kong sabihin yun ky Gelo na ngayon ay malademonyo nang nakangisi sa akin.

" Saan na ang tapang mo ngayon Messie?. Masyado kang mayabang kaya naiisip mo paring mas malakas ka kesa sa amin. Bilis na... Pagkakataon niyo na yan, para makaganti sa kanya. ", . sigaw niya sa mga kasamahan kaya hinawakan na ako sa dalawa kong kamay.

Halos maalog pa ang ulo ko sa tama ng kahoy na siyang dahilan ng pagdilim ng paningin ko pero naririnig ko pa ang mga sigaw ni Hind. Nagmamakaawang pakawalan ako at tigilan na ang pangbubogbog.

Sa daming suntok at sipa ang natamo ko, hindi ko na yun maramdaman pa kaya hindi na kataka takang nong bitawan nila ako, dahil sa takot sa mga dumating, naramdaman ko ang mga batong tumama sa katawan ko.

" Messie... " sigaw ng familiar na boses. Kahit malabo na ang paningin ko, I saw Dada Mar lifting me, while cursing nonestop. Even Dada Rain is calling me , making me open my eyes. Pero hindi ko magawa gawa.

" Da....da....Hi....Hind...Ke....Ken...okay??", . nahihirapan man pero sinisikap kong masabi yun kanila. Dada Rain is crying. Telling me to be strong and dont leave them. Masakit ang ulo ko, sa subrang sakit nito, ..parang mamatay na ako ano mang oras nito.

" Messie please... Malapit na tayo sa hospital Palangga.",

" Mar... Please... Let her live.. Siya nalang ang mayroon ako.. Please Mar..", naiiyak na sabi ni Dada Rain.

Nakaya kong idilat ang mata ko. Naaninag ko ang maputing dingding. At mga nurses na nangmamadali.

" Da.....Dada...", tanging nasabi ko at hindi na alam ang sumunod pang nangyari sa gabing yun.