ชมพลอยแม่เลี้ยงเดี่ยว #3
1112 Words
หลังจากสองหนุ่มเดินไป ชมพลอยก็ถอนใจอย่างโล่งอก ใครจะกล้าไปกินข้าวกับคุณปรมัตถ์ หน้าตาดุ แถมไม่เคยยิ้มเลย ไม่เห็นใจดีแบบท่านประธานกับคุณเล็กเลย
เธอจะต้องได้ทำงานกับเขาโดยตรง แค่คิดก็ไม่อยากทำแล้ว อีกหน่อยท่านประธานก็จะสละตำแหน่งให้คุณปรมัตถ์ลูกชายคนโต หวังว่าเขาจะเอาการเอางาน และเก่งอย่างที่ท่านประธานหวังไว้นะ
หลังจากชมพลอยออกมาจากห้องทำงานของปรมัตถ์ เธอก็โทรลงไปที่แผนกออกแบบ
“สวัสดีค่ะพี่มาลี”
(สวัสดีค่ะน้องพลอย โทรมามีอะไรให้พี่รับใช้คะ)
“รับใช้อะไรกันคะพี่มาลี พอดีว่าที่ประธานบริษัท คุณปรมัตถ์น่ะค่ะ ท่านอยากให้พี่มาลีตั้งทีมทำซับแบรนด์ขึ้นมาค่ะ ท่านอยากได้สินค้าชิ้นเล็กๆ น่ารัก ราคาจับต้องได้มากขึ้นค่ะ อยากให้พี่มาลีหานักออกแบบมาทำโปรเจกต์นี้สามคน รบกวนพี่มาลีประสานงานให้ด้วยนะคะ”
(ได้ค่ะ แตกไลน์เป็นซับแบรนด์นะคะ แล้วระยะเวลาในการร่างแบบ ท่านได้บอกไหมคะว่าวันไหน)
“ใช่ค่ะพี่มาลี เจ็ดถึงสิบวันพอไหมคะ ถ้านักออกแบบไม่พอ พี่มาลีบอกฝ่ายบุคคลรับคนเพิ่มได้นะคะ เพราะพี่ต้องไปดึงมาจากทีมอื่นด้วยค่ะ ถ้าแบบเสร็จ พี่มาลีส่งขึ้นมาเลยนะคะ”
(น่าจะได้รับนักออกแบบเพิ่ม เพราะน้องพลอยก็รู้ว่า แค่นี้งานก็ทำไม่หวาดไม่ไหว เพราะต้องเตรียมคอลเลกชันใหม่ด้วยค่ะ)
“พี่มาลีต้องการกี่คนก็แจ้งฝ่ายบุคคลได้เลยค่ะ บอกว่าเป็นคำสั่งคุณปรมัตถ์”
(ขอบคุณค่ะน้องพลอย ว่างๆ ไปทานข้าวกันค่ะ ไม่ได้คุยกันนานแล้ว)
“ได้ค่ะ พี่มาลีนัดมานะคะ”
ชมพลอยคุยต่ออีกสักพักจึงรีบวางสาย เพราะเอกสารกองสุมตอนนี้เยอะมาก ทำงานไปจนลืมเวลาทานข้าวเที่ยง เธอจึงหยิบเอากระเป๋าเงินพร้อมโทรศัพท์เดินเข้าลิฟต์ลงไปทานข้าวที่โรงอาหาร กลับขึ้นมาทำงานต่อ ท่านประธานก็เรียกเข้าไปพบ เพื่อหาเอกสารการสั่งซื้อจากดูไบ ซึ่งทางนั้นแจ้งมาว่าอยากสั่งสินค้าเพิ่มอีก แต่อยากให้ทางนี้ลดราคาลงให้อีกได้หรือเปล่า เพราะจะสั่งเพิ่มล็อตใหญ่ สินค้าของที่นี่แบบสวยกว่าที่อื่น และส่งของเร็ว
“เอกสารได้แล้วค่ะท่านประธาน”
“ดีมาก ถ้าตาใหญ่กลับเข้ามาแล้ว เรียกเขามาพบผมด้วยนะ”
“รับทราบค่ะ”
“ทางโน้นไว้ใจเรามากขนาดนี้ ตลาดตะวันออกกลางสำคัญมาก ยังไงถ้าผมไม่อยู่แล้ว ฝากคุณช่วยดูแลเรื่องนี้ด้วยนะ”
“ค่ะ ท่านประธานจะให้ดิฉันนัดประชุมกับฝ่ายขายเลยไหมคะ... คุณปรมัตถ์จะประชุมวันจันทร์หน้าค่ะ”
“ประชุมพร้อมกันเลยก็ได้ จะได้ไม่ต้องแจ้งหลายรอบ คุณไปทำงานต่อเถอะ อย่าลืมส่งอีเมลตอบกลับด้วยนะ”
“รับทราบค่ะท่านประธาน”
ปรมัตถ์เดินผ่านหน้าโต๊ะของชมพลอย หลังกลับมาจากไปทานข้าวกับน้องชาย
“คุณปรมัตถ์คะ ท่านประธานเรียกพบค่ะ” ชมพลอยเรียกปรมัตถ์ไว้
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ท่านจะคุยกับคุณเรื่องส่งออกค่ะ ท่านรออยู่ค่ะ”
“ครับ”
ก๊อก! ก๊อก!
ปรมัตถ์เคาะประตูก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของพ่อตัวเอง
“คุณพ่อมีอะไรครับ เห็นคุณพลอยบอกมีเรื่องจะคุยกับผม”
“เอาเอกสารนี่ไปแล้วศึกษาดู ทางดูไบสั่งสินค้ามาเพิ่ม แต่เขาขอราคาลดลงกว่านี้ได้หรือเปล่า ลูกค้ารายใหญ่สั่งกันมานาน”
“ได้ครับ ผมจะเรียกประชุมอาทิตย์หน้าพอดี จะได้คุยรายละเอียดกับทีมฝ่ายขายและการตลาดเลยครับ”
“พ่อดีใจนะ ที่แกกลับมาช่วย... ทำงานกับหนูพลอยมีปัญหาอะไรหรือเปล่า อยากได้อะไรเพิ่มอีกไหม ถ้างานมันเยอะขึ้น เพราะเห็นบอกจะทำซับแบรนด์ ลูกอยากได้ผู้ช่วยเลขาเพิ่มไหมล่ะ จะได้มีคนมาช่วยหนูพลอยอีกแรง”
“ขอผมคิดดูก่อนนะครับ เพราะปกติคุณพ่อใช้คุณพลอยคนเดียว”
“เธอทำงานเก่ง แต่กลัวจะเหนื่อยเกินไป มีเลขาดีก็เท่ากับได้เมียดี เพราะเลขาเป็นทุกอย่าง ทั้งแขน ขา มันสมอง คอยซัปพอร์ตทุกเรื่อง... รักษาเธอไว้ให้ดีล่ะ”
“ครับ คุณพ่อมีอะไรอีกหรือเปล่าครับ”
พ่อของเขาเปรียบเทียบจนเขาต้องคิดตามจนเห็นภาพเลย
“ตาเล็ก แกก็พยายามเกลี้ยกล่อมให้น้องมาทำงานบ้าง จะได้แบ่งงานกันไปทำ”
“ผมจะพยายามครับ ถึงเวลาน้องคงเข้ามาเอง”
“ฝันกับมันสิ มันน่ะกะล่อนจะตายไป” คุณสุธรรมทำหน้าเอือมระอากับลูกชายคนเล็กที่ยังลอยไปลอยมาอยู่
“ผมขอตัวไปทำงานต่อนะครับ”
“พ่อนัดประชุมใหญ่วันศุกร์ เรื่องแต่งตั้งแกเข้ารับตำแหน่งแทนพ่อ ไปเตรียมตัวมาให้ดีล่ะ พ่อจะได้ออกเดินทาง อยากพักเต็มทีแล้ว”
ฟังจบ ปรมัตถ์ก็ขอตัวเดินออกจากห้องไป เพื่อกลับไปเรียนรู้งานต่อที่ห้องของตัวเอง
ไม่นานนักชมพลอยก็เอาของว่างเข้าไปให้ปรมัตถ์ในห้องตามหน้าที่
“คุณอยากได้ผู้ช่วยไหมครับพลอย” ปรมัตถ์ถามขึ้น หลังจากนั่งคิดเรื่องนี้สักพัก เพราะเขามีหลายโปรเจกต์เหลือเกินในหัวตอนนี้
“คุณปรมัตถ์ถามทำไมคะ” ชมพลอยถามขึ้นมาอย่างสงสัย ว่าทำไมอยู่ดีๆ เขาถึงถาม
“งานคุณหนักเกินไปหรือเปล่าครับ”
ชายหนุ่มซักถามหญิงสาวอย่างอยากรู้ เพราะเขาจะได้ตัดสินใจว่าจะเพิ่มเลขาหรือหาผู้ช่วยดีหรือเปล่า ถ้าเขาได้ทำงานเต็มตัว เขาคงมองภาพชัดเจนกว่านี้ ตอนนี้ยังไม่ได้ปฏิบัติการจริง รอดูก่อนละกัน
“ถ้ามีผู้ช่วยแล้ว คุณจะลดเงินเดือนฉันไหมคะ”
“ไม่ลดครับ มีที่ไหนที่เงินเดือนลด ปกติเขามีแต่เพิ่มกัน” ปรมัตถ์ได้ยินก็ยกยิ้มมุมปากขึ้นมาอย่างเอ็นดูในความซื่อของเธอ
“ถ้าไม่ลด ก็ตามใจคุณปรมัตถ์เลยค่ะ ฉันยังไงก็ได้ ปกติทำกับท่านประธาน ฉันก็ทำเองหมดทุกอย่างค่ะ”
“งั้น... ขอผมคิดดูก่อนนะ”
“ค่ะ ฉันขอตัวไปทำงานต่อนะคะ”
ชมพลอยค้อมศีรษะก่อนจะเดินออกมาจากห้องทำงานปรมัตถ์
- Writer
