กามเทพล่ามรัก

“คุณแม่ขา” เสียงเรียกที่ดังมาก่อนเจ้าตัวจะมาถึง เรียกรอยยิ้มจากคนเป็นแม่ให้หันไปมอง เด็กหญิงตัวเล็กเดินดุกดิกเข้ามาในครัว เพราะได้กลิ่นหอมจากอาหารที่แม่ของเธอกำลังขะมักเขม้นทำอยู่ เธอใช้จมูกสูดดมกลิ่นพร้อมทำปากจู๋อย่างน่ารักน่าชังในสายตาคนเป็นแม่ “คุณแม่ขา ทำอะไรอยู่คะ” ถามอย่างอยากรู้อยากเห็นพร้อมกับชะเง้อคอขึ้นดู “คุณแม่ขาทำข้าวผัดให้ลูกหมูอยู่ค่ะ” “พรีมไม่ใช่ลูกหมูเสียหน่อย งอนแล้วนะคะ” เด็กหญิงทำหน้างอนที่โดนล้อว่าลูกหมู “โอ๋ๆ … คุณแม่พูดเล่นค่ะ เสร็จแล้วค่ะ ไปนั่งรอเลยค่ะ ลูกสาวคนสวยของแม่” “น่าทานมากเลยค่ะ น้องพรีมจะทานให้เกลี้ยงเลยค่ะ” เรื่องกินขอให้บอก น้องพรีม คนนี้สู้ตาย ตอนนี้เธอโตพอที่จะทานข้าวเองได้แล้ว แต่ก็มีบ้างที่คนเป็นแม่ต้องช่วยเหลือ “เก่งมากเลยค่ะ ทานเสร็จแล้วก็ไปอาบน้ำนอนนะคะ พรุ่งนี้หนูต้องไปโรงเรียน” “ค่ะ คุณแม่ก็ทานเยอะๆ นะคะ จะได้สวยๆ เหมือนน้องพรีม” น้องพรีมส่งสายตาวิ้งให้คนเป็นแม่อย่างน่ารัก “ช่างพูดจริงนะลูกแม่ แบบนี้จะไม่ให้รักให้หลงยังไงไหว” “น้องพรีมรักคุณแม่ขาค่ะ” “คุณแม่ขาก็รักน้องพรีมค่ะ” ชมพลอย นั่งมองเด็กหญิงตัวน้อยที่กำลังเคี้ยวตุ้ยๆ ด้วยความรู้สึกมีความสุข น้องพรีมหรือเด็กหญิงลักษณ์นารา ตอนนี้อายุสามขวบกว่ากำลังจะเข้าสี่ขวบ ลูกเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมี ถ้าไม่มีน้องพรีมเธอคงจะไม่มีแรงสู้มาจนถึงทุกวันนี้ แม้จะโดนคนประณาม โดนดูถูกว่าไม่มีสามี แต่การเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวก็ไม่ได้เลวร้ายนัก น้องพรีมเป็นเด็กดีน่ารัก เลี้ยงง่าย ร่าเริง เธอโชคดีที่หลังเรียนจบก็ได้เข้าทำงานในบริษัทมั่นคง แถมเงินเดือนก็สูงกว่าที่อื่น สวัสดิการก็ดีมากจนเธอคิดว่าจะทำไปจนกว่าจะทำไม่ไหวเลย ท่านประธานหรือคุณท่านก็ใจดีมีเมตตา บ่อยครั้งที่เธอต้องลางานมาดูแลน้องพรีมเวลาไม่สบาย แต่คุณท่านก็อนุญาตให้เธอลางานได้ “คุณแม่ขาน้องพรีมอิ่มแล้วค่ะ” “เก่งมากๆ เลยค่ะ เดี๋ยวคุณแม่เก็บจานแล้วจะพาขึ้นข้างบนนะคะ” “ค่า” หลังจากเก็บกวาดทำความสะอาดครัวเรียบร้อย เธอก็อุ้มน้องพรีมเดินขึ้นข้างบน “แม่จะอุ้มหนูไม่ไหวแล้วนะคะ” บ่นลูกลิงที่เกาะอยู่บนเอวหนึบอย่างไม่จริงจังนัก “ให้น้องพรีมเดินก็ได้ค่ะคุณแม่ขา” “ไม่เป็นไรค่ะ ถึงห้องเราแล้ว นั่งพักก่อนนะลูก เดี๋ยวคุณแม่ขาเตรียมชุดนักเรียนกับกระเป๋าให้ก่อนนะคะ” “ค่ะคุณแม่” หลังจากเตรียมของเสร็จ เธอก็พาน้องพรีมเข้าไปอาบน้ำอุ่นที่เตรียมไว้รอแล้ว กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็กินเวลาเกือบยี่สิบนาที หลังจากใส่ชุดนอนเสร็จ เธอก็พาน้องพรีมขึ้นเตียง ก่อนจะหยิบนิทานเล่มโปรดมาอ่านให้ฟัง จนน้องพรีมหลับ ชมพลอยจึงเดินเข้าไปอาบน้ำ ก่อนจะมานอนข้างน้องพรีมและหลับไปด้วยกัน นี่เป็นกิจวัตรที่คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวทำจนติดเป็นนิสัย … ณ ฮาวาย ชายร่างสูงใหญ่กำลังนอนอาบแดดอยู่หน้าบ้านพัก ในมือเขากำลังกำขวดเบียร์อยู่ ปรมัตถ์ ปิยภัคโภคิน เขามาใช้ชีวิตอยู่ลอสแอนเจลิสตั้งแต่อายุสิบแปดปี จนถึงตอนนี้อายุสามสิบ หลังจากเรียนจบเขาก็ทำงานที่นี่ต่อเลยโดยไม่ยอมกลับเมืองไทย ก่อนจะมาเที่ยวฮาวาย เขาทำเรื่องลาออกเรียบร้อยแล้ว มาเที่ยวกับเพื่อนสาวคนสนิทที่คบหากันมาได้หลายเดือน หลังจากเธอตามตื๊อเขามาหลายปี เธอเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีที่มาเรียนต่อที่นี่ ครอบครัวเธอที่เมืองไทยก็ถือว่ามีหน้ามีตา เพราะแม่เป็นแม่เลี้ยงในตัวเมืองเชียงใหม่ เป็นเจ้าของร้านเพชรที่เปิดมานานค่อนข้างมีชื่อเสียง “คุณใหญ่มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ ญาตื่นขึ้นมาไม่เจอ คิดว่าคุณไปเล่นเซิร์ฟเสียอีก” เธอเดินเข้ามาคลอเคลียอยู่กับแขนเขาอย่างออดอ้อน “ยังขี้เกียจอยู่เลยครับ ญาล่ะ ทำไมตื่นเช้า” ปรมัตถ์นั่งให้เธอลูบไล้เขาอย่างที่เธอชอบทำ ก่อนจะยกขวดเบียร์ขึ้นมาดื่ม เธอเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ ชอบแต่งตัวเซ็กซี่ซึ่งนั่นคือสิ่งที่เขาชอบ เนื้อตัวขาวเหมือนหยวกของเธอ อกอวบที่ล้นออกมาจากเสื้อคล้องคอที่เธอสวมใส่อยู่ตอนนี้ เธอเป็นผู้หญิงร้อนแรงเรื่องบนเตียง เราเข้ากันได้ดี ตาของเขามองออกไปทางทะเล เขาวางแผนจะกลับประเทศไทยหลังจากทริปนี้ เพราะพ่อของเขาโทรตามตัวทุกวัน ท่านอยากให้เขากลับไปรับตำแหน่งประธานบริษัท เพราะตอนนี้ท่านจะเข้าหกสิบสี่ปีแล้ว อยากวางมือจากธุรกิจเสียที น้องชายของเขาก็ไม่ยอมเข้าไปช่วยงานที่บริษัท “เช้าอะไรกันคะ นี่มันบ่ายแล้วนะคะ” “ผมลืมหยิบนาฬิกามา คุณจะไปเล่นน้ำเหรอครับ” “ยังค่ะ ญาหิว เราไปหาอะไรกินกันดีไหมคะ” “ครับ เดี๋ยวขอผมไปเปลี่ยนชุดก่อน” “ค่ะ” ญาริดามองชายคนที่เธอหลงรักด้วยสายตาหลงใหล ปรมัตถ์ลูกชายคนโตของคุณ สุธรรม เจ้าของบริษัทจิวเวลรี่ชื่อดังของเมืองไทย เธอหลงเสน่ห์เขาตั้งแต่เจอกันในคลาสเรียน เขาช่างหล่อเหลา รูปร่างสูงใหญ่เกินมาตรฐานชายไทย ใบหน้าคมเข้มดูดียิ่งกว่าดารานายแบบ เธอเพียรพยายามตามจีบเขามาหลายปี เริ่มจากความเป็นเพื่อนที่เป็นคนไทยมาอยู่ต่างประเทศด้วยกัน จนล่าสุดเขาบอกจะให้โอกาสเธอ ลองคบกันมากกว่าเพื่อนแต่ยังไม่ใช่แฟน เพราะเขาบอกถ้าไม่คลิกก็สามารถกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกได้