คุณแม่ขาของน้องพรีมคนสวย #1
1098 Words
สุธรรมยังมาทำงานปกติ ตอนนี้เขาเร่งเคลียร์งานเพื่อส่งต่อให้ลูกชายอย่างเป็นทางการ ทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาตามมา
“ชมพลอย เอาเอกสารการประชุมของฝ่ายผลิตเข้ามาให้ผมด้วยนะ”
สุธรรมกดอินเตอร์คอมออกไปหาเลขาที่ทำงานด้วยกันมาหลายปี เธอมาฝึกงานที่นี่ พอเขาเห็นว่าผลการเรียนเธอดีจึงรับให้เข้าทำงานต่อเลยหลังเรียนจบ
“ได้ค่ะท่านประธาน” ชมพลอยลุกขึ้นยืนแล้วรีบหยิบแฟ้มเอกสารที่ตัวเองเตรียมไว้ขึ้นมา
ก๊อก! ก๊อก!
ชมพลอยเคาะประตู ก่อนจะหอบแฟ้มเอกสารที่ท่านประธานต้องการเข้าไปด้วย
เธอเคารพท่านประธานเสมือนพ่อคนที่สองของเธอ ท่านเป็นคนใจดี ช่วยเหลือเธอในยามตกทุกข์ได้ยากหลายต่อหลายครั้ง
“ชมพลอยผมมีเรื่องจะแจ้งคุณ”
“เรื่องอะไรคะ” เธอรอฟังว่าท่านประธานจะแจ้งเรื่องอะไร เพราะปกติเธอเป็นคนดูแลตารางงานของท่านทุกอย่าง
“ผมจะให้ลูกชายคนโตเข้ามาเรียนรู้งาน รบกวนคุณช่วยสอนงานเขาด้วยนะ” สุธรรมพูดฝากฝังลูกชายคนโต ที่จากบ้านไปหลายปี กำลังจะเดินทางกลับมาเมืองไทย หวังเหลือเกินว่าปรมัตถ์ลูกชายคนโตจะไม่ทำให้ผิดหวัง
“เอ่อ… จะดีเหรอคะ”
เธอถึงกับไปไม่เป็น เพราะเคยได้ยินเรื่องราวที่ท่านประธานบ่นให้ฟังเรื่องที่เขาไม่ยอมกลับบ้าน แล้วทำไมรอบนี้ถึงได้ตกลงได้นะ
แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะท่านประธานอายุมากแล้ว สมควรได้พัก หลังจากทำงานหนักมานาน
“ดีสิ... ผมมองไม่เห็นใครแล้วล่ะ คุณทำงานเป็นเลขาผมมาหลายปี... ลูกชายผมอาจจะดื้อสักหน่อย แต่คิดว่าคุณน่าจะปราบเขาได้”
“ดิฉันไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอกค่ะ เกรงว่าจะมีปัญหาหรือเปล่าคะ”
ชมพลอยยังพูดถ่อมตัว เพราะยังไม่เคยเจอหน้าเขาตัวเป็นๆ เคยได้ยินแต่กิตติศัพท์ของเขา ผ่านท่านประธาน ซึ่งท่านชอบบ่นให้ฟังเสมอ เรื่องที่เขาไม่ยอมกลับมาช่วยทำงาน
“ผมยกให้คุณเป็นพี่เลี้ยงเขาได้เต็มที่เลย ไม่ต้องเกรงใจนะ... ช่วยผมหน่อย ผมอยากพัก สุขภาพผมไม่ค่อยดีแล้ว”
“ดิฉันจะพยายามค่ะ”
พอได้ยินท่านพูดแบบนี้ คนที่ปฏิเสธคนอื่นไม่เป็น และชอบเห็นอกเห็นใจคนอื่นอยู่เสมอจึงรับปากออกไป เพราะสงสารอยากให้ท่านได้พักผ่อน
“ขอบใจมากนะ ผมจะขึ้นเงินเดือนให้คุณอีก”
“ขอบคุณท่านมากนะคะ”
หญิงสาวยกมือไหว้ท่านประธานด้วยความนอบน้อม
“ผมยินดี คุณสมควรได้รับ เพราะเลขาที่เก่งแบบคุณหายาก... แล้วตัวแสบเป็นยังไงบ้างล่ะช่วงนี้ ดื้อหรือเปล่า” สุธรรมถามข่าวน้องพรีมลูกสาวของเลขา เพราะเคยเห็นหน้าสองสามครั้ง
“น้องพรีมก็ดื้อเหมือนเดิมค่ะ ตอนนี้แกโตขึ้นก็จะแสบขึ้นไปอีกแบบ”
“ผมอยากมีหลานแบบหนูพรีมบ้างจัง มีลูกชายสองคนก็ไม่เคยคบผู้หญิงจริงจัง ยิ่งคนน้องไม่รู้มันหายหัวไปไหน ติดต่อก็ไม่ได้มาเป็นเดือนแล้ว สงสัยจะไปขึ้นเขาที่ไหน เพราะโทรไปเป็นไม่มีสัญญาณ”
“ขอบคุณมากนะคะท่านประธานที่เมตตาดิฉันและลูกมาโดยตลอด ถ้าไม่ได้ทำงานที่นี่ดิฉันก็ไม่รู้ว่าเราสองคนแม่ลูกจะลำบากแค่ไหน”
“คุณเป็นคนขยัน ตั้งใจทำงาน ผมต้องสนับสนุนคุณอยู่แล้ว... อย่าลืมนะ เรื่องฝึกงานให้ลูกชายผม” ท่านประธานเอ่ยย้ำอีกรอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ค่ะท่านประธาน”
“ไปทำงานต่อเถอะ ใกล้จะได้เวลาเลิกงานแล้ว คุณจะต้องรีบกลับไปรับเจ้าตัวแสบไม่ใช่เหรอ”
“ตอนนี้แกเข้าโรงเรียนแล้ว ดิฉันเลยจ้างพี่กิ่งคนข้างบ้านให้คอยดูแลแกหลังเลิกเรียนค่ะ”
“มีรถรับส่งจากโรงเรียนใช่ไหม”
“ค่ะ โรงเรียนอยู่ถัดไปสามซอยค่ะ”
“อืม แบบนั้นก็ดีนะ”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ อ้อ! ลืมถามค่ะ ท่านประธานจะให้ดิฉันจัดห้องให้ลูกชายท่านใหม่ไหมคะ”
“ผมให้ช่างมาทำให้แล้ว ตอนนี้กำลังตกแต่ง น่าจะแล้วเสร็จวันนี้แหละ เป็นห้องใหญ่ที่อยู่ตรงขวามือที่คุณเห็นนั่นแหละ ลูกชายผมเขาชอบห้องทำงานใหญ่ๆ แล้วก็ตกแต่งหรูหรา”
“อ๋อ… ค่ะ”
ชมพลอยค้อมศีรษะให้ท่านประธาน ก่อนจะเดินออกไปทำงานต่อ อีก สองชั่วโมงกว่าก็จะเลิกงานแล้ว คิดถึงลูกสาวแล้วทำให้เธอกระปรี้กระเปร่า อยากกลับไปฟัดแก้มนิ่มเหลือเกิน
ชมพลอยพิมพ์งานเสร็จ เธอจึงนั่งเรียงลำดับความสำคัญ ว่าอันไหนต้องรีบใช้ จนเสร็จ ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู ได้เวลาเลิกงานพอดี จึงเดินไปเข้าลิฟต์เพื่อกลับบ้าน
จากที่ทำงานไปบ้านเดินทางด้วยรถไฟฟ้าแป๊บเดียวก็ถึง พอลงรถไฟฟ้าก็เดินอีกประมาณแปดถึงสิบนาทีจึงถึงบ้าน
“คุณแม่ขามาแล้ว น้องพรีมคิดถึงค่ะ”
เด็กหญิงวิ่งออกมารับแม่ หลังพี่เลี้ยงที่ดูแลกันมาสามปีกว่า พาเดินออกมาหน้าบ้าน เพราะรู้ว่าเวลานี้ชมพลอยจะกลับถึงบ้าน ช้าบ้างบางวันแต่ไม่เกินสิบนาที เพราะถ้าช้ากว่านั้น ชมพลอยจะโทรมาแจ้งล่วงหน้าก่อน
“คุณแม่ขาก็คิดถึงน้องพรีมเหมือนกันค่ะ อาบน้ำแล้วเหรอคะ ตัวหอมเชียว... พี่กิ่งอาหารเย็นเราค่ะ พอดีพลอยเดินผ่านร้านป้าใจ เห็นอาหารมีแต่เมนูที่ชอบค่ะ”
“เดี๋ยวพี่เอาไปเก็บในครัวก่อนนะคะ พี่อาบน้ำให้น้องพรีมแล้วค่ะ พอดีวันนี้เล่นสีมา ตัวเลอะเชียว”
“ขอบคุณค่ะพี่กิ่ง ไปค่ะเข้าบ้านกันดีกว่า”
“อุ้มค่ะ” เด็กหญิงกางแขนออกให้คนเป็นแม่อุ้มขึ้นมา
“มาค่ะ อึ๊บ!”
ชมพลอยอุ้มน้องพรีมเดินเข้าบ้านไป โดยมีกิ่งเดินถือถุงอาหารตามหลังมาด้วย
“น้องพรีมอยู่กับป้ากิ่งก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณแม่ขาไปเปลี่ยนชุด ลงมาทำอาหารให้น้องพรีมค่ะ... พี่กิ่งคะฝากน้องพรีมด้วยนะคะ”
ชีวิตที่มีความสุขแบบเรียบง่ายผ่านไปในแต่ละวัน วนลูปอยู่แบบนี้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา
…
- Writer
