วันต่อมาชมพลอยมาทำงานด้วยใจเลื่อนลอย หลังจากได้ยินเพ็ญพักตร์พูดใส่ตัวเองตอนนั่งทานข้าวเมื่อวาน ว่าจะไม่คิดอะไรกับเรื่องนี้ แต่มันก็อดคิดไม่ได้ ในเมื่อตอนนี้ความสัมพันธ์เธอกับเขามันมากกว่าเลขากับเจ้านาย
เธอมีสิทธิ์หึง หวง หรือโกรธเขาหรือเปล่านะ ทำไมถึงรู้สึกเจ็บปวดที่เห็นปรมัตถ์ไปกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ หรือเธอจะรักผู้ชายคนนี้เข้าให้แล้ว
เธอกำลังนั่งเหม่อจมอยู่กับความคิด จนไม่รู้ว่าปรมัตถ์มายืนตรงนี้นานแล้ว ดีที่แต่เช้ามานี้ปรมัตถ์ต้องออกไปพบลูกค้าชาวต่างชาติ เขาไม่ได้ให้เธอตามไปด้วย เพราะสิ้นเดือนแบบนี้งานเธอจะยุ่งมากกว่าปกติถึงเท่าตัว
พักเที่ยงเธอจึงลงไปทานข้าวที่โรงอาหารตามปกติ แต่ก็มิวายโดนแขวะจากสองสาวนั้น
“พลอยคิดอะไรอยู่ครับ หืม? ไม่สบายหรือเปล่า” ปรมัตถ์เดินมาหยุดหน้าโต๊ะทำงานของเธอนานแล้ว แต่เพราะเจ้าตัวมัวแต่เหม่อลอย หน้านิ่วคิ้วขมวดจึงไม่ทันได้เห็นว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียว
“
