Naramdaman ko ang pag-agos ng pamilyar na mainit at malapot na pulang likido mula sa sugat sa aking tagiliran. Tila bumalik sa aking alaala ang huling sandali ng aking unang buhay bilang si Liezel Roxas. Ang labis na hirap na dinanas ko bago ako unti-unti na binabawian ng buhay.
Napagdaanan ko man ito ay hindi mababasan nito ang matinding sakit na nararamdaman ko ngayon. Nanginginig ko pa hinawakan ang sugat ko na patuloy na pag-agos ang dugo.
K-Katapusan ko na ba...?
"Bwahahaha!" patuloy na pagtawa ng taong gumawa nito sa akin.
Wala ako makitang kahit anong pagsisisi sa kanyang mga mata. Tila ba sanay na sanay siya na pumatay.
Itinaas niya muli ang kanyang kamay na may hawak na patalim ay inakma na isaksak sa aking dibdib. Pinanuod ko lang ang paglapit muli ng talim nito sa aking mis
