“ว่าไงครับจะเข้าไปคลินิกให้หมอตรวจดูอาการมั๊ย หรือไม่งั้นบ้านคุณอยู่ไหน ผมจะไปส่งเอง”
มณีรัชดาพยายามทรงกายลุกขึ้นยืนแล้วหล่อนก็ยืนได้ “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันคงไม่เป็นอะไรมากอย่างที่บอก ขอบคุณมากนะคะที่คุณเบรกไว้ทัน”
เมื่อหล่อนไม่ยอมเรียกร้องค่าเสียหายชายหนุ่มเจ้าของรถจึงเอ่ยถาม
“ข้าวของเสียหายมั้ยและผมจะช่วยค่าทำขวัญให้ครับ” มณีรัชดาชื่นชมในใจ คิดว่าคนประเภทนี้หาได้ยากมากในสังคมปัจจุบันที่มีน้ำใจเอื้ออารีและหล่อนจึงยิ้มให้เขา เมื่อรู้สึกว่าตัวเองเดินได้แล้ว หลังจากที่ตกใจอยู่นานพอสมควร
“คุณอยากจ่ายค่าทำขวัญหรือคะ ก็ได้ค่ะ ฉันเรียกห้าร้อย ไว้เป็นค่ายานวดแก้ฟกช้ำ กับทิงเจอร์ไอโอดีน”
หล่อนเงยหน้าตอบเขา ชายหนุ่มเจ้าของรถ เหลือบใบหน้ามองจ้องหล่อนเพิ่งเห็นชัดเต็มตาว่าหญิงสาวที่รถของเขาเฉี่ยวชนมีความสวยคนหนึ่ง เพราะมีใบหน้าหวานรูปไข่สูงระหงบอบบางไว้ผมยาวเคลียบ่า
จึงแนะน
