เรียกที่รักก็ได้นะ
1195 Words
“ อ้าว คุณปราณ มาได้ยังไงคะ ” อันดาร้องทักทายทันทีที่เห็นร่างสูงใหญ่มายืนยิ้มอยู่หน้าร้าน ก่อนที่จะมีพนักงานในร้านเดินมาตามเธอที่หลังร้านว่ามีเพื่อนมาหา เขาส่งยิ้มสดใสให้เช่นเคย
“ ผมอยากมากินอาหารทะเลสด ๆ ครับ แล้วก็ อยากเห็นหน้าอันดาด้วย ”
ประโยคท้ายเขากล่าวกับตัวเองแล้วยิ้มเขินอยู่คนเดียว แต่อาการนั้นก็ไม่หลุดรอดสายตาเจ๊พิมพร สาวใหญ่ผู้ชอบจับเด็กหนุ่มมากินเป็นอาหารผู้เป็นเจ้าของร้านไปได้ เธอจับจ้องไปยังพ่อหนุ่มรูปหล่อไม่วางตา ก่อนจะหันมาถามอันดาผู้เป็นพนักงานในร้านยิ้ม ๆ
“ ใครเหรออันดา แฟนเหรอ ล้อหล่อ ” ทันทีที่ได้ยินคำว่าแฟน ปราณรีบส่งยิ้มให้เจ๊พิมพรทันทีอย่างถูกใจ อันดายิ้มแล้วส่ายหน้า
“ ไม่ใช่จ้า เพื่อนเรียนคณะเดียวกัน พึ่งย้ายมาจ้ะ ชื่อคุณปราณ คุณปราณนี่เจ๊พิมพร เจ้าของร้านนี้จ้ะ ”
“ สวัสดีครับเจ๊พิมพร ” เขายกมือขึ้นทำความเคารพพร้อมรอยยิ้ม เจ๊พิมพรรีบเดินนวยนาดเข้ามาใกล้ทันที พร้อมยกมือขึ้นประคองมือใหญ่ที่ยกขึ้นกระพุ่มไหว้ไว้ในมืออวบอ้วนของตัวเอง
“ สวัสดีมากจ้ะพ่อหนุ่ม แหม มือไม้อ่อนน่ารักเชียว หน้าตาเหมือนไม่ใช่คนแถวนี้ ขาวเชียว ไม่ใช่คนใต้เหรอ ”
“ พ่อผมคนใต้แต่ก็ไม่ดำครับ คุณย่ามีเชื้อจีน แม่ผมคนเหนือ ตัวขาวจั๊วะ ผมเลยกลายพันธุ์กลายเป็นคนใต้ที่ขาวตี๋ ”
“ อุ๊ย ความลงตัวของหลายเชื้อชาติ แล้วบ้านช่องอยู่ไหนล่ะจ๊ะ ”
พูดพลางเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าและร่างกายของเขาไปทั่ว ปราณพยายามตะครุบมือเธอไว้ให้อยู่นิ่ง ๆ อันดาส่ายหน้าระอากับความหื่นของเจ๊พิมพรแล้วหัวเราะแล้วเอ่ยตอบแทนปราณ
“ คุณปราณเป็นน้องชายนายหัวปราบจ้ะ ”
ทันทีที่ได้ยินชื่อนายหัวปราบ เจ๊พิมพรสะดุ้งเฮือก รีบดึงมือออกจากการลวนลามชายหนุ่มทันที แล้วถอยหลังมายืนหลบหลังอันดา
“ อ้าว ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะเจ๊ เมื่อกี๊ยังดี ๆ อยู่เลย ” อันดาเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย
“ ก็นายหัวปราบน่ะ เกลียดผู้หญิงอย่างกับอะไรดี ตั้งแต่แม่ทิ้งไปนั่นแหละ มีคนเขาลือกันด้วยนะว่าแกน่ะชอบจับผู้หญิงไปทรมานจนตาย ”
“ อะไรนะครับ ” ปราณสวนขึ้นทันทีที่ได้ยินข้อความน่าตกใจนี้ อันดารีบตัดบท
“ เจ๊ พอแล้วค่ะ ”
เจ๊พิมพรก็พอจะรู้ตัวว่าพลั้งปากพูดอะไรออกไปมากเกินแล้ว ประเดี๋ยวปากจะพาซวย รู้ถึงหูนายหัวปราบแกส่งคนมาฆ่า ได้ตายสงบก่อนจะกินเด็กครบร้อยเป็นแน่ จึงรีบเคลื่อนย้ายร่างอวบอัดออกไปในทันที
ปราณยังมองตามและติดใจในคำพูดของเจ๊พิมพร อันดาจึงดึงแขนเขาให้ไปนั่งที่โต๊ะ
“ อันดาครับ ที่เจ๊พิมพรพูดมันจริงเหรอ พี่ปราบเนี่ยนะ เอาผู้หญิงไปทรมานจนตาย ”
“ โอ๊ย คุณปราณ อย่าไปเชื่อเลยค่ะ เจ๊พิมพรน่ะ ได้ยินมาหนึ่งพูดไปสิบ ได้ยินมาสิบพูดไปร้อย เอานิยายอะไรด้วยไม่ได้หรอกค่ะ มาค่ะ คุณปราณอยากทานอะไรดี ทะเลเผาที่นี่สด ๆ อร่อย ๆ ทุกอย่างเลยนะคะ หรือจะอยากทานโป๊ะแตกแบบแซ่บ ๆ ซดน้ำร้อน ๆ ” เธอเสนอเมนูให้เขา ปราณจึงดึงสติกลับมาอยู่ที่เดิมได้
“ ถ้าอย่างนั้นเอามาทุกอย่างที่อันดาพูดเลยครับ ”
“ ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันไปจัดการให้ ” พักเดียวซีฟู้ดสด ๆ เผาร้อน ๆ น้ำจิ้มแซ่บ ๆ ชุดใหญ่ก็ถูกนำมาวางต่อหน้าปราณ
“ มาแล้ว ร้อน ๆ เลยค่า มีปู กุ้ง หมึก หอย รับรองอร่อยทุกอย่าง ”
“ โอ้โฮ น่ากินจังเลย ” ชายหนุ่มลากเสียงยาว ยิ้มจนตาหยี แล้วเขาก็รีบเอื้อมมือไปหยิบหอยเชลล์ตัวใหญ่ใช้ส้อมจิ้มแล้วส่งเข้าปากในทันที
“ โอ๊ยร้อน ! ” อันดารีบส่งน้ำให้ เขายกขึ้นดื่มแล้วอ้าปากระบายความร้อน หญิงสาวหัวเราะขำ
“ ก็อันดาพึ่งบอกไปเมื่อกี้ว่ามันร้อน ” ชายหนุ่มหันไปเห็นหน้าหวานนั้นหัวเราะสดใส เขาก็พลอยยิ้มและหัวเราะตามไปกับเธอด้วย
“ ทีหลังเวลาพูดกับผม เรียกตัวเองว่าอันดาแบบนี้นะครับ ดูเป็นกันเองดี แล้วก็น่ารักด้วย ” เธอตกใจ พึ่งรู้ตัวว่าเผลอเรียกแทนตัวเองว่าอันดาอย่างที่คุ้นชิน เลยยิ้มให้เขาแหย ๆ
“ มันเคยปากน่ะค่ะ ขอโทษทีนะคะคุณปราณ ”
“ ขอโทษทำไมล่ะครับ แล้วต่อไปนี้ก็เลิกเรียกผมว่าคุณปราณด้วย เรียกปราณเฉย ๆ ก็พอ ”
“ จะดีเหรอคะ ”
“ ดีสิครับ ถ้าเรียกปราณไม่ถนัด เรียกที่รักก็ได้นะ ” เขาพูดพร้อมส่งยิ้มทะเล้นมาให้ เธอหัวเราะ เขาชะโงกหน้าไปมองทะเลเผาด้านหน้า
“ กินได้ยังเนี่ย ”
“ ใจเย็น ๆ สิคะ นี่ ปูนี่น่าจะได้แล้วล่ะ ” เธอพูดพร้อมแกะเปลือกที่กะเทาะมาแล้วออกจนเหลือแต่เนื้อแล้วส่ง ให้เขา ชายหนุ่มยิ้มตาหยีตามแบบฉบับเขา
“ จิ้มน้ำจิ้มแล้วก็ป้อนด้วย ผมกลัวร้อน นะ นะค้าบ ” ยิ้มแล้วส่งเสียงมาอ้อนเหมือนเด็ก ๆ อันดาก็เลยต้องใจอ่อนทำตาม เขาอ้าปากรับแล้วหลับตาเคี้ยวประหนึ่งว่ามีความสุขที่สุดในสามโลก
“ อื้อหือ อร่อยมาก อร่อยที่สุดในโลก ” อันดาขำท่าทางของเขา ปราณเป็นคนเฟรนลี่ ตลก อยู่ใกล้แล้วสบายใจ
“ เอากุ้งด้วย แกะให้ผมด้วย ผมแกะไม่เป็น ”
“ นี่ เดี๋ยวต้องคิดค่าบริการเพิ่มนะเนี่ย ”
“ คิดก็คิดสิ ถ้าคิดแพงผมจะไปขโมยโฉนดรีสอร์ทพี่ปราบไปจำนอง เอาเงินมาจ่ายค่าบริการ จะให้บริการทั้งวันทั้งคืนเลย ”
“ ตลกแล้วคุณปราณ ”
“ ปราณ เฉย ๆ ”
“ ค่า ปราณเฉย ๆ ก็ปราณเฉย ๆ งั้นเดี๋ยวอันดาต้องไปทำงานแล้วนะคะ นั่งนานคนอื่นจะมองว่าอู้งานได้ ”
ปราณพยักหน้าแล้วยิ้ม
“ ครับ ผมจะรอนะ ว่าง ๆ ก็เดินมาแกะกุ้งให้ผมด้วย นะนะ อันดานะ ”
“ ค่า ” เธอตอบก่อนจะเดินจากไป แล้วปราณก็นั่งกินอาหารทะเลรอเธอจวบจนถึงเวลาเลิกงานประมาณห้าทุ่มกว่า เธอขับมอเตอร์ไซค์นำ เขาขับรถยนต์ตามไปส่งเธอที่บ้าน
ปราณจอดรถเลยบ้านเธอไปนิดหนึ่งก่อนจะเดินกลับมาหาเธอที่กำลังจะปิดประตูหน้าบ้าน
“ อ้าว ลงมาอีกทำไมคะ ”
“ มาให้อันดาบอกหลับฝันดี ” อันดาหัวเราะ
“ ฝันดีแน่ละ กินซีฟู้ดไปซะขนาดนั้น มีหวังได้ปวดท้องกลางดึกแน่ ๆ ”
“ อื้อหือ อวยพรซะ ก็มันอร่อยอะ ผมชอบ ยิ่งหอยนะ สด อร่อยมาก ๆ อยากชวนพี่ปราบออกไปทานบ้าง แต่ขานั้นไม่ค่อยอยากออกจากบ้าน ”
- Writer
