วันเวลาผ่านไปเกือบเดือนแล้วที่อันดาไปทำงานเพื่อใช้หนี้ให้กับนายหัวปราบ หลังจากเหตุการณ์วันนั้น เขาก็ไม่มายุ่งอะไรกับเธออีกเลย หรือไม่ก็อาจจะมาแล้วเข้าห้องไม่ได้เพราะพิธานมาติดที่ล็อคแม่กุญแจให้ เธอจะเจอเขาบ้างก็ตอนเช้าที่มาตรวจงานที่โรงยาง ซึ่งเขาก็จะส่งสายตาเชือดเฉือนมาให้อย่างเคย อันดาไม่สนใจ อยากทำอะไรก็ทำไป เธอมองผ่านดังเขาเป็นธาตุอากาศ
หญิงสาวยังคงตั้งใจทำงานงก ๆ ตีสองตื่นไปกรีดยางและทำงานที่โรงยางจนถึงเจ็ดโมงครึ่งแล้วจึงกินข้าว อาบน้ำ ไปเรียน หลังเลิกเรียนไปทำงานที่ร้านกาแฟของพิธานต่อจนสองทุ่มจึงได้กลับมาห้องพัก
เช้าวันศุกร์ อันดาตื่นไปกรีดยางตามปกติ วันนี้เธอรู้สึกวิงเวียนครั่นเนื้อครั่นตัวแปลก ๆ แต่ก็ยังฝืนทำงานจนกระทั่งไปนั่งรับประทานอาหารเช้าที่โรงยาง คนงานกรีดยางที่ตอนนี้พอสนิทสนมกล้าพูดกล้าคุยกันบ้างก็ทักขึ้น
“ คุณอันดา ทำไมห
