เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงเดินตรงเข้าหาแล้วช้อนอุ้มร่างบอบบางไปวางที่มุมห้องตรงกองที่นอน แล้วใช้ร่างสูงใหญ่ของตัวเองทาบทับไม่ให้เธอดิ้น มือใหญ่ตรึงมือเธอไว้เหนือศีรษะ เขากดปากลงไปประกบปากอวบอิ่มนั้นเพื่อไม่ให้ส่งเสียงร้อง แต่ไม่ได้สอดลิ้นเข้าไปเพราะมีประสบการณ์แล้วจากวันนั้น
อันดาพยายามดิ้นรนหนี แต่วันนี้ร่างกายมันสู้ไม่ไหว สู้ไม่ไหวจริง ๆ สุดท้าย หญิงสาวก็ทำได้แค่นอนนิ่ง ๆ แล้วปล่อยให้น้ำตาใสไหลออกทางหางตามากมายอย่างยอมแพ้
ทันทีที่พบว่าเธอนอนนิ่ง ๆ ปราบจึงเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อพบว่าเธอร้องไห้น้ำตาไหลพราก ๆ อย่างกับคนที่บ้านตาย เขาหงุดหงิดทันที
“ ร้องทำไม ทีไปแรดไปร่านไปเอากับคนอื่นทั่วยังไม่เป็นไรเลย ถ้าจะมีผัวเพิ่มอีกคนจะเป็นไรไป ”
เธอยังคงนิ่ง ได้กลิ่นทั้งแอลกอฮอล์ทั้งบุหรี่คละคลุ้งมาจากตัวเขา ปกติเขาก็พูดจาไม่รู้เรื่องไ
