รถเจ็ดที่นั่งของนายหัวปราบคันงาม ที่มีวิเชียรเป็นคนขับ ผู้เป็นนายนั่งด้านข้าง ส่วนเบาะหลังเป็นน้องชายสุดที่รักกับสาวงามหน้าตาคมเข้มที่พึ่งเป็นโจทก์หมาด ๆ ของนายหัว
ทันทีที่ถึงบ้านพักริมทะเลหลังงาม นายหัวปราบก็รีบเปิดประตูรถลงไปอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าอยู่ใช้อากาศหายใจร่วมกับคนบนรถบางคนไม่ได้ซึ่งอันดาก็รู้ดีว่าเป็นเธอ และเธอก็รู้สึกไม่ต่างกับเขาเท่าไรนัก เธอรีบลงจากรถและตรงไปยังรถจักรยานยนต์ของตนเพื่อจะขับกลับบ้าน ปราณวิ่งตามไป
“ อันดา ไปเรียนพร้อมกันสิครับ ”
“ ไปยังไงล่ะ แล้วมอเตอร์ไซค์อันดาจะทำไง ”
“อันดาไปอาบน้ำแต่งตัวรอผมที่บ้าน เดี๋ยวผมไปรับ นะครับ ” เธอนิ่งอยู่สักพักก็พยักหน้า
“ ถ้าอย่างนั้นก็ได้ เดี๋ยวอันดารีบไปก่อนนะ นี่ก็สายมากแล้ว ” หญิงสาวหันไปเจอวิเชียรกำลังเดินตรงมาก็ยกมือขึ้นไหว้ลา
“ อัน
