อีกประมาณยี่สิบนาทีถัดมา นายหัวปราบก็เดินออกมาจากห้องทำแผล วิเชียรกับปราณรีบวิ่งเข้าไปหา ส่วนอันดานั้นยังคงนั่งอยู่กับที่
“ นายหัวเป็นยังไงบ้างครับ ”
“ เย็บห้าเข็ม ”
“ อ้าว แล้วฝั่งนี้ทำไมมันบวม ๆ ด้วยล่ะ ” ปราณพึ่งจะได้สังเกตว่า ศีรษะอีกฝั่งที่ไม่ได้แตกมันก็ปูดออกมา
“ ก็ฝั่งนี้มันเอาถุงหอยตีก่อน แม่งยังไม่หนำใจ วิ่งไปเอาขวดมาตีอีก ” นายหัวปราบกระชากเสียงตอบ ปราณนั้นหัวเราะออกมา ส่วนวิเชียรนั้นขำแต่ก็กลั้นไว้สุดฤทธิ์ เพราะความเป็นลูกน้อง ไปขำเจ้านายก็เป็นการมิบังควร เขาจึงหาทางเลี่ยง
“ เดี๋ยวผมไปรับยาให้นะครับ ” ปราณล้วงกระเป๋าหยิบเงินส่งให้วิเชียร ใบหน้าเขายังเปื้อนยิ้ม นายหัวปราบหน้าตึง กระชากเสียงถามน้อง
“ ขำอะไรปราณ ขำมากนักหรือไง ”
“ โธ่พี่ ผมขอโทษ ”
“ แล้วยังไง ผู้หญิง
