When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
อีกประมาณยี่สิบนาทีถัดมา นายหัวปราบก็เดินออกมาจากห้องทำแผล วิเชียรกับปราณรีบวิ่งเข้าไปหา ส่วนอันดานั้นยังคงนั่งอยู่กับที่ “ นายหัวเป็นยังไงบ้างครับ ” “ เย็บห้าเข็ม ” “ อ้าว แล้วฝั่งนี้ทำไมมันบวม ๆ ด้วยล่ะ ” ปราณพึ่งจะได้สังเกตว่า ศีรษะอีกฝั่งที่ไม่ได้แตกมันก็ปูดออกมา “ ก็ฝั่งนี้มันเอาถุงหอยตีก่อน แม่งยังไม่หนำใจ วิ่งไปเอาขวดมาตีอีก ” นายหัวปราบกระชากเสียงตอบ ปราณนั้นหัวเราะออกมา ส่วนวิเชียรนั้นขำแต่ก็กลั้นไว้สุดฤทธิ์ เพราะความเป็นลูกน้อง ไปขำเจ้านายก็เป็นการมิบังควร เขาจึงหาทางเลี่ยง “ เดี๋ยวผมไปรับยาให้นะครับ ” ปราณล้วงกระเป๋าหยิบเงินส่งให้วิเชียร ใบหน้าเขายังเปื้อนยิ้ม นายหัวปราบหน้าตึง กระชากเสียงถามน้อง “ ขำอะไรปราณ ขำมากนักหรือไง ” “ โธ่พี่ ผมขอโทษ ” “ แล้วยังไง ผู้หญิง