พิษรักผู้ชายอันตราย

ไม่ต้องห่วง

ตอนที่8 ไม่ต้องห่วง

มือนิ่มวางบนไหล่หนาอย่างอ่อนแรงเมื่อเขาหยุดเคลื่อนไหวในตัวเธอ ใบหน้าชื้นเหงื่อของเขาก็ซบลงที่ไหล่มนพร้อมลมหายใจเข้าออกที่บ่งบอกว่าเสียพละกำลังไปมากแค่ไหน ดวงตากลมโตเงยขึ้นมองนาฬิกาดิจิตอลบนหัวเตียงก็ถึงกับกรีดร้องในใจ ‘ชั่วโมงกว่า’ เธอถูกลากไปเกือบทุกมุมห้องจนมาจบอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ และเขาเพิ่งเสร็จไปรอบเดียว

“ออกไป”

“เสร็จแล้วไล่เลยนะ”

มือที่วางบนตัวเขาออกแรงผลัก แต่เมื่อเขายอมผละออกเธอกลับเสียหลักจนต้องเกาะร่างเปลือยเปล่าตรงหน้าไว้

“อาการแบบนี้เขาเรียกโดนเอาจนขาสั่น จำไว้ว่าอย่าพยศอีกไม่งั้นเจอหนักกว่านี้”

เขาปล่อยให้เธอมองด้วยสายตาแข็งกร้าวก่อนจะหันไปคว้าผ้าเช็ดตัวสีชมพูหวานของเธอพันรอบเอวสอบและเดินออกไปจากห้องนอน

“ไอ้เวรเอ๊ย...”

เขาออกมานั่งที่โซฟานึกหงุดหงิดที่ไม่มีบุหรี่ให้สูบ ก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนที่ลืมไว้เมื่อวานมาปลดล็อก ข้อความต่าง ๆ ทั้งจากเพื่อนรุ่นเดียวกัน ทั้งจากผู้หญิงที่เขาเคยไปหยอดแต่ไม่ได้คิดอะไร... มุมปากยกยิ้มชอบใจที่เขาแทบไม่ต้องทำอะไรมากพวกเธอก็พาตัวเองมาติดกับเขากันแล้ว

“ไม่ตอบแชทกันเลย ลืมกันแล้วเหรอ”

“คืนนี้ออกไปกับใครคะ แพนเห็นนะ”

“วันที่ 18 ว่างมั้ยคะ ปาร์ตี้”

ไมเคิลเปิดอ่านข้อความเหล่านั้นฆ่าเวลาแต่ไม่ได้ตอบกลับใครแม้แต่คนเดียว เขาอยากให้พวกเธอโหยหา พอถึงเวลานั้นจะได้ใส่กันไม่ยั้ง คงมีแค่แมวน้อยของเพื่อนล่ะมั้งที่ไม่สนใจเขา แต่ก็ไม่แปลกเพราะเขากับเจเลอร์ไม่ได้เหมือนกัน หากชอบเย็นชาอย่างเจเลอร์ก็ไม่มีทางชอบเขา หากชอบคนชอบให้ท่าอย่างเขาก็ไม่มีทางชอบเจเลอร์

นานเกือบครึ่งชั่วโมงเขาก็วางมือถือไว้ที่เดิมและหยัดขึ้นเต็มความสูง เหงื่อที่ไหลชโลมจนแห้งไปแล้วทำให้เหนียวตัวจนอยากอาบน้ำ แต่เจ้าของห้องดันยังไม่เสร็จ

‘อาบน้ำบ้าอะไรครึ่งชั่วโมง’

“หัวฟาดพื้นตายห่าไปหรือยัง!”

แอด...

หญิงสาวสวมชุดนอนแขนขายาวออกมาจากห้องน้ำเรียบร้อย เส้นผมยังเปียกหมาด ๆ เดินออกมาหลังเขาตะโกนใส่ไปแบบนั้น ขณะที่เดินผ่านก็อดมองด้วยหางตาไม่ได้ก่อนจะรีบผ่านไปให้พ้น ๆ จากรัศมีคนสารเลว

หญิงสาวนั่งเป่าผมที่โต๊ะเครื่องแป้งก็สับประหงกไปพราง ๆ เมื่อคืนก็นอนไม่สบายตัว คืนนี้ก็เลยข้ามมาวันใหม่แล้วด้วย ‘เดี๋ยวไอ้เลวนั่นมันออกมา จะอะไรอีกก็ไม่รู้’

แอด...

ปึก!

เธอสะดุ้งโหยงที่อยู่ดี ๆ ชายหนุ่มก็ออกมาจากห้องน้ำสภาพหัวเปียก ก่อนจะหยุดยืนตรงหน้าและสะบัดหยดน้ำใส่

“นี่!”

“เป่าให้ด้วยสิ”

พรึ่บ

เธอวางไดร์เป่าผมไว้บนโต๊ะและหยัดตัวลุกขึ้น แค่เห็นหน้าก็พะอืดพะอมแล้วคงจะมานั่งเป่าผมให้ได้หรอก

ไมเคิลดึงผ้าเช็ดตัวที่เอวสอบมาเช็ดผมลวก ๆ ก่อนจะมองเวลาที่นาฬิกาบนหัวเตียง

“ตีสาม...” เขาพึมพำคนเดียวแล้วโยนผ้าเช็ดตัวผืนนั้นทับไดร์เป่าผมก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนอนที่เตียงแล้วแย่งผ้าห่มจากเธอมา

“นาย!”

“ฉันไม่มีกางเกงใส่ จะนอนมองxฉันหรือไง” แสนดีหรี่ตามองลงล่างแล้วเห็นอุจาดตาจึงเผลอแสดงสีหน้ากระอักกระอ่วน และมันทำให้เขาครุกรุ่นกัดฟันพูดเตือนในสิ่งที่เธอน่าจะลืม

“อย่าพยศให้มาก”

.....

06.00น.

แสนดีรวบผมขึ้น และมัดเป็นจุกไว้กลางศีรษะหลวม ๆ เธอดึงหน้ากากอนามัยที่หยิบติดมือมาสวมปิดบังใบหน้าก่อนจะแอบเบะปากให้คนตัวโตที่ลากเธอออกมาจากโซฟา... เมื่อคืนเธอออกมานอนบนโซฟา

“ด่าในใจ?”

“วุ่นวาย มันใช่เรื่องที่ต้องลากฉันมามั้ย”

“อยากท้องกับฉันหรือไง”

“เหอะ” หญิงสาวร้องในลำคออย่างเย้ยหยันก่อนจะถอยไปพิงผนังลิฟต์ด้วยความงัวเงีย ไมเคิลยังหันตามมองเธอหัวจรดเท้า เสื้อยืดสั้นโชว์หน้าท้อง กางเกงรัดรูปเอวสูงสีดำทำให้เห็นรูปทรงบั้นท้ายงอนเด้งเหมือนตอนที่ไม่ได้ใส่อะไร

“ปกติแต่งตัวอย่างนี้เหรอ”

“...”

“เหมือนกะหรี่ดี” มุมปากของชายหนุ่มยกยิ้ม ถึงเธอจะสวมหน้ากากอนามัยปิดไว้ครึ่งหน้าก็รู้ว่ากำลังแสดงสีหน้าแบบไหน

ติ๊ง

แสนดีรีบเดินออกมาก่อนจะพลาดไปมีปากเสียงกับผู้ชายแบบนั้นอีก ก่อนจะออกจากห้องเธอให้ไมเคิลเก็บทุกอย่างของเขามาให้หมดจะได้ไม่ต้องเจอกันอีก

“ไมค์! มาหาเจเลอร์เหรอ” สองเท้าหนาหยุดกึก และเมื่อหันไปตามเสียงก็เห็นพระแพงที่เพิ่งลงจากรถรีบเดินมาหา

“อืม”

บรื้นน

“เจเลอร์อยู่ชั้นไหนเหรอไมค์”

“ไปถามมันเอง” เขารีบขับรถตามแสนดีออกไป เพื่อดูให้เห็นกับตาว่าเธอจะไม่เล่นพิเรนท์ปล่อยให้ตัวเองท้อง ‘เขาไม่เอา’

รถหรูทั้งสองคันจอดใกล้กันที่หน้าร้านยา ไมเคิลคว้าแว่นกันแดดอันใหญ่ออกมาสวมแต่ก็ถูกคนที่เพิ่งลงจากรถอีกคันมาดึงมันไป

“ฉันนี่ควรใส่” พูดจบเธอก็เดินเข้าไปในร้านยาโดยไม่รับเงินแบงก์พันที่เขาใช้สองนิ้วคีบมันให้ ‘ผยองฉิบ...’

เขานั่งรออยู่ในรถหนึ่งอึดใจคนที่ปิดหน้ามิดแต่ร่างกายเปิดโชว์ก็เดินตึงตังออกมา เขามองรองเท้าแตะที่เธอสวมก็เลยรู้ว่าทำไมเงินหนึ่งพันของตัวเองถึงถูกเมิน ‘รุ่นเดียวกับที่เคยซื้อให้เน็ตไอดอลสาวตอนหลอกไปล่อ...ราคาหมื่นสอง’ เมื่อเธอเดินมาใกล้เขาก็เปิดประตูรถอ้าแต่ยังไม่ยอมลงมาเหมือนเดิม

“กินให้เห็น”

เธอแกะยาที่ทั้งแผงมีหนึ่งเม็ดกินและตามด้วยน้ำที่ซื้อมาคู่กันต่อหน้าเขา ‘หลงตัวเองโคตร ๆ ใครจะอยากท้องกับคนเลว ๆ แบบนี้’

“เธออาจจะกินยาไม่ทันก็ได้นะ ลูก ๆ ฉันแข็งแรงทุกตัวซะด้วยสิ”

“ท้องก็จะไม่ได้เกิดหรอกไม่ต้องห่วง”

เธอว่าให้อย่างหงุดหงิด ที่เขามองมาด้วยสายตาระยิบระยับ ‘มันหลอกล่อเธอไม่ได้หรอก’

ปึง

เขาปิดประตูรถและเคลื่อนมันออกไปอย่างใจเย็นโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมองหญิงสาวที่ยังยืนอยู่ที่เดิม

ตืด.. ตืด..

“ว่าไงคะพี่หมอ”

“เป็นอะไรเสียงแข็งแต่เช้า”

“เปล่าค่ะ” เธอเดินกลับไปที่รถพร้อมกับคาสายพี่ชายเอาไว้ด้วย

“ไปไหนแต่เช้า เปิดกล้องซิ”

“แสนมาซื้อผ้าอนามัย พี่หมอโทรมาแต่เช้ามีอะไรหรือเปล่าคะ”

“จำไอ้หมอเปรมได้มั้ย”