ไม่มีใครเตือนNc

1277 Words

ตอนที่7 ไม่มีใครเตือน? NC “ไอ้บ้ามาฉุดฉันทำไม!” แสนดียังนั่งพับเพรียบอย่างหมดสภาพแม้ถูกลากเข้ามาในลิฟต์แล้ว คนตัวสูงย่อตังลงนั่งแล้วบีบเข้าที่คางของเธออย่างแรง แต่มันยังไม่ใช่แรงทั้งหมดที่เขามี “ปากเนี่ยนะ” “อ๊ะ!” “ไม่มีใครเตือนหรือไงวะถึงได้กล้า” “แล้วใหญ่มากจากไหนที่เลวใส่คนอื่นได้ฝ่ายเดียวน่ะฮ๊ะ!” “ฉันเลวได้มากกว่าที่เห็นอีก ยัยเด็กอวดดี” พรึ่บ ใบหน้าเรียวสะบัดตามแรงเหวี่ยงของมือหนา และเมื่อหันกลับมาเธอก็เห็นว่าเขากำลังถอดเข็มขัดหนังออกจากตัว “ทะ..ทำอะไรน่ะ อย่านะไอ้ไมค์” “ซี้ดดด เธอนี่แม่งใจถึงจริง ๆ” เขายิ้มราวคนบ้าคลั่งก่อนจะใช้เข็มขัดเส้นนั้นปล้ำมัดข้อมือของเธอไพร่หลัง “กรี๊ดด ช่วยด้วยค่ะ! “ร้องสิ ร้องให้ดังกว่านี้ฉันจะได้เอาเธอโชว์กล้องไปเลย” “ไอ้เลว!” ติ๊ง เสียงสัญญาณลิฟต์เปิดออกราวกับระฆังเตือนว่าได้เวลาลงนรกของเธอแล้ว ไมเคิลลากคนที่ถูกมัดออกมาจากลิฟต์ไปยังหน้าห้องเธอแล้วผลักเธอติดผนังข้างประตู “บอกรหัสมา ถ้าไม่อยากแสดงหนังสดตรงนี้” “...” เธอมองชายหนุ่มตาขวางแข็ง ‘ตอนนั้นเผลอมองว่าหล่อไปได้ยังไง’ “อ่า ชอบเอ้าท์ดอร์ก็บอกสิ” “อื้ออ” ไมเคิลปล้ำถอดกางเกงยีนส์ขายาวที่เธอสวม ซึ่งมันทำให้เธอหวาดกลัวเขาสุดขีดจนต้องยอมบอกรหัส “456789!” “และถ้ารหัสนี้เปิดไม่ได้จะเอาแม่งตรงนี้แหละคอยดู” เขารั้งเธอไว้ได้มือเพียงหนึ่งข้าง ก่อนจะใช้ข้างที่เหลือไปกดรหัสซึ่งมันเปิดได้จริง ๆ ‘แสดงว่ากลัว’ ผลั่ก “โอ๊ยย!” ร่างบางถูกผลักเข้ามาในห้องอย่างแรงจนล้มลงราบกับพื้น เส้นผมยาวสยายลงมาปรกใบกรอบหน้าสวยจนเกือบมิดและเขาก็ช่วยเอามันออกไปให้พ้นใบหน้าของเธอด้วยการรวบมันขึ้นแล้วกำไว้ไม่เบามือ “อ๊ะ!” “กลัวมั้ย” “...” “ดี ในเมื่อไม่กลัว...” คนตัวสูงแสยะยิ้มเมื่อเห็นความหวาดหวั่นในดวงตาคู่สวยของเธอ เพราะเห็นว่ามือหนากำลังถอดกางเกงยีนส์ขายาวออกไปจนพ้นขาเรียวยาวราวนายแบบ “ไมค์... อย่านะ” “เธอทนได้อยู่แล้ว เก่งไม่ใช่เหรอ” “ไม่นะ! แสนดีเบี่ยงหน้าแท่งเนื้อที่เขาจับมันมาจ่อใกล้กลีบปาก แต่มืออีกข้างเขายังไม่ได้ปล่อยไปจากเส้นผมของเธอ และมันบังคับให้เธออยู่นิ่ง “นายเพิ่งแยกจากผู้หญิงคนนั้นมา อย่าทำแบบนี้นะฉันขอร้อง” พรึ่บ เธอถูกเหวี่ยงจนนอนตะแคงบนพื้นอย่างหมดสภาพก่อนจะถูกจับให้คว่ำและถูกเท้าเหยียบเข้าให้ที่แผ่นหลัง “อ๊ะ! เจ็บ” “ไม่เก่งแล้วหนิ” เขาแสยะยิ้มอย่างเลือดเย็นเมื่อเห็นสองมือที่ไพร่หลังกำแน่น คงจะเกลียดเขาเข้ากระดูกดำ และการเอากับคนที่เกลียดนี่แหละ คือสิ่งที่เขาจะให้มันกับเธอ พรึ่บ กางเกงยีนส์สีอ่อนของหญิงสาวถูกเหวี่ยงออกไปจากขาเรียวสวย สะโพกผายมีชั้นในลูกไม้สีชมพูอ่อนเกาะอยู่ สองก้อนกลมกลึงน่าขย้ำทำให้อดฟาดฝ่ามือลงไปไม่ได้ เพี๊ยะ “อื้อ!” “แค่นี้ก็แดง หึ” “ไม่ทำนะฉันยังเจ็บ” “อยู่เงียบ ๆ หรือจะอมให้ฉันเอามั้ยล่ะ” แสนดีกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่มีทางเลือก เธอสะอิดสะเอียนเขาเกินไปที่จะทำแบบนั้นแทน มือหนากระชากชั้นในของเธอออกทำให้ตอนนี้ร่างบางเหลือเพียงเสื้อครอปคอกลมเอวลอยติดตัว เขากวาดมองเรือนร่างของเธอเต็ม ๆ ตาเป็นครั้งแรกซึ่งมันไม่มีตรงไหนที่เป็นตำหนิเลย “หื้มม อ่าส์” เพียงแค่มองไม่ได้สัมผัสแท่งเนื้อก็แทบจะปริแตก อาจเพราะก่อนหน้านี้ยังค้างคาไม่ได้ปลดปล่อยก็เป็นได้ และถุงยางก็ได้ใช้กับผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว “เหี้ยเอ๊ย!ไม่มีถุงยาง” “ปล่อยฉันเถอะ” “อย่าพูดให้เจ็บคอเลย ฉันไม่มีวันปล่อย ซี้ดดด” “อื้อ!” หญิงสาวถึงกับกัดฟันเมื่อความเจ็บแล่นพล่าน เขาเล่นจะดันเข้าทั้งที่ร่องสาวไร้ความชุ่มชื้น แถมสติเธอก็ต็มร้อยเปอร์เซ็นต์อีกต่างหาก “จิ๊ เข้ายากฉิบหาย” “ก็ไม่ต้องเข้าสิ” “ให้เข้าปากแทนใช่มั้ย” แสนดีหลับตาปี๋ทั้งเกลียดในตัวเขา ทั้งเกลียดในคำพูด ‘พวกมันเป็นบ้าอะไรถึงมากอยากเอาชนะผู้หญิงกันนัก’ “ไม่เข้าโว๊ย!” เขาคำรามอย่างหงุดหงิดก่อนจะปลดข้อมือที่ถูกมัดออก และจับร่างบางพลิกหงาย เธอพยายามจะลุกหนีแต่ก็ถูกมือหนากดที่ลำคอเอาไว้แน่น “อื้อ หายใจไม่ออก” ชายหนุ่มไล้สายตามองช่วงล่างเนียนละเอียดของเธออย่างชอบใจ ‘แสนดีเหมือนเด็กมัธยมปลายอย่างที่ไอ้แม็กซ์พูดจริง ๆ’ “เธอมีขี้แมลงวันตรงนี้ด้วยว่ะ” เขาจิ้มที่จุดน้ำตาลเข้มเล็ก ๆ จุดเดียวบนเนินเนื้ออวบอูมที่เมื่อคืนไม่เห็นเพราะไฟไม่ได้สว่างขนาดนี้ และก็ได้เห็นรอยแดงที่น่าจะเกิดจากการถูกเขาทะลวงเข้าไป แต่สีชมพูยั่วยวนมันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะส่งนิ้วไปทำความคุ้นชินกับมันก่อน “อย่า...” นิ้วแกร่งขยับเข้าสุดออกสุดอย่างเชื่องช้าจนเธอจิกเกร็งนิ้วเท้า ร่างบางบิดพริ้มเล็ก ๆ แต่ต้องกัดริมฝีปากไว้เต็มพิกัด “เธอแม่งเงี่ยxเร็วดีว่ะ น้ำเต็มนิ้วฉันเลย” “เอาออกไป!” มือหนึ่งข้างยังกดบีบลำคอ หากเธอดิ้นเขาก็จะบีบแรงขึ้น และคลายลงให้ถ้าเธออยู่นิ่ง ๆ ไม่ต่อต้าน อีกข้างหนึ่งปรนเปรอเธอด้วยความชำนาญอย่างรู้จุด ไมเคิลค่อย ๆ ชักนิ้วออกก่อนจะใช้นิ้วที่ฉ่ำน้ำนั้นเขี่ยวนที่ติ่งเนื้อเล็ก ใกล้จุดขี้แมลงวันเรียกเสียงหวานให้หลุดออกจากปากของเธอได้ “อ๊ะ.. อ๊าา” “เสียวเหรอ ซี้ดด” สีหน้าบิดเบ้ของเธอทำเขาแทบทนไม่ไหว และจะไม่ทนอีกต่อไป ก่อนที่เธอจะถึงปลายทางเขาก็หยุดทุกอย่างและแทรกสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วเข้าไป ปึก “อร๊ายย เจ็บ!” “อื้มม ตอดดีฉิบ...อ่าา” ไมเคิลแช่ค้างลำกายไว้อย่างนั้นปล่อยให้ผนังอ่อนนุ่มตอดตุบไปเรื่อย ๆ เพราะมีอีกอย่างของเธอที่เขาชอบมันมาก ๆ เสื้อครอปพร้อมชั้นในถูกดึงขึ้นกองไว้บนเนินอก รอยสีแดง ๆ ที่ทำไว้เมื่อคืนยังเด่นชัดตัดผิวขาว ๆ เธอหลับตาลงเพื่อที่จะไม่เห็นหน้าเขาให้เจ็บจึง ไม่ได้เห็นรอยยิ้มปีศาจที่มองตรงนั้นอย่างชอบใจ แท่งเนื้อถูกบีบรัดแน่นจนขยับได้ยาก ‘เมื่อคืนขนาดใส่ถุงยังเสียวขนาดนั้น แล้วเนื้อแนบเนื้อล่ะ’ “อื้อ!” “อ่าา” เขาขยับสะโพกเนิบนาบเพราะชอบมองเวลาลำกายมันถูกกลืนหายไปจนหน้าท้องแบนราบนูนขึ้นและถูกคายออกมาเกือบสุดหน้าท้องของเธอก็แบนตามสภาพเดิม เมื่ออารมณ์ป่าเถื่อนพุ่งถึงขีดสุดก็อดทำตามสัญชาตญาณไม่ได้ ปึก! ปึก! ปึก!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more